امام حسین (ع)از مدینه تا مکه و کربلا و اشعار فوق العاده زیبا.......

امام حسین (ع)از مدینه تا مکه و کربلا اشعار فوق العاده زیبا

خواهرم اینجا زمین کربلاست

سرزمین غصه و درد و بلاست

این زمین بوی جدایی می‌دهد

خاتمه بر آشنایی می‌دهد

خواهرم اینجا اسیرت می‌کنند

در همین ده روزه پیرت می‌کنند

کلیم اگر دعا کند، بی‌تو دعا نمی‌شود

مسیح اگر شفا دهد، بی‌تو شفا نمی‌شود

گِرد حرم دویده‌ام صفا و مروه دیده‌ام

هیچ‌کجا برای من کربُبَلا نمی‌شود

چوب به دست قاتلت به ناله گفت این سخن

جایِ سرِ بریده در طشت طلا نمی‌شود

گشته به هر زمان زمینْ سرخ ز خون اهل‌بیت

خون کسی چو خون تو خون خدا نمی‌شود

کسی که گشت گِرد تو، گِرد خطا نمی‌رود

پیرو خط کربلا اهل خطا نمی‌شود

ای بدن تو غرق خون، ای سر و روت لاله‌گون

از چه خضاب کرده‌ای؟ خون که حنا نمی‌شود

جز سر غرق خون تو که شد چراغ کاروان؟

رأس بریده بر کسی راهنما نمی‌شود

کوفه و کربلا گذشت، سخت به عترتت ولی

هیچ‌کجا به سختیِ شام بلا نمی‌شود!

