مصاحبه روزهای زندگی با کامران تفتی

کامران تفتی متولد ۱۹ فروردین ماه سال ۵۸ است. پدرش اردشیر تفتی که خود در زمینه بازیگری فعالیت داشت، او را از هشت سالگی به کلاس های تئاتر و بازیگری برد تا پسر هم راه پدر را طی کند. او زیر نظر استادهایی مثل حمید امجد، بهزاد فراهانی، محمد رضایی راد و… کلاس های آموزشی بازیگری را طی کرد.

اولین بازی اش را در سریال «ولایت عشق» انجام داد. بازی در سریال های «خواب و بیدار»، «پای پیاده»، «زیر هشت»، «تبریز در مه»، «پنجره» و فیلم های سینمایی: «سلام بر عشق»، «پایان نامه» «رسوایی» و… از جمله کارهای اوست. کامران تفتی در خیابان مطهری تهران به دنیا آمده، اما در غرب تهران به همراه پدر و مادرش زندگی می کند.

چه چیزی باعث شد تا شما به دنیای بازیگری وارد شوید؟

من از هشت سالگی توسط پدرم به کلاس های تئاتر رفتم و بعد تحصیلات خود را در زمینه بازیگری ادامه دادم. سپس به دانشکده هنر رفته و به صورت حرفه ای کار تئاتر و بازیگری را دنبال کردم تا امروز به عنوان یک بازیگر شناخته شوم.

اگر پدرتان بازیگر نبود یا شما را در کلاس های بازیگری نگذاشته بود، باز هم بازیگر می شدید؟

فکر می کنم این امکان وجود داشت، چون خودم به این رشته علاقه داشتم که تحصیلات خود را هم در این زمینه ادامه دادم. البته باز هم از پدرم تشکر می کنم که از همان بچگی مرا با دنیای هنر آشنا کرد.

اگر احیاناً پدرتان فوتبالیست بودند، شما هم فوتبالیست می شدید؟

شاید، البته من در نوجوانی فوتبال بازی کردم و دروازه بان هم بودم، اما چون بازیگری را بیشتر دوست داشتم، فوتبال را رها کردم و همه شوق و ذوقم را در دنیای هنر گذاشتم.

برای بازیگر شدن چه سختی هایی را متحمل شدید؟

من ۲۱ سال است که دارم در زمینه بازیگری فعالیت می کنم و همه سختی های آن را با جان و دل خریده ام. طی کردن این مراحل در دوره آکادمی سخت است، مخصوصاً وقتی که از کودکی با آن همراه باشی و همه سال عمرت را در بازیگری گذاشته باشی، اما هر چه سختی بود، شیرین بود. هر چه را گذراندم با جان و دل احساس کردم و به شوق پیشرفت و طی کردن مراحل هنر این سختی ها را فراموش کردم.

شما سال هاست برای بازیگری تلاش کردید و همه مراحل را به صورت حرفه ای و آکادمی سپری کردید، اما بعضی ها به صورت خیلی اتفاقی بازیگر می شوند. تفاوت شما با آنها چیست؟

تفاوتش این است که چیزی که زود به دست بیاید، زود از دست می رود و این آدم ها در دنیای بازیگری خیلی ماندگار نمی شوند، چون شانس یک بار در خانه آدم را می زند، نه برای همیشه و من خوشحالم از اینکه اگر بازیگر شدم به صورت خیلی حرفه ای و به صورت آکادمی این مراحل را گذراندم و فقط از روی شانس بازیگر نشدم.

از بازیگری خسته نشده اید؟

نه، هیچ وقت. خدا را صد هزار مرتبه شکر فضای بازیگری آنقدر گسترده و بی انتها است که نمی شود زود قانع شد. بلکه با ممارست و پشتکار بیشتر می توان به موفقیت بیشتری هم در آن دست پیدا کرد و به عزت رسید. عزتی که با لطف خدا و نظر مردم به دست می آید.

از بین نقش هایی که تا امروز بازی کرده اید، کدام یک را بیشتر دوست دارید؟

همه نقش هایم را دوست دارم، چون همه آنها ماحصل عمر و زندگی من هستند. به همه آنها عشق ورزیدم و بازیگری را در مرحله ای دیگر تجربه کردم.

چقدر تا به حال با نقش هایتان زندگی کرده اید؟

خیلی، یعنی اگر زندگی نکنم نمی توانم موفق باشم. باید با نقشت زندگی کنی تا بتوانی آن را به خوبی بازی کنی.

تا به حال نقشی از کامران تفتی در بازی هایش بودده که به شخصیت واقعی او نزدیک باشد؟

من همیشه سعی کرده ام نقش هایی را انتخاب کنم که به نوع بازی ام بخورد، نه اینکه شبیه شخصیت واقعی خودم باشد، اما طوری باشد که بتوانم یک تعادلی بین آنها کاراکتر و شخصیت خودم برقرار کنم. اصولاً کاراکترهایم با خودم هم عجین می شوند و به خاطر همین راحت تر می توانم بازی کنم.

پدرتان در زمینه بازیگری چقدر به شما کمک می کند؟ از مشاوره هایشان استفاده می کنید؟

صحبت هایشان که تا به حال خیلی راهگشا بوده، ولی خیلی از بزرگترهای دیگر هم در عالم هنر بوده اند که به من کمک کرده اند، آدم هایی که الگویم بودند تا از راهنمایی های آنها استفاده کنم. البته من اصولاً آدم خودمختاری نیستم و جایی که می دانم راهنمایی ها و انتقادات به نفعم است از آن استفاده می کنم.

