دارو75- دارودرماني ترمور
ترمور اسنشيال، اختلالي با وقوع حرکات غيرارادي با علت ناشناخته است. متاسفانه، گزينه‌هاي دارويي موجود براي درمان اين اختلال کم هستند و تنها يک داروي مورد تاييد سازمان غذا و داروي آمريکا براي کنترل آن وجود دارد...
اين اختلال خوش‌خيم است و به‌جز ايجاد مشکل در انجام برخي از فعاليت‌هاي روزمره، عارضه جدي ديگري ندارد. در اين مقاله، جديدترين درمان‌هاي دارويي ترمور اسنشيال مطرح خواهد شد.
ترمور اسنشيال، يکي از شايع‌ترين اختلالات حرکتي است و شيوع آن از پارکينسون هم بيشتر است. اين بيماري تا 6درصد از جمعيت هر جامعه‌اي را گرفتار مي‌کند. تخمين زده شده است که 5 تا10 ميليون نفر در آمريکا از اين بيماري رنج مي‌برند. همان‌طور که اشاره شد، علت و پاتوفيزيولوژي بيماري ترمور اسنشيال نامشخص است. البته در بسياري از مطالعات، نقش وراثت در ابتلا به اين بيماري مورد تاکيد قرار گرفته است. در 50 تا 60 درصد از مبتلايان،يکي از اقوام درجه اول نيز به ترمور اسنشيال مبتلاست. ترمور فاميليال(نام ديگر اين اختلال)، توسط ژن اتوزومال غالب به ارث مي‌رسد. البته هنوز ژن اصلي مسبب اين بيماري شناخته نشده است. يک نظريه مطرح مي?کند که احتمالا ترمور اسنشيال با شروع زودهنگام، جنبه وارثتي دارد.
دو نوع اصلي ترمور وجود دارد که شايع‌ترين نوع آن، ترمور وضعيتي است. اين لرزش هنگامي ايجاد مي‌شود که فرد در تلاش است تا وضعيت خود را حفظ کند. مثلا دستش را بالا نگه دارد يا به صاف نشستن خود ادامه دهد. نوع دوم ترمور، در زماني اتفاق مي‌افتد که فرد تلاش مي‌کند عملي را انجام دهد. مثلا با انگشت اشاره نوک بيني‌اش را لمس کند يا يک ليوان آب براي شما بريزد. در 90 تا 95 درصد از بيماران، ترمور در دست‌ها و اندام فوقاني مشاهده مي‌شود. در 30درصد موارد ترمور در سر، 20 درصد در صدا،10درصد در اندام تحتاني و فک رخ مي‌دهد. خوشبختانه ترمور اسنشيال با هيچ بيماري کشنده‌اي مرتبط شناخته نشده است اما در سال‌هاي اخير استفاده از واژه خوش‌خيم براي ترمور اسنشيال کمتر شده است زيرا علايم غيرلرزشي متعددي را با پيشرفت ترمور اسنشيال مرتبط دانسته‌اند. اين علايم و نشانه‌ها عبارتند از تغييرات شناختي، افسردگي، ترس از جامعه، اضطراب و مشکلات شنوايي و بويايي. به علاوه در برخي از بيماران لنگش هم مشاهده مي‌شود.
دارودرماني لرزش‌ها
پرسش‌هاي متعددي در مورد بهترين درمان دارويي براي ترمور اسنشيال وجود دارند. اخيرا دو داروي خط اول براي درمان ترمور اسنشيال مطرح شده‌اند که عبارتند از پروپرانولول و پريميدين. البته در حدود 25 تا 55 درصد از بيماراني که اين داروها را مصرف مي‌کنند پاسخ درماني مطلوبي نخواهند داشت. بتابلاکرهاي ديگري به‌جز پروپرانولول نيز براي درمان ترمور اسنشيال مورد استفاده قرار گرفته‌اند اما به طور کلي تجويز اين گروه داروها ممکن است در سالمندان مشکل‌ساز باشد. برخي از داروهاي خط دوم، نظير داروهاي ضدتشنج و بنزوديازپين‌هاي کوتاه اثر، تا حدودي در درمان اين عارضه موثر بوده‌اند. در 2005 ميلادي، کميته کنترل کيفيت آکادمي عصب شناسي آمريکا مقاله مفصلي را در مورد درمان‌هاي ترمور اوليه منتشر کرد.
پروپرانولول: پروپرانولول تنها داروي مورد تاييد سازمان غذا و داروي آمريکا براي درمان ترمور اسنشيال است. اين بتابلاکر غيراختصاصي، تا 50درصد موارد وقوع لرزش‌ها را کاهش مي‌دهد. البته باوجود استفاده از تمامي درمان‌هاي موجود، باز هم مهار کامل و هميشگي ترمور اسنشيال به‌ندرت امکان‌پذير است. دوز درماني دارو بستگي به فرد بيمار و ميزان پاسخ‌دهي او به دارو دارد. به‌نظر مي‌رسد که دوز 60 تا320 ميلي‌گرم در روز موثر است. برخي از بيماران کاهش لرزش‌ها را با دوز روزانه 120 ميلي‌گرم تجربه مي‌کنند. در بيشتر موارد، پروپرانولول به عنوان درمان نگهدارنده و براي مهار لرزش‌هاي روزانه تجويز مي‌شود. مي‌توان از اين دارو براي پيشگيري از تشديد لرزش‌ها در زمان قرارگرفتن بيمار در موقعيت‌هاي اجتماعي يا برنامه‌هاي مهم استفاده کرد.
