دلایل ورشکستگی شرکت دوو

نام «دوو» برای ایرانیان آشنا است. مردم ما بازار خودروی دهه 90 میلادی را با مدل‌های ماتیز، اسپرو و ریسر به یاد دارند. اما از اواخر این دهه بود که کمپانی دوو کره‌جنوبی به دلیل بدهی‌های سنگین ورشکسته شد و شرکت جنرال‌موتورز آمریکا نیز فرصت را مغتنم شمرد و برند دوو را خریداری کرد.

صرف‌نظر از این موضوع که بعد از آن دیگر دوو به ایران نیامد قصد داریم مهمترین دلایل ورشکستگی این خودروساز بزرگ کره‌ای را مرور کنیم.
اگرچه این شرکت امروز با مالکیت‌ آمریکایی‌ها و با تغییر نام با عنوان جی‌ام دوو ادامه حیات می‌دهد و پس از هیوندایی و کیا، سومین شرکت خودروساز بزرگ کره‌جنوبی است.

گفته می‌شود ضعف مدیریت مهمترین علت شکست شرکت 30 ساله دوو (در زمان ورشکستگی حدوداً 30 ساله بود) بود زیرا مدیریت آن بدون در نظر گرفتن سودآوری پروژه‌ها فقط به گسترش فعالیت‌ها در اقصی‌نقاط کره و سایر نقاط جهان فکر می‌کرد.
در آن زمان سیاست‌های دولت کره جنوبی هم به مانند شمشیر دو لبه برای دوو عمل می‌کرد و از طرفی با ارائه یارانه‌های فراوان، اعتبارهای ارزان و نامحدود، این شرکت را به یک شرکت نازپرورده تبدیل کرده بود.
بحران مالی آسیا در سال 1998، گروه دوو را در مشکلات عمیق اقتصادی فرو برد. روابط شکننده این گروه با دولت وقت کره در زمان ریاست جمهوری کیم دا یونگ و همچنین مدیریت ضعیف مالی موجب تعمیق مشکلات شد.
در سال 1998 که دیگر شرکت‌های عظیم چند ملیتی کره‌ای، سرمایه‌گذاری‌ها را تعدیل و تقلیل کردند؛ شرکت دوو اقدام به تاسیس و الحاق 14 شرکت جدید به 275 شرکت تابعه خود کرد. در این سال گروه دوو از مجموع فروش 51 میلیارد دلار، در مجموع متحمل 458 میلیون دلار زیان شد. ادامه مشکلات در سال مالی منتهی به سال 2000 میلادی موجب 10 میلیارد دلار زیان شد. کارشناسان میزان زیان واقعی را سه برابر میزان گزارش شده می‌دانستند. پس از این زیان ارزش سهام شرکت دوو 94درصد افت کرد. تا آن تاریخ، این بزرگ‌ترین میزان زیان یک شرکت در تاریخ کره‌جنوبی بوده است. سهم بازار این شرکت نیز به شدت کاهش یافت. در میانه دهه 90 میلادی شرکت دوو متهم به فساد مالی شد. آنها از بسیاری از شرکت‌های زیرمجموعه با مستندات ساختگی پول دریافت می‌کردند. میزان این اختلاس به طور رسمی 20 میلیارد دلار آمریکا و به صورت غیررسمی تا 38 میلیارد دلار تخمین زده می‌شود. این شرکت با سندسازی میزان سودآوری شرکت را غیرواقعی و بالا نشان می‌داد.
