هنر نوگرا – تکامل نوگرایی: پیش‌درآمدی بر جنبشهای هنری نوگرا
هنر نوگرا – تکامل نوگرایی: پیش‌درآمدی بر جنبشهای هنری نوگرا
برگردان: آرش علی‌اصغری
جکسون پلاک، عکس از هانس ناموت
جنبش
اکسپرسیونیزم انتزاعی (Abstract Expressionism) آمریکایی که در بر گیرنده
آثار جکسن پلاک (Jackson Pollock)، هانس هوفمن (Hans Hoffman)و ویلم
دکونینگ (Willem De Kooning) است، در پیشرفت نوگرایی (Modernism)، یکی از
مهمترین جنبشها به شمار می‌آید. واژه نوگرایی (Modernism)، افکار و مفاهیمی
را بیان می‌کند که در اوایل قرن بیستم و در رابطه با هنر، ادبیات و معماری
به وجود آمدند. نوگرایی سنت را نفی کرده و در آن زمان جنجالهای بسیاری را
بر انگیخته بود. انقلابی بود که راه شکل‌گیری افکاری که منجر به ایجاد
جنبشهای هنری مدرن شگفت‌انگیزی شده بودند را هموار می‌ساخت. حتی امروزه
نیز، موضوع نوگرایی در هنر، هنوز یکی از بحث برانگیزترین موضوعات است.
دکونینگ: زن شماره 5، (1953-1952)
هدف
نوگرایی در قلمرو "هنر نوگرایانه" (Modern Art)، آزادی بیان به صورت
احساسی، سیاسی، مطلق و هنری‌است. هدف بعضی از اشکال هنر نوگرا از بین بردن
توقع با معرفی چیزی غریب و نا مانوس، و بنابراین تحریک تماشاگر با موضوعی
غیرقابل پیش‌بینی است. بدین سان ردپای هرگونه هنر سنتی (Traditional) از
میان رفته و تماشاگر وادار به بازنگری و رها کردن پیش‌ذهنیت‌هایش می‌شود.
در اتحاد شوروی، نوگرایی به بهانه نخبه‌گرایی بودن از سوی حکوت کمونیستی
استالین مطرود شمرده می‌شد. حکومت نازیها در آلمان نیز، این سبک هنری را
سبکی خودپرستانه تلقی می‌کرد. ممکن است که این تعریف عجیبی از نوگرایی
باشد، ولی برای خالقان هنر سنتی، این گفته اساس درستی دارد. هنگامی که
هنرمندی اثری را می‌آفریند که درباره خود اوست (نه تصویری بلکه احساسی)،
اثر او را می‌توان خودپرستانه تلقی نمود یا به بیانی دیگر نخبه‌گرا است.
درست مانند کسی که تمام وقت راجع به خودش صحبت می‌کند! هنر سنتی بیشتر
تاکید به بازنمایاندن جهان اطراف هنرمند یا مباحثه درباره آن را دارد.
بنابراین، هنرمند غرق در خود یا در احساساتش نیست.
نمایشگاه هنر منحط، برلین، سال 1937
تمایل
این دسته از هنرمندان به نمایش دادن و نمایان ساختن جهان به دیگران است، و
بدین گونه به جهان بیرون از خودشان نگاه می‌کنند: آن را و هرچه که در آن
است را به عنوان یک مجموعه می‌پذیرند. به همین دلیل نازیهای آلمان هنر
نوگرا (نقاشی مدرن) را در کنار آثار هنری عقب مانده‌های ذهنی به نمایش
می‌گذاشتند.نمایشگاه "هنر منحط" (Degenerate Art) که در سال 1937 در مونیخ برپاشد، یکی از مشهورترین نمونه‌های این گونه نمایشگاه‌ها به شمار می‌رود. منظورشان این بود که بی‌هدفی و هرج و مرج نقاشی‌های مدرن به بی‌ارزشی و بی‌معنایی ذهن مغشوش یک دیوانه است.
هیتلر در بازدید از نمایشگاه هنر منحط، برلین، 1937
نوگرایی
بیشتر در جوامع سرمایه‌داری پدیدار شده بود، با اینکه هنرمندان نوگرا، خود
چنین جوامعی را مطرود می‌شمردند. رشد نوگرایی پس از جنگ جهانی اول سرعت
بیشتری گرفت و در دهه شصت میلادی به اوج خود رسید. در دهه‌های 50 و 60 هنر
نوگرا مراحل بسیار و جهت‌گیری‌های جدیدی را پشت سر گذاشته و نبردی مطلق و
ذهنی علیه اکسپرسیونیزم انتزاعی در جریان بود. اکنون به این هنرمندان به
چشم افراطی نگریسته می‌شد و آنان نمایندگان هنر پیشرو (Avant-garde) محسوب
می‌شدند.
