آشنایی باورزش جدید پدل - ورزش آکا - ورزش های جدید در ایران

ورزش - تاریخچه و معرفی ورزشها - آشنایی باورزش جدید پدل
 
بشر برای پیشرفت بیشتر همچنان گام های تازه یی برمی دارد و دست به اختراعات جدیدی می زند. هر روز خبرهای تازه یی از تحول در تمامی بخش های جوامع به گوش می رسد و زندگی در عصر جدید شرایط متفاوتی با گذشته را دنبال می کند. در این بین ورزش هم ثابت نمانده و به موازات تغییرات در سایر سطوح جامعه شتاب بیشتری رو به جلو دارد تا از قافله عقب نماند.

ورزش های جدید در ایران , آشنایی با ورزش ورزش های جدید , رشته ورزشی جدید

ورزش های جدید در ایران

 آنالیزورها و تئوریسین ها هفته ها، ماه ها و شاید سال ها وقت می گذارند تا به یک طرح جدید برسند. کارشناسان فدراسیون های جهانی نیز همواره در تلاش اند تا با اعمال تغییراتی، برجذابیت های رشته های گوناگون ورزشی بیفزایند. پیشرفت رشته های گوناگون ورزشی کاملاً ملموس است و به راحتی می توان آن را مشاهده کرد. با این حال یک نقطه ی سیاه در سال های اخیر بر ورزش سنگینی کرده و آن دل بستن به رشته هایی است که از قبل وجود داشته اند و همواره این پرسش در ذهن افراد خطور کرده که آیا نمی توان ورزش تازه یی اختراع کرد؟
در سال های گذشته برخی بازی های کامپیوتری گام به عرصه ی ورزش نهادند و به عنوان رشته هایی جدید به عرض اندام پرداختند، اما هرگز جایگاهی در بین ورزش های موجود به دست نیاوردند. تعدادی دیگر از بازی ها نیز تحت تأثیر رشته هایی دیگر و به عنوان زیر مجموعه آنها به جهانیان معرفی و خیلی سریع محو شدند. تا همچنان پرسش یاد شده بی پاسخ باقی بماند. این که ورزش به طور رسمی رشته ی جدیدی به خود نبیند، به نظر برخی ها می تواند نگران کننده و تا حدی تأسف آور باشد. چرا که به عقیده ی این گروه، گذشت زمان سبب می شود تا از جذابیت های بسیاری از رشته های کنونی کاسته شود و مردم گرایش کمتری نسبت به آنها نشان بدهند. این فرضیه البته از نظر کارشناسان فدراسیون های جهانی مردود است. زیرا این افراد خبره می گویند که با تغییرات متوالی که در نحوه ی انجام بازی ها شکل می گیرد، نوآوری به اندازه ی کافی به وجود می آید از این بابت نگرانی وجود ندارد.

ورزش نوظهور
 

در بین همه ی رشته های جدیدی که تلاش دارند به ابراز وجود بپردازند و تقریباً در این راه ناکام مانده اند، شاید «پدل» از شرایطی متفاوت برخوردار و گام های محکم تری برداشته است. این رشته ی نو در بین ورزش دوستان ناآشناست. اما سالهاست در آن سوی مرزها و بخصوص اروپا و آمریکای لاتین علاقه مندان زیادی پیدا کرده و آرام آرام از لحاظ تبلیغی و جذب طرفدار به سطح قابل قبولی رسیده است. پدل را ورزش قرن بیست و یکم نامیده اند، اما به نظر می رسد همچنان نیازمند زمان است تا این رشته همه گیر شود. پدل ورزشی جذاب، شادی آور و بسیار پر تحرک است که با تمرکز لازم می توان آن را در همه ی سنین بازی کرد. این رشته عصاره یی از چند ورزش راکتی مثل اسکواش، تنیس، بدمینتون و ... است و جذابیت های خاص خود را دارد. اختراع پدل به بیش از دو دهه قبل باز می گردد. اما شکل کنونی آن در سال های اخیر پی ریزی شده است. زمانی که «آلفونسوهومن لوهه»ی اسپانیایی برای دیدن دوستش «انریکوکورکوئه را» به مکزیک سفر کرده بود، برای پایه ریزی این رشته با وی به مشورت پرداخت و در بازگشت به اسپانیا برای نخستین بار زمین بازی پدل را در «مارابلا» بنا کرد. قوانین این رشته و نوع بازی آن به تدریج مدون و به سرعت علاقه مندان بسیاری در آمریکای لاتین، اروپا، کانادا و حتی هندوستان جذب آن شدند. از آرژانتین و اسپانیا به عنوان کشورهایی که بیشترین توجه را به ورزش قرن بیست و یکم نشان داده اند، یاد می کنند، چرا که حدود شش میلیون نفر در این کشورها مشغول بازی پدل هستند و حدود ده هزار زمین نیز برای این رشته احداث شده است. پدل دارای اتحادیه ی بین المللی است و سردمداران آن تلاش می کنند با متقاعد کردن مسؤولان کمیته ی بین المللی المپیک ابتدا به صورت نمادین آن را وارد عرصه ی این بازی ها کنند و پس از آن جنبه ی رسمی به این رشته ببخشند. گفته شده در المپیک 2012لندن، پدل همانند ووشو در فهرست رشته های نمایشی قرار می گیرد، اما هنوز مقامات اتحادیه جهانی پدل در این باره اظهار نظر رسمی نکرده اند. البته اتحادیه ی بین الملی پدل رقابت هایی را تحت عنوان قهرمانی جهان برگزار کرده است.

