ورزش قایقرانی، ورزش قایق رانی - نوع لباس ورزش قایقرانی
در این بخش از سایت برگزیده ها مطالبی در مورد ورزش قایقرانی را برای شما آماده کرده ایم ، امیدواریم که مورد توجه شما قرار گیرد.
قایقرانی یک ورزش و تفریح در فضا باز است که توسط قایق های کانو و کایاک انجام می شود. در سطح بین الملی استفاده از هر دو قایق کایاک و کانو قایق رانی نامیده می شود.
انواع رشته های قایقرانی
کلیه قایق هایی که توسط پارو و نیروی عضلانی شخص پاروزن، به حرکت در می آید، و به جهت نوع حرکت و پارویی که در آن استفاده می شود، به دو بخش تقسیم می گردند که تحت پوشش دو ارگان جداگانه کار می کنند.
بخش اول کانوئینگ است که تحت نظر فدراسیون جهانی قایقرانی I.c.f می باشد و این فدراسیون شامل کمیته های زیر است:
۱) کمیته آبهای آرام (مسابقات سرعت در پیست).
۲) کمیته اسلالوم (مارپیچ) و آبهای خروشان.
۳) کمیته ماراتن.
۴) کمیته کانوپولو.
۵) کمیته بادبانی.
۶) کمیته تورینگ.
بخش دوم روئینگ است که تحت نظر فدراسیون جهانی پاروزنی می باشد.
▪ کانوئینگ:
۱) کمیته آبهای آرام (مسابقات سرعت در پیست)
- مسابقات سرعت که در پیست برگزار می گردد (آب راکد و بدون امواج).
- ابعاد پیست سرعت به این صورت است که طول آن حداقل ۲۵۰۰ متر، عرض آن حداقل ۹۰ متر و عمق آن حداقل ۲ متر می باشد.
- اختلاف ارتفاع پیست از سطح دریاهای آزاد نباید زیاد باشد، زیرا ورزشکاران دچار مشکلات تنفسی می شوند.
- در انتهای پیست یک ساختمان چند طبقه که محل قرار گرفتن داوران می باشد، نیاز است و همچنین در انتهای پیست بایستی در روی خشکی یک جاده مستقیم و موازی با پیست وجود داشته باشد.
- در ابتدای خط استارت، اسکله های کوچک م تحرک ی وجود دارد به نام پانتون که در شروع مسابقه، انتهای قایق ها به این اسکله ها مماس می گردد.
- مسابقات سرعت در سه مسافت ۲۰۰ متر، ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر برگزار می گردد که مسافت های ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر باید در مسیر مستقیم صورت پذیرد.
انواع رشته های مسابقات سرعت عبارتند از: کایاک، کایاک تورینگ و کانو کانادایی.
کایاک: به قایقهایی گفته می شود که با استفاده از یک پاروی دو کفه ای به حرکت در می آید که دو کفه نسبت به هم زاویه دارند. علامت اختصاری K برای کایاک به کار می رود. طریقه نشستن پاروزنان، به حالت نشسته روی صندلی ها و پاهای آنها کشید می باشد. صندلی ثابت و از سکان که در انتهای قایق قرار گرفته، جهت کنترل قایق استفاده می شود.
انواع قایقهای کایاک عبارتند از: کایاک یک نفره، دو نفره و چهار نفره. طول پا روی کایاک متناسب با قد پاروزن می باشد.
کایاک تورینگ: علامت اختصاری کایاک تورینگ Tk می باشد و یکی از قایقهای خانواده کایاک می باشد که توسط همان پاروی کایاک به حرکت در می آید. مسابقات آن هم شامل تورینگ کایاک یک نفره و دو نفره می باشد.
کانو کانادایی: کانو کانادایی که با علامت اختصاری C شناخته می شود، نوعی از قایقهای مسابقات سرعت است که با استفاده از یک پاروی یک کفه ای به حرکت در می آید. طول این پارو از پاروی کایاک کوتاه تر است ولی کفه آن نسبتاً بزرگتر از پاروی کایاک است. طرز قرار گرفتن در این قایق، شبیه زانو زدن است و فاقد صندلی و سکان می باشد.
کانو کانادایی اقسام مختلفی دارد، از جمله: کانو کانادایی یک نفره، دو نفره و چهار نفره. مسابقات کانو کانادایی برای مردان در مسافت های ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر و برای زنان تنها در مسافت ۵۰۰ متر انجام می شود.
۲) کمیته اسلالوم و آبهای خروشان
در این رشته هدف اصلی، طی مسیر و عبور از دروازه های قرار داده شده در مسیر، در کمترین زمان ممکن است و شامل رشته های کایاک یک نفره زنان، کایاک یک نفره مردان، کانو کانادایی یک نفره مردان و کانو کانادایی دو نفره مردان می باشد.