مارک روتکو، شماره 3 / شماره 13، 1949
منتقد
هنری کلمان گرینبرگ (Clement Greenburg)، یکی از نخستین علاقه‌مندان و
تحسین‌گران آثار روی بوم "جکسن پلاک" بود. در سال 1964 او نمایشگاه گردان
یکی از موثرترین نمایشگاه‌های برگزار شده در آمریکا بود. نمایشگاهی که
آثاری از این جنبش پیشرو را به نمایش می‌گذاشت. به یاری این نمایشگاه بود
که روشهای نقاشی پهنه‌رنگ (Color-Field painting)، نقاشی
کناره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بارز (Hard- Edge painting) و هنر انتزاعی تغزلی
(Lyrical Abstract Art) وارد جهان هنر نوگرا شدند.
گالری سیدنی جنیس در نیویورک
در
همان دوره، در سال 1962، گالری سیدنی جنیس (Sidney Janis) در نیویورک،
نمایشگاهی را با معرفی آثار "واقع‌گرایان نو" (The New Realists) برگزار
کرد. این هنرمندان به صورت گروهی جنبش هنری نوینی را ارائه می‌کردند که هنر
همگانی (Pop Art) نامیده شد. سیدنی جنیس نخستین گالری خود را در سال 1948
تاسیس کرد و از نخستین کسانی بود که آثار برجسته‌ترین هنرمندان اروپایی را
در نیویورک به نمایش می‌گذاشتند : هنرمندانی چون "پل کله" (Paul Klee)،
"پیت مندریان" (Piet Mondrian)، "خوان میرو" (Juan Miro) و "پیر بونار"
(Pierre Bonnard). گالری او همچنین از نخستین گالری‌هایی بود که
نمایشگاه‌هایی را با آثار هنرمندان نوخاسته جنبش اکسپرسیونیزم انتزاعی
آمریکایی چون جکسن پلاک، کونینگ (Kooning)، روتکو (Rothko) و رابرت مادرول
(Robert Motherwell) برگزار می‌کردند و بدین گونه جنیس توانست آوازه
فراوانی به دست آورد. به گفته گرینبرگ در بزرگداشت سیدنی جنیس در سال 1958،
نمایشگاه‌های او به کمک بزرگی به "حقانیت" (legitimacy) و به رسمیت شناخته
شدن هنرمندان آمریکایی کرد.
رابرت مادرول:مرثیه برای جمهوری اسپانیا شماره 34، (1954-1953)
نمایشگاه
هنر همگانی (Pop Art) در سال 1962 همچون زلزله‌ای در نیویورک بود که
ارتعاشات آن در دیگر سوی اقیانوس اطلس نیزاحساس می‌شد. اصطلاح هنر همگانی
(Pop Art) برای نخستین بار در سال 1958 به وسیله منتقد هنری انگلیسی لارنس
الووی (Lawrence Alloway) مورد استفاده قرار گرفت. هنر همگانی (Pop Art)
همچون دیگر جنبشهای هنر نوین نوگرا، پاسخی توفانی به اکسپرسیونیزم انتزاعی
بود و از تضادهای جامعه مصرف‌گرا بهره فراوانی می‌برد.
اندی وارهول: قوطیهای سوپ کمبل، 1962
نوگرایی
(Modernism) سرچشمه‌ای بود برای کمینه‌گرایی (Minimalism) در اوایل دهه
شصت و پسا‌کمینه‌گرایی (Post Minimalism) و هنر فرایندی (Process Art) در
اواخر همان دهه. و بدین گونه هنر مفهومی (Conceptual Art) نیز کمی بعد ظهور
کرد.
---------------------------------------برگرفته از:
http://www.tavoosonline.com/Articles/ArticleDetailFa.aspx?src=173&Page=1
مطالب مشابه :
مروری بر کتاب بوطیقای معماری
پیش نیاز یک بحث … مروری بر کتاب بوطیقای معماری. این متن برداشتی خلاصه است از کتاب بوطیقای
کتاب های معماری
ܓܨدنیای معماری World Of که کمابیش متکی بر سودمندی هستند ، شما مروری بر کتاب بوطیقای
شاعرانه‌هايي كه مرثیه انسان امروزند
دریافت کارشناسی نقاشی از دانشکده هنر و معماری مروری بر بوطیقای "پریخوانی ها" مروری بر
هنر مفهومی بر فراز بام موزه متروپالیتن
او می گوید کارهایش را همیشه در ارتباط با معماری و در واکنش به مروری بر بوطیقای ارسطو و
مینی مالیسم در لدبیات داستانی 2
درآمدی بر نقد تکوینی در تحلیل آثار ادبی . ریچارد رورتی: فیلسوف
Judy Chicago جودی شیکاگو
هنر والا در دوره‌ی مدرن، نقاشی، مجسمه و معماری مروری بر بوطیقای ارسطو و
هنر نوگرا – تکامل نوگرایی: پیش‌درآمدی بر جنبشهای هنری نوگرا
قرن بیستم و در رابطه با هنر، ادبیات و معماری به وجود مروری بر بوطیقای ارسطو و
هنر انقلاب اسلامی ایران( بخش دوم)
موسیقی و غیر آن را در بر معماری، خط، گرافیک، و مروری بر بوطیقای ارسطو
برچسب :
مروری بر بوطیقای معماری