القاء زایمان

القاء و پیشبرد لیبر

انجام اقدامات موثر به منظور شروع انقباضات خود به خودی تحت عنوان القای لیبر نامیده می شود.لیبر معمولا القا میشود زیرا فواید ختم بارداری برای مادر یا جنین بیش از ادامه ی آن است.در پیشبرد لیبر پس از شروع لیبر خود به خودی اما غیر موثر,یک داروی اکسی توکسیک به فرد تجویز میشود.زوجین باید به طور کامل خطرات و فواید روش مورد استفاده را بشناسند.

دلایل القای زایمان

القا به طور معمول انجام می شود,زیرا تاخیر در زایمان,مادر و جنین را با خطرات قابل توجهی مواجه می سازد.دلایل القا شامل عفونت(کریو آمنیوتیت),پارگی نارس پرده ها وتشدید مشکلات طبی(مانند هایپرتانسیون بارداری,دیابت ملیتوسنوع 1,هایپر تانسیون مزمن)می باشد.از دلایل مرتبط با جنین می توان به میتوان به محدودیت رشد داخل رحمی,نوزاد پس از موعود ومرگ جنین اشاره نمود.تمایل به انجام القای انتخابی با هدف تسهیل در طرح مراقبت از نوزاد,جابجایی و همراهی با زایمان افزایش چشمگیری یافته است.القای لیبر در صورت ابتلای مادر به هرپس فعال ژنیتال,وجود عدم تناسب میان سر جنین ولگن مادر,پرولاپس طناب نافی,جفت سر راهی یا وجود برش عرضی روی شکم حاصل از سزارین های قبلی ممنوع می باشد.

روش های القاء

استفاده از روشهای درمانی طب مکمل و جایگزین جهت القای لیبر عمومیت داشته و باید طی مصاحبه حین پذیرش هرگونه اقدام انجام شده توسط مادر مورد سوال قرار گیرد.ماماها در برخی از موارد استفاده از روغن های گیاهی,توت و برگ های تمشک قرمز را توصیه می کنند.فواید روش های فوق,در دیلاته سازی سرویکس یا افزایش ایمنی القای لیبر هنوز به اثبات نرسیده است.روغن کرچک,حمام گرم وانما توصیه نشده و جهت القای لیبر فاقد ارزش می باشند. در بسیاری از فرهنگ ها مقاربت جنسی به طور رایج جهت القای لیبر توصیه میشود.مطابق نظر عمومی وقایع حین ارگاسم مادر شامل آزاد شدگی اکسی توسین در اثر تحریک پستان ها,آزاد شدن طبیعی پروستاگلاندین از منی و تحریک انقباضات رحمی,همه در القای لیبر دخیل هستند.طب سوزنی و تحریک الکتریکی اعصاب پوستی(TENS)ممکن است ازا دسازی پروستاگلاندین های طبیعی و اکسی توسین را تحریک کند,هرچند نتایج تحقیقات از تاثیر روش های فوق در القای لیبر حمایت نمی کند.

آمادگی سرویکس

در صورت امادگکی سرویکس,القای لیبر با موفقیت بیشتری همراه گردیده و نیاز به سزارین اورژانس کاهش خواهد یافت.آمادگی یا بلوغ سرویکس در بر گیرنده ی وقایع بیوشیمیایی است که موجب نرمی و انعطاف پذیری سرویکس میشود.از ابزار Bishopبرای ارزیابی امادگی سرویکس استفاده می شود.مطابق توصیه ی کالج مامایی و زنان آمریکا(ACOG)جهت دستیابی به القای موفقیت آمیز لیبر کسب نمره ی6یا بیشتر از ابزارBishopضروری است.اماده سازی سرویکس,با روش های دارویی و غیر دارویی انجام می شود.

روش های غیر دارویی:روش های غیر دارویی اماده سازی سرویکس عبارتند از:

جداسازی غشاها:به جدایی دستی غشاهای امنیوتیک از قطعه تحتانی رحم اطلاق میشود.سرویکس جهت نفوذ به حدود پرده ها باید به میزان کافی دیلاته شود.آزاد سازی پروستاگلاندین های داخلی تولید اکسی توسین را تحریک می کند.

آمنیوتومی:پارگی مصنوعی غشاها می باشد(AROM).پرده ها با نفوذ یک قلاب امنیوتیک پاره می شود.ورتکس باید جهت پیشگیری از پرولاپس بند ناف,پیش از انجام این کار در سطح زیر تنگه ی فوقانی لگن قرار گیرد. کنترل ضربان قلب جنین و ثبت مشخصات مایع امنیوتیک از قبیل رنگ و بو,پس از امنیوتومی ضروری است.

دیلاتور های مکانیکی:دیلاتور های مکانیکی جهت پیشرفت دیلاتاسیون سرویکس و ازاد شدن پرستا گلاندین های داخلی درون سرویکس قرار داده میشوند.فرایند فوق برای مادر ناخوشایند بوده و بدین جهت میتوان از دیلاتورهای هیگروسکوپیک(جاذب رطوبت)استفاده نمود.

دیلاتورهای هیگروسکوپیک:لامیناریا از جنس جلبک دریایی خشک,لامیسل,یک دیلاتور صناعی حاوی سلفات منیزیم در پلی وینیل الکل یا دیلپان(پلی اکریلونیتریل)در سرویکس تهویه میشود,دیلاتور فوق با جذب مایعات بافت های اطراف زیاد شده و سرویکس را دیلاته میسازد.این دیلاتور به طور معمول12-6ساعت پس از جایگذاری از محل خارج شده و ارزیابی مجدد با ابراز bishopانجام می پذیرد.مسئولیت های پرستاری شامل ثبت تعداد اسفنج های مصرفی, ارزیابی احتباس ادراری و ثبت الگوی ضربان قلب جنین و انقباضات رحمی می باشد.