قایقرانی در ایران
ورزش قایقرانی سابقه ای هفتاد ساله در ایران دارد. در آن زمان با حضور انگلیسی ها در جنوب ایران، اولین باشگاه قایقرانی در مسجد سلیمان تاسیس شد. در پنجاه سال قبل نیز اولین باشگاه قایق های بادبانی تحت عنوان «یات کلاب» در آبادان راه اندازی شد. دراوایل دهه 40 هجری شمسی چند قایق از نوع 1-k و 2-k (کایاک یک نفره و دو نفره) از انگلستان به ایران وارد شد و در دریاچه سد امیرکبیر که بر روی رودخانه کرج و در فاصله 75 کیلومتری شمال غرب تهران احداث شده است، به آب انداخته شده و به این ترتیب اولین پایگاه قایقرانی زیر نظر سازمان تربیت بدنی و تفریحات سالم ایران به وجود آمد. جنس قایقهای اولیه ایران از چوب با پوشش برزنتی و وزن آنها بالای 20 کیلوگرم برای یک نفره و 24 کیلوگرم برای دو نفره بود.
از سال 1342 اولین فعالیت رسمی فدراسیون قایقرانی ایران شروع شد و مدیریت آن را یک افسر ارشد نیروی دریایی عهده دار گردید. در سال 1344 سرهنگ امامی به ریاست فدراسیون گمارده و به مدت سه سال عهده دار این مسئولیت بود. از سال 1345 عنوان «فدراسیون قایقرانی و اسکی روی آب» بر این تشکیلات نهاده شد. پس از سرهنگ امامی، برادرش مهندس حسن امامی از سال 1347 تا 1356 ریاست فدراسیون را عهده دار بود. در دوره ریاست وی مسابقات داخلی قایقرانی در مسافت های متعدد سالانه برگزار می شد. همچنین ورزش اسکی روی آب که امامی شخصاً به آن علاقه وافری داشت در فصل تابستان روی دریاچه سد کرج در فصل زمستان و پائیز بر روی دریاچه سد دز (خوزستان) فعال بود. رقابت های قایقرانی هم در دریاچه سد امیرکبیر (سد کرج) و بعدها در تالاب انزلی برگزار می شد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ریاست وقت سازمان تربیت بدنی، فدراسیون این ورزش را تعطیل کرد و آن را تحت عنوان ورزش های آبی با شنا ، شیرجه و واترپلو ادغام نمود تا در سال 1362 دوباره فدراسیون قایقرانی بازگشایی گردید.
مسابقات قایقرانی قهرمانی آسیا بنا به پیشنهاد رئیس فدراسیون قایقرانی ایران در کنگره سالانه ICF (فدراسیون بین المللی قایقرانی) که در سال 1383 در صوفیه ی بلغارستان تشکیل یافته بود، مطرح و تصویب شد و در سال 1985 اولین دوره این رقابت ها در کشور ژاپن (در شهر کوبه) و با حضور 7 کشور آسیایی برگزار شد و اعضای تیم ایران عنوانهایی بهتر از ششم به دست نیاوردند، ولی از سومین دوره مسابقات به بعد قایقرانی ایران حرکت صعودی خود را آغاز نمود به طوریکه در سال 1999 و در جریان هشتمین دوره رقابت های قهرمانی آسیا در چین، تیم ایران نه تنها به اولین مدال طلای رشته کایاک خود دست یافت بلکه با کسب 5 مدال طلا، 5 مدال نقره و 1 برنز پس از کشور میزبان (6 طلا و 3 نقره) به عنوان نایب قهرمانی آسیا دست پیدا کرد.
جایگاه قایقرانی ایران در آسیا:
مسابقات قایقرانی قهرمانی آسیا بنا به پیشنهاد رئیس فدراسیون قایقرانی ایران در کنگره سالانهICF (فدراسیون بین المللی قایقرانی )که در سال 1983 در صوفیه بلغارستان تشکیل یافته بود، مطرح و تصویب شد و در سال 1985 اولین مسابقات در کشور ژاپن ( در شهر کوبه ) و با حضور 7 کشور آسیایی برگزار شد و تیم ایران از مقام ششم بالاتر نرفت . در دومین دوره بازیها در سال 1987 که در کشور چین برگزار شد نتیجه برای تیم ایران مشابه سال قبل بود در سومین دوره مسابقات اندونزی ) تیم ایران به مدال طلای در رشته کایاک- تورینگ دست یافت
,