*************************************

گفتمش نقاش را نقشی بکش از زندگی با قلم نقش حبابی بر لب دریا کشید

گفتمش چون می کشی تصویر مردان خدا تک درختی در بیابان یکه و تنها کشید

گفتمش نامردمان این زمان را نقش کن عکس یک خنجر زپشت سر پی مولاکشید

گفتمش راهی بکش کان ره رساند مقصدم راه عشق و عاشقی ومستی و نجواکشید

گفتمش تصویری از لیلی و مجنون را بکش عکس حیدر در کنار حضرت زهرا کشید

گفتمش بر روی کاغذ عشق را تصویر کن در بیابان بلا تصویری از سقا کشید

گفتمش از غربت و مظلومی و مهنت بکش فکر کرد و چار قبر خاکی از طه کشید

گفتمش سختی و درد و آه گشته حاصلم گریه کرد آهی کشیدو زینب کبری کشید

گفتمش درد دلم را با که گویم ای رفیق عکس مهدی را کشیدو به چه بس زیبا کشید

گفتمش ترسیم کن تصویری از روی حسین گفت این یک را بباید خالق یکتا کشید

امام حسین(ع) هنگام عزیمت از مدینه تا مکه و مکه تا کربلا چه آیاتی را به تناسب حادثه تلاوت فرمود؟ پرسش آیاتی که امام حسین(ع) هنگام عزیمت از مدینه به مکه و مکه به کوفه و کربلا را خواند، چه بود؟ پاسخ اجمالی با تحقیق در منابع تاریخی و حدیثی که ما به آنها دست‌رسی داشتیم؛ چنین بر می‌آید که امام حسین(ع) در مسیر حرکتشان از مدینه تا کربلا در جایگاه‌های مختلف به تناسب آیاتی را تلاوت فرمود که در دو قسمت از مدینه به مکه و از مکه به کربلا بیان می‌شود.
الف. آیاتی که امام حسین(ع) هنگام خروج از مدینه و رهسپار شدن به سوی مکه خواندند، عبارت‌اند از:
1. در شب یک‌شنبه بیست و هشتم ماه رجب، هنگام خروج از مدینه و رهسپار شدن به سوى مکّه که فرزندان، برادرزادگان و برادرانش نیز با بیشتر خاندانش همراه او بودند جز برادرش محمّد ابن حنفیّه؛ این آیه شریفه را قرائت فرمود: [1] «فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً یَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّنی‏ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمینَ»؛[2] موسى ترسان و نگران از آن‌جا بیرون رفت [در حالى که‏] می‌گفت: «پروردگارا، مرا از گروه ستم‌کاران نجات بخش». طبق این آیه؛ حضرت موسی(ع) برای رهایی از شرّ فرعونیان از مصر به سوی مدین خارج شد.[3] امام حسین(ع) با خواندن این آیه حال خروج خود را از شهر مدینه به حال خروج حضرت موسی(ع) از مصر تشبیه کرده که آن‌حضرت از ترس فرعون مصر ناچار به ترک شهر و دیار و فرار از شهر گردید، و امام حسین(ع) نیز به خاطر فرعون زمان خود مجبور به ترک دیار و خانه و کاشانه خود شد.
2. وقتی آن‌حضرت در ماه شعبان داخل در مکه شد، این آیه شریفه را خواند:[4] «وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقاءَ مَدْیَنَ قالَ عَسى‏ رَبِّی أَنْ یَهْدِیَنی‏ سَواءَ السَّبیل‏»؛[5] و چون به سوى [شهر] مَدْیَن رو نهاد [با خود] گفت: «امید است پروردگارم مرا به راه راست هدایت کند».
ب. آیاتی که امام حسین(ع) در مسیر رهسپار شدن به سوی عراق و کربلا به مناسبت‌هایی قرائت فرمود، به شرح زیر است، و گفتنی است که امام حسین(ع) در این مسیر به کوفه نرفت.
3. وقتى امام حسین(ع) از مکّه بیرون آمد، فرستادگان عمرو بن سعید بن عاص به فرماندهی یحیى بن سعید راه آن‌حضرت را گرفتند و گفتند: «بازگرد! کجا می‌روى؟» امّا امام حسین(ع) مقاومت کرد و روان شد و دو گروه به جلوگیری همدیگر پرداختند و تازیانه‌ها به یکدیگر زدند. حسین(ع) و یاران آن‌حضرت به سختى مقاومت کردند. پس از آن، امام حسین(ع) به راه خویش رفت که بر او فریاد زدند: «اى حسین! مگر از خدا نمی‌ترسى؟ از جماعت بیرون می‌شوى و میان این امّت تفرقه می‌اندازی!»، امام حسین(ع) این آیه شریفه را خواند:[6] «لِی عَمَلِی وَ لَکُمْ عَمَلُکُمْ أَنْتُمْ بَرِیئُونَ مِمَّا أَعْمَلُ وَ أَنَا بَرِی‏ءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ»؛ عمل من براى من، و عمل شما براى شماست! شما از آنچه من انجام می‌دهم بیزارید و من (نیز) از آنچه شما انجام می‌دهید بیزارم!