روش های دارویی:ژل پروستاگلاندین(PGE2)پیش از القا جهت نرم انعطاف پذیر(آمادگی)نمودن سرویکس درون آن قرار داده میشود.ژل پروستاگلاندین ممکن است از طریق یک کاتتر درون کانال سرویکس قرار گیرد یا روی یک دیافراگم مالیده شده و روی سرویکس تعبیه شود. القا از طریق اکسی توسین معمولا ظرف چند ساعت اول جهت اجتناب از تحریک بیش از حد رحم انجام نمیشود.اثرات جانبی پروستاگلاندین شامل,استفراغ,اسهال,تب میباشد.تحریک بیش از حد رحم هرچند نادر بوده ,اما میتواند با جایگذاری ژل حادث شود.پس از جایگذاری ژل,جهت پیشگیری از نشت ممکن است مادر به مدت یک تا دو ساعت در وضعیت ترندلنبرگ تعدیل شده قرار گیرد.از محصولات پروستاگلاندین میتوان به دینوپروستون(پریپیدیل,سرویدیل)ومیزوپروستول(سیتوتک)اشاره نمود.مصرف میسوپروستول از سوی کالج زنان و مامایی امریکا( ACOG) با توجه به راهنمای ویژه توصیه میشود.پس از جایگذاری,انقباضات رحمی و ضربان قلب جنین,حداقل به مدت30دقیقه کنترل میشود استفاده از این روش در افراد دچار آسم,گلوکوم یا مبتلا به بیماری های کبدی –کلیوی ممنوع میباشد.با به کارگیری روشهای اماده سازی سرویکس معمولا دوز اکسی توسین مورد نیاز جهت القای لیبر کاهش میابد.

تحریک و القا از طریق اکسی توسین

اکسی توسین هورمون طبیعی تولیدی توسط هیپوفیز خلفی,موجب تحریک انقباضات رحمی میشود.در مواردی که انقباضات غیر موثر رحمی سبب کندی پیشرفت لیبر میشود,میتوان از اکسی توسین(پیتوسین)جهت القا و تسریع فرایند لیبر استفاده نمود .پیش از تجویز اکسی توسین معاینه واژینال جهت ارزیابی دیلاتاسیون و افاسمان سرویکس و تعیین وضعیت قرار و نمای جنین و میزان نزول انجام میشود.علائم حیاتی مادر ارزیابی و گزارش شده و سلامت جنین بررسی میشود.مانیتورینگ الکترونیکی مداوم جنین پیش از تزریق اکسی توسین شروع و حین دریافت ادامه مییابد.

اثرات ضد ادراری اکسی توسین میتواند موجب کاهش برون ده ادراری و احتباس آب شود.مسمومیت مادر با آب و هایپربیلی روبینی جنین با تزریق طولانی مدت اکسی توسین مرتبط است.پرستار باید با علائم مسمومیت آب شامل سردرد ,تهوع و استفراغ,کاهش برون ده ادراری,افزایش فشار خون,تاکیکاردی و دیس ریتمی قلبی آشنا باشد.تحریک بیش از حد رحم و کاهش اکسیژن رسانی جنین,رایجترین اثر نامطلوب تجویز اکسی توسین میباشد.تحریک بیش از حد رحم ممکن است به نارسایی رحمی-جفتی,دیسترس جنین ,پارگی رحم و پیشرفت بسیار سریع لیبر و پارگی بالقوه رحم و سرویکس منجر شود.اکسی توسی(رقیق شده در یک محلول وریدی)از طریق پمپ تزریق کنترلی تجویز میشود.پرستار حین تزریق وریدی باید هرگونه انقباضات رحمی طولانی تر از90ثانیه فواصل بین انقباضی کمتر از60ثانیه و ضربانات قلب جنینی نامطمئن را گزارش کند.تزریق اکسی توسین تنها در صورتی امکان پذیر است که پزشک جهت انجام سزارین اورژانس به سهولت قابل دسترسی باشد.

اهداف پرستاری شامل ارزیابی فعالیت رحم,دیلاتاسیون سرویکس و پاسخ مادری-جنینی میباشد.پرستار میزان جذب و دفع را جهت پیشگیری از مسمومیت با آب ارزیابی میکند.در صورت تحریک بیش از حد رحم یا نامطمئنی ضربانات قلب جنین ,تزریق اکسی توسین به سرعت قطع و اقدامات اولیه توسط فرد مراقب سلامتی اجرا میشودتمیز سازی مکرر پرینه و تعویض پوشش ها جهت کاهش تکثیر ارگانیسم ها و خطر عفونت و بهبود راحتی ,جزئی از مراقبت های پرستاری محسوب میشود.قرار گیری در وضعیت خوابیده به پهلو جهت افزایش خونرسانی جفتی توصیه میشود.از تحریک نیپل ممکن است جهت کمک به تحریک لیبر استفاده شود.تربوتالین به منظور قطع القای لیبر در دسترس باشد تادر صورت تحریک بیش از حد رحمی یا وقوع اثرات نامطلوب در جنین بتوان از ان استفاده نمود.اکسیژن حین القای لیبر از طریق ماسک تجویز شده و مادر به دقت کنترل میشود.

منبع:
درسنامه پرستاری و بهداشت مادران و نوزادان/ لیفر

القاء زایمان

مطالب مشابه :

سقط با میزوپروستول

سقط‌ جنين‌هاي‌ پنهاني‌ زنان‌ با آمپول‌هاي‌ مرگبار

القاء زایمان

سقط جنین/ سقط مکرر - علل و درمان

انواع سقط

سقط جنین با آمپول پروستاگلندین قرص و شیاف

انواع سقط