گزارش جلسه‌ی دهم
دوستانِ عزیز، عذرِ ما را به خاطرِ ارایه نکردن گزارشِ دو جلسه‌ی قبل بپذیرید. گزارش جلسه‌ی هفتم را خانم کوچک‌زاده تنظیم کرده‌اند که ضمنِ سپاس‌گزاری از ایشان، تقدیم می‌کنیم:
شروع جلسه
شروع جلسه ساعت 12:20 دقیقه بود. در این جلسه قرار بود درباره‌ی بندنویسی(پاراگراف‌نویسی)، با ارجاع به کتاب «آیین نگارش مقاله‌ی علمی پژوهشی»، نوشته‌ی دکتر فتوحی، صحبت شود. اما چون این بخش از کتاب، به دست همه‌ی دوستان نرسیده‌بود، قرار بحث برای هفته‌ی آینده گذاشته شد. در ابتدای جلسه، آقای حسین‌زاده سه کتاب انگلیسی زبان با موضوع شیوه‌های نوشتن و پاراگراف نویسی معرفی کردند و خلاصه‌ی کوتاهی از هر کتاب ارایه کردند و گفتند که در غرب، این کتاب‌ها برای دانش‌آموزان دبیرستانی و کالج تدریس می‌شود؛ درحالی‌که در دبیرستان‌های ما که هیچ، در دانشگاه‌هایمان هم به‌ندرت، آموزشی درباره‌ی چگونه نوشتن یک مطلب علمی را می‌بینیم.
مقدمه‌ای کوتاه
خانم یداللهی در مقدمه‌ای کوتاه، درباره‌ی اصول بندنویسی گفتند: هنگام شروع نگارش یک مطلب، بسته به موضوع مطلبتان، طرحی در ذهن دارید؛ یعنی راه‌های بی‌شماری برای بیان این مطلب در ذهن شما وجود دارد. در نوشتار علمی و پژوهشی، فرم‌ها و اصولی خاص بر مقاله حاکم است. این اصول، ساختن یک فرضیه، روش آزمودن آن فرضیه، گزارش و بیان مسیر فرضیه و در پایان، بیان نتیجه است. البته این اصول، در نوشتن متن ادبی و خاطره کاربرد ندارد و در این متون، می‌توان آزادانه نوشت؛ اما به هر حال، اگر قرار است متن شما را دیگری بخواند، نخستین شرط، وجود قراردادهایی بین شما و آن دیگری است. اگر آن دیگری، دوستی است که برایش نامه نوشته‌اید، می‌توانید شوخی کنید و راحت بنویسید؛ اما وقتی مخاطب شما جامعه‌ای علمی است، بر قراردادهای بین شما، محدودیت‌هایی حاکم می‌شود. این قراردادها، منطقی است حاکم بر نوشتار شما، عاملی برای ارتباطی تفاهم آمیز، و در واقع همان شیوه‌های نوشتن هستند. البته پر واضح است که در تمام شیوه‌های نوشتن، خلاقیت سهم به‌سزایی دارد. من قوانینی را می‌دانم؛ ولی باید در همین ساخت و فرم محدود، چیزهایی را نیز خودم تعیین کنم و همین دریچه‌ها، تفاوت سبک و نثر شما را با دیگران روشن می‌کند.
مقایسه‌ی شیوه‌های شروع سه کتاب
در ادامه‌ی جلسه، خانم یداللهی شروع سه کتاب را این‌گونه با هم مقایسه کردند: کتاب نخست، کتابی علمی و در دست ویرایش بود که هنوز به مرحله‌ی چاپ نرسیده. مقدمه‌ی این کتاب با چند پرسش آغاز شده است که به زعم نویسنده، احتمالاً با دیدن جلد کتاب در ذهن خواننده‌ی فرضی کتاب شکل می‌گیرد. این روش آغاز، یکی از انواع ساخت‌های منطقی است که البته زیاد رایج نیست. پرسش نخست، درباره‌ی بیان ضرورت نوشتن کتابی جداگانه است. پرسش دوم این است که چرا از همان روش‌های معمول استفاده نمی‌کنند؟ اتفاقاً، در جلسه‌های گذشته درباره‌ی جابه‌جایی این دو پرسش صحبت شده بود. که همین بحث، مربوط به شیوهای بندنویسی است. یعنی از لحاظ منطقی، چه پرسشی باید در ابتدا بیاید و چه پرسشی در ادامه.