ورود به ایران
 

جرقه ی ورود پدل به چرخه ی ورزش ایران از پنج سال پیش زده شد و مطالعات زیادی نیز در این باره انجام گرفت. فرهاد جامع که علاقه ی زیادی به راه اندازی این رشته در کشورمان دارد، در این مدت تلاش های فراوانی به خرج داده است. وی در این باره می گوید: «مقامات سازمان تربیت بدنی با نگاهی ویژه این ورزش را مورد تأیید قرار داده اند. مشکل اصلی ما زمین بود، که با الطاف مقامات محترم مجموعه ی ورزشی انقلاب اولین زمین پدل به زودی افتتاح خواهد شد. فدراسیون اسکواش نیز حرکت نوینی را برای اشاعه ی این ورزش آغاز کرده است. فرهاد جامع، بنیان گذار این ورزش کمیته ی پدل را در فدراسیون اسکواش تشکیل داده و مکاتباتی با اتحادیه ی جهانی پدل در اسپانیا داشته است. آنها قول داده اند در صورت تشکیل فدراسیون پدل از هیچ کمکی به ایران دریغ نکنند.

شباهت ها
 

به نظر می رسد پدل شباهت های زیادی به تنیس و اسکواش دارد و در صورت راه اندازی آن شاید طرفداران این دو رشته به پدل روی خوش نشان بدهند. با این حال تفاوت ها و جذابیت های خاصی که پدل می تواند داشته باشد، به طور حتم در جذب علاقه مندان تأثیرگذار است. این ورزش نو و خاص در صورتی که با حمایت دست اندرکاران ورزش مواجه شود و سرمایه گذاری و تبلیغ کافی بر روی آن انجام گیرد، تجربه ی جدیدی برای ورزش دوستان به همراه خواهد داشت. این احتمال هم وجود دارد که در صورت گسترش این رشته در جوامع جهانی، حتی در المپیک ها هم پدل به صورت نمایشی به اجرا در آید. در هر حال می توان از این فرصت استفاده کرد و روی این رشته سرمایه گذاری خوبی انجام داد.

ویژگی ها
 

پدل را در زمینی مستطیل شکل به ابعاد ده متر در بیست متر بازی می کنند. زمین این بازی تقریباً شبیه به اسکواش و تنیس است که با چهار نفر و به صورت دو به دو این بازی به اجرا در می آید و نمی توان مثل تنیس ، بدمینتون و اسکواش انفرادی بازی کرد. راکت بازی پدل هم از شکل خاصی برخوردار است. راکت هایی که زه ندارند و به جای مواد، کربن خاصی در آنها به کار رفته است. اندازه ی این راکت ها حداکثر45/5 سانتی متر در 26سانتی متر است و38میلی متر هم ضخامت دارد. البته سطح مرکزی راکت دارای سوراخ هایی است که هر کدام9تا سیزده میلی متر قطر دارند. راکت یک بند هم دارد که برای حفظ ایمنی به مچ دست ورزشکار گره می خورد. تور ده متری که 88سانتی متر ارتفاع دارد، در وسط زمین عرضی نصب می شود. توپ پدل گویی لاستیکی شبیه به توپ تنیس نیست. زمانی که حداکثر گیم ها به عدد فرد برسد، نود ثانیه استراحت برای ورزشکاران در نظر گرفته می شود. نکته ی جالب این است که در پدل هم مثل اسکواش از دیوار برای ضربه زنی استفاده می شود. و خط اوت وجود ندارد. در واقع توپ پس از یک بار برخورد به دیوار توسط بازیکن زده می شود. جنس زمین بازی از چمن مصنوعی یا سیمان به رنگ های زرد، آبی و سبز است. مسابقه در پنج یا شش دور با تای بریک انجام می گیرد. آخرین بار در سال2008رقابت های جهانی این رشته برگزار شد و کانادا در سال جاری میزبان مسابقه های پدل جهانی است.
منبع: راس خون
ویرایش و تلخیص:برگزیده ها