پروپرانولول طولاني اثر: تجويز تک دوز پروپرانولول طولاني اثر نيز به اندازه پروپرانولول عادي موثر شناخته شده است. البته استفاده از تک دوز دارو به مراتب براي بيمار مطلوب‌تر است. در مقاله منتشر شده در سال 2005 ميلادي، هر دو شکل پروپرانولول معمولي و پروپرانولول طولاني اثر به عنوان درمان خط اول ترمور اسنشيال توصيه شده‌اند. شايع‌ترين عوارض ناخواسته ناشي از انتخاب اين دارو عبارتند از برادي کاردي، احساس سبکي در سر ،ضعف و سردرد.
پريميدين: پريميدين ديگر داروي مورد استفاده به عنوان خط اول درمان ترمور اسنشيال است. اين داروي ضدتشنج در درمان ترمور موثر شناخته شده است. در مطالعاتي که براي مقايسه اثربخشي پروپرانولول و پريميدين در کنترل لرزش‌ها انجام شد، اثربخشي اين دو دارو يکسان تشخيص داده شده است. يک دليل استفاده کمتر از پريميدين براي کنترل ترمور اسنشيال، احتمال واکنش توکسيک حاد است که ممکن است در شروع درمان رخ دهد و با تهوع، استفراغ، آتاکسي و خواب آلودگي تظاهر مي‌کند.
گاباپنتين: گاباپنتين نيز داروي ضدتشنج ديگري است که از لحاظ ساختماني به گاماآمينوبوتيريک اسيد شباهت دارد و براي درمان ترمور اسنشيال تجويز مي‌شود. دوزهاي 1200 ميلي‌گرم تا 3600 ميلي‌گرم در روز اين دارو مورد بررسي قرار گرفته است. در يک مطالعه مقايسه‌اي، گاباپنتين در کاهش لرزش‌ها به اندازه پروپرانولول موثر شناخته شد. اين دارو به خوبي تحمل مي‌شود.
توپيرامات: اين داروي ضدتشنج براي درمان صرع و پيشگيري از حملات ميگرن مورد تاييد قرار گرفته است. مطالعات متعددي توپيرامات با دوز 400 ميلي‌گرم در روز را براي کاهش لرزش‌ها موثر دانسته‌اند. هرچند که توپيرامات در درمان اين بيماري موثر شناخته شده است، اما اثربخشي آن با پروپرانولول يا پريميدين مقايسه نشده است.
آلپرازولام: اين بنزوديازپين کوتاه اثر تا حدودي در درمان ترمور اسنشيال موثر است.
داروهاي ديگر: داروهاي متعدد ديگري از خانواده ضدتشنج‌ها و نيز ضدافسردگي‌ها براي درمان ترمور اسنشيال مورد بررسي قرار گرفته‌اند. ميرتازاپين، زونيزامايد، لووتيراستام و حتي تزريق سم بوتولينوم نوع A براي کنترل اين لرزش‌ها مورد بررسي قرار گرفته‌اند.
منبع: نشریه سپید شماره ۲۶۲
مطالب مشابه :
داروی گاباپنتین
دکتر بیژن فروغ - داروی گاباپنتین - درمان دیسک کمر دیسک گردن زانو درد کمردرد درد شانه - دکتر
گاباپنتين 100
دکتر بیژن فروغ - گاباپنتين 100 - درمان دیسک کمر دیسک گردن زانو درد کمردرد درد شانه - دکتر بیژن
گزگز شدن دست ها و پاها
هم ديده,هم نديده, پسنديده ام تو را . - گزگز شدن دست ها و پاها -
نوروپاتي محيطي ديابتي
گاباپنتين بايد 3 بار در روز مورد استفاده قرار گيرد در حالي که پره‌گابالين را مي‌توان 3-2 بار
خستگي و ضعف عضلاني
نگاه نوجوان - خستگي و ضعف عضلاني - جمع آوری مطالب آموزنده ، جذّاب و مفيد
سندرم پاهاي بي‌قرار (RLS)
3- گاباپنتين (Neurontin): گاباپنتين براي درمان اين بيماري اثربخش بوده است.گاباپنتين براي درمان
ارائه راهكاري جديد براي درمان گرگرفتگي در يائسگي
گفتني است، هر چند گاباپنتين و انواعي از داروهاي ضد افسردگي امروزه به طور معمول براي درمان
دارو75- دارودرماني ترمور
گاباپنتين: گاباپنتين نيز داروي ضدتشنج ديگري است که از لحاظ ساختماني به گاماآمينوبوتيريک
برچسب :
گاباپنتين