کتاب بعدی «پارسی را پاس بداریم» بود. ساخت کتاب، اینترنتی است. کتاب به صورت
خطابی شروع می‌شود، خطابی که بازتاب علایق نویسنده یا نویسندگان کتاب است؛ یعنی ملی‌گرایی و سره‌نویسی. شروع کتاب نشان‌دهنده‌ی آن است که کتاب، ساختاری علمی ندارد و عاطفی و حسی است؛ چون با پیش‌فرضی ثابت‌نشده آغار کرده و در ادامه از آن، نتیجه گیری هم کرده است. کتاب برای عموم است. محتوای کتاب، شبیه به یک فرهنگ است. در کتاب «نظم گفتار فوکو» می‌خوانیم که به محض این‌که گفت‌وگو را شروع می‌کنید و وارد مطلب می‌شوید، خود را اسیر فضایی کرده‌اید که تا پایان باید آن را ادامه بدهید؛ یعنی با آوردن جمله‌ی اول، شما درگیر متن شده‌اید. پس جمله‌ی اول، تعیین‌کننده است.
کتاب سوم، «جامع‌الحکمتین» نوشته‌ی ناصرِ خسرو بود. بندهای کتاب، شماره‌گذاری شده‌اند. در شماره‌ی یک، نویسنده به توحید و تنزیه و نعت پیامبر پرداخته است. کاری که در تمام منظومه‌های فارسی و قدیمی انجام می‌شده است. پس در این‌جا هم شاهد یک ساخت خاص هستیم.
ادامه‌ی بررسی
بعد از این مقایسه، نقدِ ویرایشِ متنِ جلسه‌ی قبل ادامه یافت.
وحدت موضوع در بندنوشت
دکتر مهدوی بحث وحدت موضوع در بندنوشت‌ها را مطرح کردند و خانم یداللهی گفتند که حجم بندنوشت را وحدت موضوع مشخص می‌کند؛ اما صرف وحدت موضوع، موجب نمی‌شود که تمام مطلب را در یک بندنوشت بگنجانیم. ما موضوع را طبقه‌بندی می‌کنیم. با تمام شدن یک طبقه، سراغ طبقه‌ی بعد می‌رویم؛ مثلاً وقتی درباره‌ی علت کمی مطالعه در میان ایرانیان می‌نویسیم، با طبقه‌بندی علت‌ها، هر بند را به بیان یک علت اختصاص می‌دهیم؛ در حالی‌که کل متن، یک موضوع واحد دارد. آقای اکبری به یک نمونه‌ی افراطی در طولانی‌نویسیِ بندنوشت اشاره کردند. این نمونه، مقاله‌ی «هنری جیمز» درباره‌ی داستان‌نویسی است که شاید اولین مقاله در این زمینه باشد. مقاله، 32 صفحه‌ی A4 است و هیچ پاراگرافی ندارد.
برنامه‌ی جلسه‌ی آینده
بخش بندنویسی از کتاب «آیین نگارش مقاله‌ی پژوهشی» دکتر فتوحی که حدود 40 صفحه است، خوانده شود؛ یعنی از صفحه‌ی 77 تا 118 و نیز ارتباط بین بندنوشت‌های چند کتاب که در یک حوزه‌ی موضوعی هستند، با هم مقایسه شود.
مطالب مشابه :
متن تقدیم پایان نامه
متن تقدیم پایان نامه روز روشن، تابان است و انوار حکمت او در دل شب تار سپاس گزاری.
انواع نامه نگاری
انواع نامه متن نامه های اداری باید به یاد داشته باشید که در پایان نامه بر آنچه
ارائه شیوه های گفتاری و نوشتاری
بر آن چه در متن آمده است. انواع در پایان نامه): آمیز 5ـ متن نامه 6ـ تشکر و سپاس
انواع نامه های اداری:
انواع نامه های متن نامه های برای " ادب و احترام " و در پایان بعد از نتیجه
ستایش
متن های ادبی در ی بلخ، سیر العباد الی المعاد، عشق‌نامه و ستایش، سپاس‌گزاری)
روش تحقیق وپژوهش علمی
سرانجام می تواند در پایان تحقیق به کلّی تحقیق و سپاس گزاری آنچه در متن
روش تحقیق وپژوهش علمی
می تواند در پایان تحقیق درسی و یا پایان نامه تحصیلی تحقیق و سپاس گزاری
پنج شنبه 19/2/92 مراسم تجلیل از 5سال خدمت آقای کامران شریفیان وخانم مرجان مرادی
در پایان از زحمات کمک متن سپاس نامه : می کنم وازشون سپاس گزاری می کنم .از همه
گزارش جلسه‌ی دهم
اند که ضمنِ سپاس‌گزاری از فرضیه و در پایان می‌دهیم؛ در حالی‌که کل متن، یک
برچسب :
انواع متن سپاس گزاری در پایان نامه