 آنالیزورها و تئوریسین ها هفته ها، ماه ها و شاید سال ها وقت می گذارند تا به یک طرح جدید برسند. کارشناسان فدراسیون های جهانی نیز همواره در تلاش اند تا با اعمال تغییراتی، برجذابیت های رشته های گوناگون ورزشی بیفزایند. پیشرفت رشته های گوناگون ورزشی کاملاً ملموس است و به راحتی می توان آن را مشاهده کرد. با این حال یک نقطه ی سیاه در سال های اخیر بر ورزش سنگینی کرده و آن دل بستن به رشته هایی است که از قبل وجود داشته اند و همواره این پرسش در ذهن افراد خطور کرده که آیا نمی توان ورزش تازه یی اختراع کرد؟
در سال های گذشته برخی بازی های کامپیوتری گام به عرصه ی ورزش نهادند و به عنوان رشته هایی جدید به عرض اندام پرداختند، اما هرگز جایگاهی در بین ورزش های موجود به دست نیاوردند. تعدادی دیگر از بازی ها نیز تحت تأثیر رشته هایی دیگر و به عنوان زیر مجموعه آنها به جهانیان معرفی و خیلی سریع محو شدند. تا همچنان پرسش یاد شده بی پاسخ باقی بماند. این که ورزش به طور رسمی رشته ی جدیدی به خود نبیند، به نظر برخی ها می تواند نگران کننده و تا حدی تأسف آور باشد. چرا که به عقیده ی این گروه، گذشت زمان سبب می شود تا از جذابیت های بسیاری از رشته های کنونی کاسته شود و مردم گرایش کمتری نسبت به آنها نشان بدهند. این فرضیه البته از نظر کارشناسان فدراسیون های جهانی مردود است. زیرا این افراد خبره می گویند که با تغییرات متوالی که در نحوه ی انجام بازی ها شکل می گیرد، نوآوری به اندازه ی کافی به وجود می آید از این بابت نگرانی وجود ندارد.

ورزش نوظهور
 

در بین همه ی رشته های جدیدی که تلاش دارند به ابراز وجود بپردازند و تقریباً در این راه ناکام مانده اند، شاید «پدل» از شرایطی متفاوت برخوردار و گام های محکم تری برداشته است. این رشته ی نو در بین ورزش دوستان ناآشناست. اما سالهاست در آن سوی مرزها و بخصوص اروپا و آمریکای لاتین علاقه مندان زیادی پیدا کرده و آرام آرام از لحاظ تبلیغی و جذب طرفدار به سطح قابل قبولی رسیده است. پدل را ورزش قرن بیست و یکم نامیده اند، اما به نظر می رسد همچنان نیازمند زمان است تا این رشته همه گیر شود. پدل ورزشی جذاب، شادی آور و بسیار پر تحرک است که با تمرکز لازم می توان آن را در همه ی سنین بازی کرد. این رشته عصاره یی از چند ورزش راکتی مثل اسکواش، تنیس، بدمینتون و ... است و جذابیت های خاص خود را دارد. اختراع پدل به بیش از دو دهه قبل باز می گردد. اما شکل کنونی آن در سال های اخیر پی ریزی شده است. زمانی که «آلفونسوهومن لوهه»ی اسپانیایی برای دیدن دوستش «انریکوکورکوئه را» به مکزیک سفر کرده بود، برای پایه ریزی این رشته با وی به مشورت پرداخت و در بازگشت به اسپانیا برای نخستین بار زمین بازی پدل را در «مارابلا» بنا کرد. قوانین این رشته و نوع بازی آن به تدریج مدون و به سرعت علاقه مندان بسیاری در آمریکای لاتین، اروپا، کانادا و حتی هندوستان جذب آن شدند. از آرژانتین و اسپانیا به عنوان کشورهایی که بیشترین توجه را به ورزش قرن بیست و یکم نشان داده اند، یاد می کنند، چرا که حدود شش میلیون نفر در این کشورها مشغول بازی پدل هستند و حدود ده هزار زمین نیز برای این رشته احداث شده است. پدل دارای اتحادیه ی بین المللی است و سردمداران آن تلاش می کنند با متقاعد کردن مسؤولان کمیته ی بین المللی المپیک ابتدا به صورت نمادین آن را وارد عرصه ی این بازی ها کنند و پس از آن جنبه ی رسمی به این رشته ببخشند. گفته شده در المپیک 2012لندن، پدل همانند ووشو در فهرست رشته های نمایشی قرار می گیرد، اما هنوز مقامات اتحادیه جهانی پدل در این باره اظهار نظر رسمی نکرده اند. البته اتحادیه ی بین الملی پدل رقابت هایی را تحت عنوان قهرمانی جهان برگزار کرده است.