4. در اثنای سفر امام حسین(ع) به عراق خبرهای ناگواری به امام(ع) رسید که کشته شدن جناب مسلم بن عقیل، هانی، قیس بن مسهر صیداوی و عبدالله بن یقطر از آن جمله بود.[7] وقتى خبر شهادت قیس بن مسهر صیداوی را به حضرت امام حسین(ع) دادند، چشم‌هایش پر از اشک شد و این آیه شریفه را تلاوت کردند:[8] «مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى‏ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِیلا»؛[9] در میان مؤمنان مردانى هستند که بر سر عهدى که با خدا بستند صادقانه ایستاده‌اند بعضى پیمان خود را به آخر بردند (و در راه او شربت شهادت نوشیدند)، و بعضى دیگر در انتظارند و هرگز تغییر و تبدیلى در عهد و پیمان خود ندادند.
5. عبد الله و منذر اسدی وقتی در ثعلبیه[10] به امام حسین(ع) خبر شهادت مسلم بن عقیل و هانی را دادند، امام(ع) فرمود: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ»؛[11] ما از آنِ خدائیم و به سوى او بازمی‌گردیم. و امام(ع) و پیوسته این جمله را تکرار مى‌فرمود.[12]
6. پس از آن‌که عبید الله بن حرّ جعفی دعوت امام حسین(ع) را نپذیرفت و گفت اسبم را به شما هدیه می‌دهم، امام از وی روى گرداند و فرمودند: «حال که در راه ما از نثار جان دریغ می‌کنى، ما نیز به مال تو نیازى نداریم»، سپس این آیه را تلاوت فرمود:[13] «وَ ما کُنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّینَ عَضُداً»؛[14] و من هیچ‌گاه گمراه‏ کنندگان را دستیار خود قرار نمى‏دهم!». [1]. شیخ مفید، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج 2، ص 35، کنگره شیخ مفید، قم، چاپ اول، 1413ق؛ طبرسی، فضل بن حسن‏، إعلام الورى بأعلام الهدى‏، ج 1، ص 435، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ اول، 1417ق. [2]. قصص، 21. [3]. قمى، على بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق و مصحح: موسوى جزائرى، طیب‏، ج 2، ص 137، دار الکتاب، قم، چاپ سوم، 1404ق؛ طبرى، ابو جعفر محمد بن جریر، جامع البیان فى تفسیر القرآن، ج 20، ص 34، دار المعرفة، بیروت، چاپ اول، 1412ق. [4]. الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج 2، ص 35 – 36. [5]. قصص، 22. [6]. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک،‏ ج 5، ص 385، دار التراث‏، بیروت، چاپ دوم، 1387ق؛ ابن نما حلی، نجم الدین جعفر بن محمد، مثیر الأحزان‏، ص 39، مدرسة الإمام المهدی(عج)، قم، چاپ سوم، 1406ق. [7]. الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج 2، ص 70 – 76. [8]. جزرى‏، عزالدین ابن اثیر، الکامل فی التاریخ‏، ج 4، ص 50، دار الصادر، بیروت، 1385ق. [9]. احزاب، 23. [10]. «ثعلبیه»؛ نام یکى از منزلگاه‌هاى نزدیک کوفه است که امام حسین(ع) در مسیر خود از آنجا گذشت. این مکان، به نام ثعلبه، مردى از بنى اسد است که در آنجا فرود آمده و ساکن شده و چشمه‌اى حفر کرده بود (یاقوت حموی، شهاب الدین ابو عبد الله، معجم البلدان، ج 2، ص 78 – 79، دار صادر، بیروت، چاپ دوم، 1995م)؛ در این محلّ که قناتى داشته، امام حسین(ع) بار افکند و یک شب آنجا ماند. [11]. بقره، 156. [12]. الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج 2، ص 74. [13]. مقرّم، عبد الرزاق‏، مقتل الحسین(ع)، ص 194، مؤسسة الخرسان للمطبوعات‏، بیروت، 1426ق؛ شیخ صدوق، الأمالی، ص 154 – 155، کتابچى، تهران، چاپ ششم، 1376ش. [14]. کهف، 51.

امام حسین (ع)از مدینه تا مکه و کربلا و اشعار فوق العاده زیبا.......

مطالب مشابه :

شعر چاوشی خوانی حجاج (شعر بازگشت از مدینه و مکه)

شعر چاوشی خوانی مکه و مدینه برای زوار مدینه منوره

امام حسین (ع)از مدینه تا مکه و کربلا و اشعار فوق العاده زیبا.......

اشعار مکه و مدینه

چاووشی خوانی برای زائرین مکه و مدینه

یتیم مکه ای اما بزرگ دنیایی - علی اکبر لطیفیان

دانلود به جای آنکه همه ساله به مکه روی

اشعار درمورد مکه و مدینه وقبرستان بقیع

رباعي وشعر مناسب چاووشی خوانی برای زائرین مکه و مدینه بسيار عالي

مبعث گرامی باد