کامران تفتی موفقیتش در زمینه بازیگری را مدیون چه کسی می داند؟

اول پروردگار و بعد تلاش خودم.

چرا بیشتر نقش های منفی بازی می کنید؟

نقش های من، منفی نیستند، خاکستری اند. خودم بیشتر به بازی در این نقش ها علاقه دارم.

آدم هایی که سرانجام شان عاقبت به خیری است؟

نه، بحث عاقبت به خیری نیست، هر قصه سرانجام خودش را دارد، اما من نقش هایی را دوست دارم که بالا و پایین زیاد دارند، دوست ندارم نقش آدم های بی خاصیت را بازی کنم.

دوست دارید نقش مثبت هم بازی کنید؟

من دوست دارم همه نقش ها را تجربه کنم. مثبت، منفی، خاکستری و…

دوست دارید کدام نقش را بازی کنید؟

خیلی دوست دارم نقش رئیسعلی دلواری و شهید نواب صفوی را بازی کنم. البته نقش نواب صفوی به من پیشنهاد شد، اما نتوانستم آن را بازی کنم.

خودتان شبانه روز چقدر تلویزیون تماشا می کنید؟

تا جایی که برسم و وقتم آزاد باشد می نشینم و تلویزیون تماشا می کنم.

شما کار خود را با تئاتر شروع کردید. چقدر پیشرفت خود در بازیگری را مدیون تئاتر می دانید؟

تربیت من تربیت تئاتری است به خاطر همین سالی یک باز حتماً تئاتر بازی می کنم، چرا که این هنر مثل خون است که در من جریان دارد.

اگر از بین سینما، تئاتر و تلویزیون بخواهید یکی را انتخاب کنید، کدام یک را گزینش می کنید؟!

من هنرمند هستم و به خاطر همین هر سه این هنرها را انتخاب می کنم.

زیاد اهل مطالعه هستید؟!

بله، خیلی کتاب می خوانم و سعی می کنم آدم به روزی باشم و از تکراری بودن فرار کنم.

آخرین کتابی که خواندید؟

تئاتر ایران به نویسندگی داریوش اسدزاده.

بیشتر چه کتاب هایی را مطالعه می کنید؟

تخصصی، غیر تخصصی و… برایم فرقی ندارد کتاب می خوانم تا چیز جدیدی یاد گرفته باشم.

شنیدیم به نویسندگی هم علاقه دارید؟

بله، دوست دارم در کنار بازیگری، نویسندگی را هم تجربه کنم. البته هر وقت در این زمینه بتوانم خیلی خوب عمل کنم دست به کار می شوم.

امسال در جشنواره فجر، فیلمی آماده پخش دارید؟

در فیلم «گنگ نا» به کارگردانی علی مرعشی بازی کردم، البته فکر کنم به جشنواره برسم.

الان مشغول چه کاری هستید؟

در فیلم «بدون شرط» به کارگردانی هادی رمضان پور بازی می کنم. نقش اول فیلم هستم و نقش پسری به نام امیر را بازی می کنم، موضوع اصلی فیلم هم مهاجرت جوانان به خارج از کشور است.

غیر از بازیگری شغل دیگری هم دارید؟

نه، الان فقط در دنیای هنر کار می کنم و فعالیتم در زمینه تخصصی و حرفه خودم است.

از دستمزد بازیگری رضایت دارید؟

نه،‌ ما به اندازه تخصص و حرفه خودمان پول نمی گیریم.

پس اینکه می گویند فلان بازیگر برای بازی در یک فیلم برای سه روز ۱۸۰ میلیون تومان پیشنهاد داده است، چیست؟

اصلاً صحت ندارد، اینها شایعاتی است که در مورد بازیگران ما ساخته می شود و کسی هم نباید آنها را باور کند.

بدترین خصوصیت اخلاقی که شما دارید؟

مثل بیشتر مردم ایران آدم عجولی هستم.

و بهترین خصوصیت؟

سعی می کنم مرد باشم، به قیمت انجام، نه به قیمت حرف.

اهل ورزش هم هستید؟

ورزش را دوست دارم، کاراته کار هم بودم. حالا هم هر وقت فرصت کنم ورزش می کنم.

فوتبالی هم هستید؟

فوتبال را هم دوست دارم و بازی هایی را که پخش می شود اگر فرصت کنم می بینم.

اوقات فراغت شما چطور می گذرد؟

بیشتر با مطالعه. به کتاب خواند علاقه زیادی دارم و سعی می کنم اگر فرصتی برای استراحت داشته باشم آن را با مطالعه سپری کنم.

حرف آخر؟

برای همه مردم ایران آرزوی موفقیت دارم. سلام مرا به خوانندگان «روزهای زندگی» برسانید.

روزهای زندگی/ شماره ۴۳۷/ نیمه اول بهمن ماه ۹۲/ گفتگو از: فاطمه صمدی/ صفحه ۲۸

مصاحبه روزهای زندگی با کامران تفتی

مطالب مشابه :

مصاحبه روزهای زندگی با کامران تفتی

بازیگری

فریبا اسکندری

عکس های جدید سیاوش خیرابی

حسن نجفی بعنوان رئیس کارگروه هنر و حقوق بشر شمالغرب کشور انتخاب گردید

عکس های روناک یونسی + بیوگرافی

نظر شهاب حسینی درباره مدل لباس و ماشین بازیگران

نقش آذری‌های مهاجر در تئاتر خراسان