ورود به ایران
 

جرقه ی ورود پدل به چرخه ی ورزش ایران از پنج سال پیش زده شد و مطالعات زیادی نیز در این باره انجام گرفت. فرهاد جامع که علاقه ی زیادی به راه اندازی این رشته در کشورمان دارد، در این مدت تلاش های فراوانی به خرج داده است. وی در این باره می گوید: «مقامات سازمان تربیت بدنی با نگاهی ویژه این ورزش را مورد تأیید قرار داده اند. مشکل اصلی ما زمین بود، که با الطاف مقامات محترم مجموعه ی ورزشی انقلاب اولین زمین پدل به زودی افتتاح خواهد شد. فدراسیون اسکواش نیز حرکت نوینی را برای اشاعه ی این ورزش آغاز کرده است. فرهاد جامع، بنیان گذار این ورزش کمیته ی پدل را در فدراسیون اسکواش تشکیل داده و مکاتباتی با اتحادیه ی جهانی پدل در اسپانیا داشته است. آنها قول داده اند در صورت تشکیل فدراسیون پدل از هیچ کمکی به ایران دریغ نکنند.

شباهت ها
 

به نظر می رسد پدل شباهت های زیادی به تنیس و اسکواش دارد و در صورت راه اندازی آن شاید طرفداران این دو رشته به پدل روی خوش نشان بدهند. با این حال تفاوت ها و جذابیت های خاصی که پدل می تواند داشته باشد، به طور حتم در جذب علاقه مندان تأثیرگذار است. این ورزش نو و خاص در صورتی که با حمایت دست اندرکاران ورزش مواجه شود و سرمایه گذاری و تبلیغ کافی بر روی آن انجام گیرد، تجربه ی جدیدی برای ورزش دوستان به همراه خواهد داشت. این احتمال هم وجود دارد که در صورت گسترش این رشته در جوامع جهانی، حتی در المپیک ها هم پدل به صورت نمایشی به اجرا در آید. در هر حال می توان از این فرصت استفاده کرد و روی این رشته سرمایه گذاری خوبی انجام داد.

ویژگی ها
 

پدل را در زمینی مستطیل شکل به ابعاد ده متر در بیست متر بازی می کنند. زمین این بازی تقریباً شبیه به اسکواش و تنیس است که با چهار نفر و به صورت دو به دو این بازی به اجرا در می آید و نمی توان مثل تنیس ، بدمینتون و اسکواش انفرادی بازی کرد. راکت بازی پدل هم از شکل خاصی برخوردار است. راکت هایی که زه ندارند و به جای مواد، کربن خاصی در آنها به کار رفته است. اندازه ی این راکت ها حداکثر45/5 سانتی متر در 26سانتی متر است و38میلی متر هم ضخامت دارد. البته سطح مرکزی راکت دارای سوراخ هایی است که هر کدام9تا سیزده میلی متر قطر دارند. راکت یک بند هم دارد که برای حفظ ایمنی به مچ دست ورزشکار گره می خورد. تور ده متری که 88سانتی متر ارتفاع دارد، در وسط زمین عرضی نصب می شود. توپ پدل گویی لاستیکی شبیه به توپ تنیس نیست. زمانی که حداکثر گیم ها به عدد فرد برسد، نود ثانیه استراحت برای ورزشکاران در نظر گرفته می شود. نکته ی جالب این است که در پدل هم مثل اسکواش از دیوار برای ضربه زنی استفاده می شود. و خط اوت وجود ندارد. در واقع توپ پس از یک بار برخورد به دیوار توسط بازیکن زده می شود. جنس زمین بازی از چمن مصنوعی یا سیمان به رنگ های زرد، آبی و سبز است. مسابقه در پنج یا شش دور با تای بریک انجام می گیرد. آخرین بار در سال2008رقابت های جهانی این رشته برگزار شد و کانادا در سال جاری میزبان مسابقه های پدل جهانی است.
منبع: راس خون
ویرایش و تلخیص:برگزیده ها


آشنایی با ورزش ورزش های جدید , رشته ورزشی جدید