در سال 2000 دولت کره، اموال و دارایی‌های شرکت دوو را به حراج گذاشت. در سال 2001 شرکت جنرال‌موتورز، شرکت دوو موتور را به قیمت 2/1 میلیارد دلار خریداری کرد. از آن زمان به بعد، جنرال‌موتورز نام اتومبیل‌های ساخت دوو با برندهای دیگری مانند شورولت، بیوک، پونتیاک، هولدن و سوزوکی را تغییر داد و تنها نام جی‌ام دوو را برای کشورهای کره جنوبی و ویتنام تا سال 2011 حفظ کرد. همچنین بخش وسایل نقلیه تجاری دوو به شرکت تاتاموتورز هند فروخته شد. در ابتدای دهه 90، نسبت بدهی به دارایی گروه دوو بسیار بالا و ساختار مالی شرکت به طور عمده بر بدهی متکی بود. بازارهای اصلی شرکت به شدت راکد و مخارج تحقیق و توسعه در حال افزایش بود. ناآرامی‌های کارگری ادامه داشت. کارگران کارخانه‌های این شرکت به ساعت‌های کار طولانی و پرداخت کم حقوق، ناامنیت شغلی و عملکردهای مالی ضعیف مدیران معترض بودند. به طور نمونه شرکت کشتی‌سازی دوو متحمل خسارت سنگین برای افزایش پرداخت‌ها به کارگران شد. شرکت روابط نزدیک گذشته را با دولت نداشت. سیاست‌های دولت بر ضد این شرکت بود. مشکلات دوو از زمانی آغاز شده بود که کیم وو جونگ به علت سرمایه‌گذاری در کشورهای در حال توسعه، بدهی زیادی به میزان 3/1 میلیارد دلار به بار آورد. بدهی‌های شرکت به علت سرمایه‌گذاری‌های ناموفق در کشورهای ویتنام، اوکراین، رومانی و ازبکستان رو به فزونی گذاشت.
دولت‌های کشورهای یاد شده نیز در این مشکلات درگیر شده بودند. مثلا در کشور لهستان، دوو به دولت قول سرمایه‌گذاری 1/1 میلیارد دلاری و اشتغال 20 هزار نفری را داده بود که محقق نشد و دولت آن کشور نیز از این مساله ناراضی بود. از موارد دیگر پرداخت یک میلیارد دلار بابت خرید شرکت کره‌ای «سانگ‌یانگ» بود که موجب تضعیف بنیه مالی در شرایط بحران اقتصادی شد. ضعف مدیریت، مهمترین علت شکست این شرکت بود. مدیریت این شرکت که تنها به گسترش و توسعه کسب و کار در زمینه‌های مختلف پرداخته بود، بدون در نظر گرفتن سودآوری پروژه‌ها با استفاده از رانت‌های دولتی و سیاسی سعی در مخفی‌کردن بدهی‌های شرکت داشت که در پایان نیز چنین نشد. بحران مالی جنوب شرق آسیا در سال‌های 97 و 98 نیز به مشکلات دوو افزود. تامین‌کنندگان اعتبارات شرکت‌، فشار بیشتری به مدیریت شرکت برای بازپس‌گیری اعتبارات خود به دوو وارد می‌کردند. در این میان مدیریت ضعیف و فساد مالی مدیرعامل وقت، مزید بر علت بود و گروه صنعتی دوو متحمل زیان‌های جبران‌ناپذیری شد.

فشار اقتصاد جهانی نیز یکی دیگر از عوامل فروپاشی شرکت دوو بود. فشارهای بین‌المللی برای تجارت آزاد، دولت کره را وادار به باز کردن بازارهای این کشور کرد. نبود کنترل واردات باعث شد تا شرکت‌های کره‌ای حمایت دولت از تولیدات داخلی را از دست بدهند.

دلایل ورشکستگی شرکت دوو

مطالب مشابه :

دوو اسپـــــرو (پــر طـرفدارتـرین خودروی مـــدل پـایین)

دوو ریسر جی تی آی:

بررسی دوو اسپرو MPFI مدل 1994

تالارهای گفتگو خودروی معرکه دوو

ادرس فروشگاه های لوازم یدکی اسپـــــرو

نتایج جستجوی"مشخصات فنی اسپرو"در گوگل

نظرات کاربرانی که دوو دارند

دلایل ورشکستگی شرکت دوو

حجم روغن موتور موردنیاز خودروها: