گاباپنتين
داروی گاباپنتین
این دارو جزو داروهای ضد درد ناشی از مشکلات عصب و ضد تشنج است. بعضی از دردها در اثر مشکل عصب بوجود می پایند که بیشتر خود را بصورت خواب رفتگی گزگز مورمور یا احساس سرد شدن یا داغ شدن در اندام نشان می دهند در این نوع دردهای از داروهای ضد درد خاصی استفاده می شود. گاباپنتین علاوه بر این برای تشنج نیز مورد استفاده قرار می گیرد. مقدار مصرف این دارو را پزشک تعیین می کند اما نکته قابل توجه این است که مقدار موثر دارو در هر فرد با فرد دیگر بسیار متفاوت است بنابر این مقدار داروی تجویز شده از هر فرد تا فرد دیگر بسیار متفاوت می باشد.در افرادی که نارسایی کلیه دارند مقدار مصرف این دارو نباید از حد مشخصی بالاتر رود. استفاده گاباپنتین با داروهای ضد اسید معده ممکن است جذب دارو را کم کند بنابراین حداقل دو ساعت فاصله بین مصرف گاباپنتین و داروی آنتی اسید لازم است. عوارض گاباپنتین: هر دارویی می تواند عوارضی برای بیمار ایجاد کند. لذا مصرف دارو باید تحت نظر پزشک باشد. داروی گاباپنتین ممکن است باعث خواب الودگی، ورم اندامها، تاری دید، یبوست و.. شود. در صورت بروز هرگونه مشکل با پزشک مشورت نمایید. بیمارانی که مقادیر زیاد دارو را مصرف می کنند نباید دارو را یک مرتبه قطع نمایند. این دارو با غذا تداخل ندارد و هر موقع می توان آنرا مصرف کرد. داروی گاباپنتین تداخل دارویی زیادی با سایر داروها ندارد. بهتر است در دفعات اول مصرف، قبل از خواب مصرف شود. و تازمانی که مقدار دارو برای چند روز مصرف نشده و اثر آن دیده نشده از رانندگی و کار با ابزارهای دقیق خودداری شود. این دارو نباید در شیردهی و بارداری مصرف شود. در این زمینه با پزشک مشورت شود. عوارض جانبي:هر دارو به موازات اثرات مفيدي كه دارد ممكن است اثراتناخواسته نيز ايجاد كند. اگر چه همه اين عوارض در يك فردديده نميشود ليكن در صورت بروز هر عارضه با پزشك خودمشورت كنيد. عوارض جانبي اين دارو با آگاهي از آن و مشورتبا پزشك قابل پيشبيني و قابل رفع ميباشد. به خاطر داشتهباشيد كه عوارض داروها به مراتب كمتر از عوارض عدم مصرفآنها ميباشد.منبع:وبلاگ دکتر طناز احدی
گاباپنتين 100
+موارد مصرف: این دارو در درمان کمکی صرع همراه با داروهای ضد تشنج دیگر و همچنین در درمان نورآلژی ( درد عصبی ) پس از عفونت هرپسی به کار می رود. +مكانيسم اثر: مکانیسم دقیق آن ناشناخته است ولی این دارو به جایگاه خاصی در اعصاب قشر مغز متصل شده و با انتقال اسیدهای آمینه انانتيومتر از طریق غشاء سلول تداخل می کند. این دارو ممکن است باعث افزایش آزاد سازی GABA از محل غیروزیکولی شود. + فارماکوکینتیک: این دارو جذب گوارشي سریع داشته ولی با افزایش مقدار مصرف فراهمی زیستی آن کاهش می یابد. غذا کمی سرعت و میزان جذب دارو را افزایش می دهد. پیوند پروتئینی این دارو بسیار کم است. این دارو متابولیزه نشده و به صورت تغییر نیافته از راه کلیه دفع می شود. نیمه عمر دارو 5 تا 7 ساعت است ولی در نارسایی کلیوی نیمه عمر آن افزایش می یابد. اوج غلظت پلاسمایی آن پس از 2 تا 4 ساعت مشاهده می شود. +موارد منع مصرف: در صورت حساسیت مفرط به گاباپنتین از مصرف آن باید خودداری شود. +هشدارها: 1-در صورت عیب کار کلیه ، دارو در بدن تجمع یافته و مقدار مصرف دارو باید بر اساس کلیرانس کراتینین تنظیم شود.2-در سالمندان غلظت پلاسمایی گاباپنتین به دلیل کاهش دفع کلیوی آن افزایش می یابد. بنابراین مقدار مصرف دارو باید بر اساس پاسخ بیمار تنظیم شود. +عوارض جانبي: سرگیجه، گیجی، نيستاگموس، حالت فراموشی، تحریک پذیری یا سایر اختلالات خلقی و روانی، درد یا تورم در پاها و بازوها،لوکوپني، آنژیوادم، اریتم مولتی فرم، کمی سدیم خون، زردی، سندرم استیون جانسون، بی حالی، خستگی، خواب آلودگی، اختلالات بینایی از جمله دوبینی، عفونت، تب، تهوع و یا استفراغ، اسهال، خشکی دهان و افزایش اشتها از عوارض جانبی این دارو هستند .در کودکان 3 تا 12 سال مشکلات خلقی و روانی، افزایش تحرکات روده، تندخویی و اختلالات فکری از جمله اشکال در تمرکز فکر ممکن است دیده شوند. + تداخل هاي دارويي: در صورت مصرف همزمان داروهاي ضد اسید با این دارو فراهمی زیستی گاباپنتین تا 20 درصد کاهش می یابد. مرفین جذب این دارو را افزایش داده و موجب تشدید اثرات مضعف CNS آن می شود. + نكات قابل توصيه : 1-از قطع ناگهانی مصرف این دارو باید پرهیز شود و قطع مصرف آن باید به تدریج و تحت نظر پزشک صورت پذیرد.2- دوره درمان دارو باید کامل شود. این دارو نباید بیشتر از مقدار تجویز شده مصرف شود.3-در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو به محض یادآوردن آن نوبت باید مصرف شود. ولی اگر تا زمان مصرف نوبت بعدی کمتر از 4 ساعت باقی است ، از مصرف آن بايد صرفنظر کرد و طبق برنامه عادی بقیه نوبت های مصرف دارو را رعایت نمود.4-نباید بین فواصل مصرف ...
گزگز شدن دست ها و پاها
سلام ... شاید براتون بارها پیش اومده که از بیماری شنیده باشید که میگه : پاهام گز گز میکنه یا کف پاهام میسوزه و زود گرم میشه ......تو بخش ما یعنی داخلی ۲ بیشتر بیماران غددی این مورد رو مطرح می کنن ....البته توبیشترشون کپسول گاباپنتین خیلی عالی جواب میده (البته این یه تجربه است ).کپسول گاباپنتین هم تو ۲ تا دوز ۱۰۰ و ۳۰۰ میلی گرم پیدا میشه...... اما علت این پدیده ..............: گزگز و یا سوزن‌سوزن شدن دست و پاها در حالتی که اعصاب محیطی انتهای دست و پاها به صورت دوطرفه و متقارن دچار التهاب شده است، دیده می‌شود.این علائم گاهی به صورت یک طرفه شروع و در نهایت در سمت مقابل نیز دیده خواهد شد که این‌گونه التهاب اعصاب، اصطلاحا به نوروپاتی محیطی معروف‌اند. اعصاب محیطی دست و پا دارای رشته‌های حسی و حرکتی‌اند که اعصاب حسی، حس اندامها و اعصاب حرکتی، فرمان حرکت عضلات و به تبع آن حرکت اندام را موجب می‌شوند و برحسب این‌که کدام‌یک از رشته‌های عصبی گرفتار شده باشند، علایم حسی یا حرکتی یا مخلوطی از علایم دیده خواهد شد. در بسیاری از نوروپاتی‌های محیطی علایم نخست به صورت اختلالات حسی همانند سوزش، سوزن‌سوزن شدن، کرختی و بی‌حسی در انگشتان دیده می‌شود در صورتی که اعصاب حرکتی محیطی بیشتر از رشته‌های حسی گرفتار شده باشند علایم به صورت ضعف و تحلیل عضلات دست‌ها تظاهر می‌کند.علل و عوامل فراوانی موجب بروز نوروپاتی‌های محیطی می‌شوند که می‌توان آنها را به اقسام مختلفی تقسیم بندی کرد . * نوروپاتی‌های محیطی ناشی از بیماری‌های ارثی : این بیماری‌ها به صورت فامیلیال بوده که اکثرا به صورت حرکتی بروز می‌نمایند ولی در نوروپاتی‌های محیطی که در اثر بیماری‌های متابولیک ظاهر می‌شوند، می‌توان به دیابت شیرین، کم‌کاری غده تیروئید، نارسایی کلیوی و نارسایی کبدی اشاره کرد.لازم به ذکر است در بیماران دیابتی در بسیاری از موارد نوروپاتی‌های محیطی به صورت حسی است و این بیماران بی‌حسی، احساس سوزش و گزگز پا (در شب) را دارند، که اختلال حسی در پاها و گاهی در دست‌ها به صورت کاهش حس درد و تماس تظاهر می‌کند که در صورت درگیری اعصاب حرکتی، تحلیل عضلانی در دست‌ها دیده می‌شود. این نوع نوروپاتی‌ها در هر مرحله‌ای از بیماری ، دیابت دیده می‌شود و گاهی از اولین علایم ابتلا به دیابت است، البته این فرم از نوروپاتی ربطی به شدت بیماری دیابت ندارد. طبق تحقیقات به دست آمده در بعضی از بیماران مبتلا به کم‌کاری غده تیروئید (هیپوتیروئیدی) نیز نوروپاتی محیطی به صورت بروز اختلالات حسی در پاها تظاهر می‌کند که بیمار از گزگز پا شکایت می‌کند، که اگر ...
نوروپاتي محيطي ديابتي
PDF متن کامل مقاله نوروپاتي محيطي ديابتي (DPN)، اگرچه غالبا مورد غفلت واقع مي‌شود، مساله شايعي است و يکي از علل رايج ناتواني و موربيديته محسوب مي‌شود..... دو مورد از شايع‌ترين تظاهرات باليني نوروپاتي محيطي ديابتي، پارستزي يا درد نوروپاتيک و پاي «بدون درد» يا بدون حس هستند. در حال حاضر داروهايي عالي براي درمان نوروپاتي محيطي ديابتي دردناک وجود دارد، اما اين داروها سير معمول بيماري را تغيير نمي‌دهند. انجمن ديابت آمريکا غربالگري سالانه براي نوروپاتي محيطي ديابتي را از طريق معاينه نورولوژيک توصيه مي‌کند. اقدامات درماني براي عوامل خطر اصلاح‌پذير نظير کنترل قند، ليپيدها و پرفشاري خون و ترک سيگار و الکل، در جلوگيري يا کند کردن پيشرفت نوروپاتي محيطي ديابتي ضروري به نظر مي‌رسند. خطر ايجاد زخم يا قطع اندام در بيماران دچار پاهاي بدون حس بسيار بالا است. تجويز کفش‌هاي سفارشي و ارجاع بموقع به متخصص طب پا (podiatrist) يا سازنده کفش‌هاي طبي داراي مجوز (pedorthist) براي اين بيماران ضروري است.مقدمه نوروپاتي محيطي ديابتي (DPN) که غالبا به آن پلي‌نوروپاتي قرينه ديستال (DSP) نيز اطلاق مي‌شود، شامل وجود علايم يا نشانه‌هاي اختلال عملکرد عصبي محيطي در بيماران ديابتي، بعد از رد ساير علل اختلال عملکرد عصبي است. ديابت شيرين يکي از علل مهم نوروپاتي محيطي است که مسوول تقريبا نيمي از تمام موارد آن به شمار مي‌رود. ميزان بروز نوروپاتي محيطي ديابتي در بيماران مبتلا به ديابت، بر اساس يک مطالعه جمعيتي انجام‌شده در مايوکلينيک، بالا است. اين مطالعه نشان داده که 47 بيماران ديابتي دچار پلي‌نوروپاتي قرينه ديستال هستند. يک مطالعه ديگر که نوروپاتي را به صورت فقدان دوطرفه حرکات پرشي مچ پا (رفلکس آشيل) و يا فقدان حس ارتعاش تعريف مي‌کرد، يک شيوع 70 درصدي را در بيماراني که به مدت 25 سال يا بيشتر دچار ديابت نوع 2 بودند، گزارش نمود. با توجه به اين که شيوع ديابت در ايالات متحده تقريبا برابر با 24 ميليون نفر است، اين مطالعات حاکي از آن است که حداقل 15 ميليون آمريکايي در طي حيات خود دچار نوروپاتي محيطي ديابتي مي‌شوند. اگر افراد مبتلا به وضعيت پيش‌ديابت نيز در اين محاسبه منظور شوند، رقم مذکور از 20 ميليون نفر هم فراتر خواهد رفت. مطالعات اخير تخمين زده‌اند که شيوع نوروپاتي محيطي ديابتي دردناک در افراد ديابتي 20 است. ضرب کردن اين درصد در شيوع ديابت حاکي از اين خواهد بود که تقريبا 5 ميليون نفر در ايالات متحده دچار نوروپاتي محيطي ديابتي علامت‌دار هستند. بسياري از اين بيماران و نيز عمده افرادي که دچار نوروپاتي محيطي ديابتي بدون درد هستند، از نوروپاتي ...
خستگي و ضعف عضلاني
شايد برايتان جالب باشد كه بدانيد تاكنون بيش از 150 بيماري عصبي ـ عضلاني (نوروموسكولار) شناخته شده است كه مردم كمتر براي درمان آنها اقدام مي‌كنند در حالي كه بسياري از بيماري‌هاي ژنتيكي عصبي ـ عضلاني كه با ضعف سيستم حركتي بدن همراه باشد، قابل درمان است. بيماري‌هاي نوروموسكولار از آزاردهنده‌ترين بيماري‌هايي است كه سن و جنس نمي‌شناسد و بيشتر جنبه ژنتيكي دارد؛ بيماري‌هايي كه با گزگز، سوزش و كاهش حس انگشتان دست و پا و در مراحل پيشرفته‌تر، ضعف پيشرونده عضلاني نمايان مي‌شود. در بسياري موارد ابتلا به برخي از بيماري‌هاي عصبي ـ عضلاني به از كار افتادگي بيمار منجر مي‌شود. اين بيماري‌ها در جامعه ما شيوع دارد، اما بسياري از مبتلايان، درمان آن را جدي نمي‌گيرند يا حتي از وجود ژن مغلوب اين بيماري در خود بي‌اطلاع هستند و نمي‌دانند اگر تشخيص صحيح در ارتباط با اين گروه از بيماري‌ها صورت بگيرد، امكان پيشگيري از بروز بسياري از آنها وجود دارد. دكتر شهريار نفيسي، فوق تخصص بيماري‌هاي نوروموسكولار و دانشيار دانشگاه علوم پزشكي تهران در گفت‌وگو با جام‌جم با اشاره به انجام تحقيقاتي براي يافتن درمان‌هاي جديد اين گروه از بيماري‌ها مي‌گويد: ميزان قابل توجهي از بيماري‌هاي عصبي عضله‌هاي بدن، منشأ ژنتيكي دارد، حتي تاكنون بيش از 150 نوع از اين بيماري‌ها شناخته شده است كه بسياري از آنها قابليت تشخيص قبل از تولد را دارد. بنابراين نخستين اقدام ضروري براي پيشگيري از بروز اين بيماري‌ها، مشاوره ژنتيك است. وي با اشاره به اين‌كه نبايد اين تصور وجود داشته باشد كه بيماري‌هاي عصبي ـ حركتي به دليل ژنتيكي بودن قابل درمان نيست، مي‌افزايد: بيماري‌هاي نوروموسكولار به گروهي از بيماري‌هاي سيستم عصبي اطلاق مي‌شود كه به علت درگيري سيستم عصبي محيطي (سلول‌هاي حركتي نخاع، عصب محيطي، محل اتصال عصب به عضله، بافت عضلاني) ايجاد مي‌شود.مشکل بلعيدن يكي از خطرناك‌ترين و مهم‌ترين بيماري‌هاي عصبي ـ عضلاني بيماري ALS است. شايد نام اين بيماري براي بسياري نا آشنا باشد، اما اين بيماري خطرناك از جمله بيماري‌هاي شايع ژنتيكي است. دكتر نفيسي درباره بيماري ALS مي‌گويد: اين بيماري با ضعف پيشرونده عضلاني، درگيري زبان و بلع و در مراحل نهايي، عضلات تنفسي مشخص مي‌شود. براي كند كردن سرعت پيشرفت اين بيماري از داروي خاصي استفاده مي‌شود. اما تحقيقاتي در مورد كاربرد سلول‌هاي بنيادي در درمان اين بيماري در جريان است كه چشم‌انداز درمان آن را متحول خواهد كرد.ديابت؛ عامل ضعف پيشرونده عضلاني شايع‌ترين علت بيماري‌اي اعصاب محيطي كه اصطلاحا ...
سندرم پاهاي بي‌قرار (RLS)
نشانگان پاهاي بي‌قرار (RLS) يک اختلال عصبي حرکتي شايع است که حدوداْ 10 درصد از بزرگسالان را مبتلا مي‌کند. حدود يک سوم از مبتلايان به نشانگان پاهاي بي‌قرار داراي علايم متوسط تا شديد هستند و به درمان طبي نياز دارند. هرچند تقريبا يک سوم از بيماران مبتلا به آن براي اولين بار علايم خود را قبل از 18 سالگي تجربه مي‌کنند ولي شيوع اين بيماري با افزايش سن، افزايش مي‌يابد. اين بيماري در زنان ونيز در افراد بي‌تحرک و داراي اضافه وزن ، شايع‌تر است. استعداد ژنتيکي ، براي ابتلا به اين بيماري در آنهايي که در سنين پايين‌تر دچار مي‌شوند وجود دارد . ممکن است نشانگان پاهاي بي‌قرار يک اختلال اوليه باشد، يا اينکه ثانويه به کمبود آهن، نارسايي کليه، بارداري يا استفاده از داروهاي خاص يا آسيب طناب نخاعي باشد. درمان علل ثانويه نشانگان پاهاي بي‌قرار ممکن است به بهبود يا برطرف‌شدن علايم منجر شود. اين بيماري در بيماران مبتلا به بيماري پارکينسون بيشتر از عموم جمعيت مي باشد؛ نشانگان پاهاي بي‌قرار با افزايش خطر ابتلا به بيماري پارکينسون همراه نبوده است. پاتوفيزيولوژي اختلالاتي در کارکرد دوپامين و آهن در دستگاه عصبي مرکزي مبتلايان به نشانگان پاهاي بي‌قرار وجود دارد، هرچند اين ارتباطات به طور کامل شناخته نشده است. ميزان آهن دربعضي مراکز مغز مثل ماده سياه (Substantia Nigra)و پوتامن در اين بيماران پايين است. سطح فريتين در مايع مغزي–نخاعي اين بيماران به طور معني‌دار کمتر است. آهن در هيدروکسيلاز تيروزين، که مرحله‌اي آنزيمي و محدودکننده ميزان تبديل تيروزين به دوپامين است، نقش کوفاکتور دارد. علايم بيماري بيماران اغلب براي توصيف علايم خود با دشواري روبه‌رو هستند. آنها ممکن است از ريش ريش‌شدن، درد مبهم، يا احساس غيرقابل توصيف در پاهاي خود شکايت داشته باشند يا ممکن است فقط احساس نياز به تکان‌دادن پاها بکنند.نشانگان پاهاي بي‌قرار بر کيفيت زندگي اثر نامطلوب دارد. در مبتلايان به اين بيماري ، احتمال افسردگي يا اضطراب و نيز بي‌خوابي و عواقب آن بيشترشايع است. بيماران در شروع و حفظ خواب با مشکل روبه‌رو هستند. تشخيص بيماري تشخيص نشانگان پاهاي بي‌قرار، باليني است. و براساس نياز به تکان‌دادن پاها که معمولا با احساس ناراحتي همراه است، وقوع حين استراحت، بهبود با فعاليت و بدترشدن علايم هنگام عصر يا شب مطرح مي‌شود. وجود حرکات دوره‌اي اندام حين خواب(PLMS) به نفع تشخيص نشانگان ...
ارائه راهكاري جديد براي درمان گرگرفتگي در يائسگي
پژوهشگران انستيتو تخصصي پزشكي مايوكلينيك در چهل و پنجمين نشست سالانه انجمن آنكولوژي باليني آمريكا گزارش دادند: قرصي كه براي دردهاي عصبي تجويز مي‌شود مي‌تواند به كاهش مشكل آزار دهنده گر گرفتگي در زنان يائسه كمك كند.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، مايوكلينيك با انتشار مقاله‌اي از شرح اين يافته اعلام كرد: ماده فوق پريگابالين نام دارد كه مي‌تواند شدت و تعداد دفعات گرگرفتگي دوران يائسگي را حدود 20 درصد بيشتر از يك شبه دارو كاهش دهد. محققان مي‌گويند: بنابراين پريگابالين مي‌تواند به اندازه گاباپنتين و انواع جديد داروهاي ضد افسردگي كه پيش از اين به همين منظور مصرف و توصيه مي‌شده‌اند، مفيد باشد. دكتر چارلز لوپرنيزي متخصص مركز تخصصي مايو كلينيك در آمريكا در اين باره گفت: گر گرفتگي يك مشكل مهم در بسياري از زنان يائسه‌اي است كه مايل نيستند از روشهاي هورمون درماني يا داروهاي ضد افسردگي براي كاهش اين مشكل استفاده كنند. وي افزود: در حالي كه مزاياي استفاده از پريگابالين مشابه با گاباپنتين است زناني كه از پريگابالين استفاده مي‌كنند فقط 2 عدد قرص در روز بايد مصرف كنند در حالي كه دوز گاباپنتين 3 قرص در روز است. دكتر لوپرنيزي خاطرنشان كرد: هر دو دارو مي‌توانند عوارض جانبي داشته باشند اما بر اساس اين تحقيق، عوارض جانبي آنها آنقدر شديد نيست كه مصرف كنندگان مجبور شوند آن را ترك كنند. بر اساس اين گزارش، دكتر لوپرنيزي از نخستين پيشگامان درمان گر گرفتگي غير هورموني است و اولين محققي است كه استفاده از داروهاي ضد افسردگي را در اين زمينه در مقايسه با يك شبه دارو و مورد آزمايش قرار داده است. گفتني است، هر چند گاباپنتين و انواعي از داروهاي ضد افسردگي امروزه به طور معمول براي درمان گر گرفتگي تجويز و مصرف مي‌شوند اما هيچ كدام از سوي سازمان غذا و داروي آمريكا براي اين منظور تاييد نشده‌اند.
دارو75- دارودرماني ترمور
PDF متن کامل مقاله ترمور اسنشيال، اختلالي با وقوع حرکات غيرارادي با علت ناشناخته است. متاسفانه، گزينه‌هاي دارويي موجود براي درمان اين اختلال کم هستند و تنها يک داروي مورد تاييد سازمان غذا و داروي آمريکا براي کنترل آن وجود دارد... اين اختلال خوش‌خيم است و به‌جز ايجاد مشکل در انجام برخي از فعاليت‌هاي روزمره، عارضه جدي ديگري ندارد. در اين مقاله، جديدترين درمان‌هاي دارويي ترمور اسنشيال مطرح خواهد شد. ترمور اسنشيال، يکي از شايع‌ترين اختلالات حرکتي است و شيوع آن از پارکينسون هم بيشتر است. اين بيماري تا 6درصد از جمعيت هر جامعه‌اي را گرفتار مي‌کند. تخمين زده شده است که 5 تا10 ميليون نفر در آمريکا از اين بيماري رنج مي‌برند. همان‌طور که اشاره شد، علت و پاتوفيزيولوژي بيماري ترمور اسنشيال نامشخص است. البته در بسياري از مطالعات، نقش وراثت در ابتلا به اين بيماري مورد تاکيد قرار گرفته است. در 50 تا 60 درصد از مبتلايان،يکي از اقوام درجه اول نيز به ترمور اسنشيال مبتلاست. ترمور فاميليال(نام ديگر اين اختلال)، توسط ژن اتوزومال غالب به ارث مي‌رسد. البته هنوز ژن اصلي مسبب اين بيماري شناخته نشده است. يک نظريه مطرح مي?کند که احتمالا ترمور اسنشيال با شروع زودهنگام، جنبه وارثتي دارد. دو نوع اصلي ترمور وجود دارد که شايع‌ترين نوع آن، ترمور وضعيتي است. اين لرزش هنگامي ايجاد مي‌شود که فرد در تلاش است تا وضعيت خود را حفظ کند. مثلا دستش را بالا نگه دارد يا به صاف نشستن خود ادامه دهد. نوع دوم ترمور، در زماني اتفاق مي‌افتد که فرد تلاش مي‌کند عملي را انجام دهد. مثلا با انگشت اشاره نوک بيني‌اش را لمس کند يا يک ليوان آب براي شما بريزد. در 90 تا 95 درصد از بيماران، ترمور در دست‌ها و اندام فوقاني مشاهده مي‌شود. در 30درصد موارد ترمور در سر، 20 درصد در صدا،10درصد در اندام تحتاني و فک رخ مي‌دهد. خوشبختانه ترمور اسنشيال با هيچ بيماري کشنده‌اي مرتبط شناخته نشده است اما در سال‌هاي اخير استفاده از واژه خوش‌خيم براي ترمور اسنشيال کمتر شده است زيرا علايم غيرلرزشي متعددي را با پيشرفت ترمور اسنشيال مرتبط دانسته‌اند. اين علايم و نشانه‌ها عبارتند از تغييرات شناختي، افسردگي، ترس از جامعه، اضطراب و مشکلات شنوايي و بويايي. به علاوه در برخي از بيماران لنگش هم مشاهده مي‌شود. دارودرماني لرزش‌ها پرسش‌هاي متعددي در مورد بهترين درمان دارويي براي ترمور اسنشيال وجود دارند. اخيرا دو داروي خط اول براي درمان ترمور اسنشيال مطرح شده‌اند که عبارتند از پروپرانولول و پريميدين. البته در حدود 25 تا 55 درصد از بيماراني که اين داروها را مصرف مي‌کنند پاسخ ...