توهين

توهین(مواد608 و609 قانون مجارات اسلامي) در لغت به معنی «سست گردانیدن،خواركردن،سبك داشتن،خفيف كردن،خواري وخفت» و در اصطلاح حقوقی عبارت از نسبت دادن هر فعل یا ترك فعلی كه عرفاً‌ مخالف حیثیت و احترام طرف تلقی شود. عنوان توهین مفهوم كلی است و شامل افتراء نیز می‌شود. وجه مشترك عمل مجرمانه توهین و افتراء هتك حیثیت طرف جرم است. با این وجود بین این دو، وجوه افتراقی وجود دارد: الف) توهین غالباً به وسیله الفاظ و گفتار و حركات ركیك واقع می‌شود در صورتی كه افتراء با استفاده از وسایل خاصی نظیر اوراق چاپی یا خطی، نشریات و امثال آن صورت می‌گیرد؛ ب) توهین به ویژه فحاشی از جرائم صرفاً مادی است و تحقق آن موكول به اثبات قصد مجرمانه نیست ولی در افتراء تحقق قصد مجرمانه شرط است؛ ج) توهین غالباً ‌به صورت حضوری است و موارد غیابی آن خیلی اندك است ولی افتراء غالباً بدون حضور طرف صورت می‌گیرد. به طور كلی توهین به اعتبار شخصیت طرف جرم و وسیلۀ ارتكاب جرم به توهین ساده، مشدد و توهین به وسیله مطبوعات تقسیم می‌شود. عناصر اختصاصی توهین ساده: 1- عنصر مادی: برای تحقق جرم لازم است كه مرتكب با انجام عمل مادی خود به صورت گفتار یا نوشتار موجبات هتك حرمت دیگری را فراهم نماید و نیز توهین متوجه شخص یا اشخاص معینی باشد. 2- عنصر روانی: توهین و فحاشی از جرایم عمدی است و منظور از عمد، علم و آگاهی مرتكب به وهنآور بودن كردار یا گفتاری است كه به حیثیت طرف لطمه‌ وارد می‌كند. توهین مشدّد: در پاره‌ای اوقات جرم توهین به اعتبار شخصیت و مقام و منصب طرف توهین و یا وسیلۀ ارتكاب آن با عكس العمل شدید قانون‌گذار مواجه می‌شود. عمده‌ترین توهین‌های‌ مشدد در حال حاضر عبارتند از: 1- توهین به رئیس جمهور و سایر مقامات مملكتی و رسمی و نمایندگان سیاسی كشورهای خارجی. 2- توهین از طریق مطبوعات. شرایط اختصاصی توهین به رئیس جمهور و سایر مقامات كشوری: الف- انجام عمل مادی وهنآور؛ اعم از كتبی و شفاهی ب- طرف توهین باید صاحب سمت یا مقام مملكتی، رسمی و دولتی باشد؛ ج- توهین باید در حال انجام وظیفه یا به سبب آن باشد. شروط توهین به مقامات خارجی: در مورد تحقق توهین به رئیس یا نمایندگان سیاسی مملكت خارجی، وجود دو عنصر علنی بودن توهین و نیز انجام معاملۀ‌ متقابل نسبت به رئیس مملكت و نمایندگان سیاسی ایران در مقررات جزائی كشور خارجی لازم است. توهین به وسیلۀ مطبوعات: هتك حرمت اشخاص از طریق روزنامه یا مجله یا تهیه مقالات و مطالب توهین‌آمیز به صورت افتراء یا اشاعه اكاذیب و نظایر آن، به علت وسعت نشر و انتشار خاص آن، موجب تشدید مجازات مرتكب و مدیر روزنامه یا مجله از طرف قانون‌گذار شده است. عمده‌ترین توهین مطبوعاتی به قرار زیر است: الف- توهین به دین مبین اسلام و مقدسات آن: بند هفتم از ماده 6 قانون مطبوعات مصوب سالی 1364، اهانت به دین مبین اسلام و مقدسات آن توسط نشریات را ممنوع دانسته است. همچنین مطابق ماده 26 از همین قانون هرگاه اهانت كننده عمداً و از روی سوء نیت نسبت به دین مبین اسلام و مقدسات آن توهین كند، مرتد محسوب شده و محكوم به اعدام است، زیرا توهین به مقدسات اسلام باعث تزلزل در حفظ اركان و اساس اسلام میشود. ولی هرگاه اعمال وهن آور در حدی نباشد كه موجب ارتداد توهین كننده گردد، یا اینكه اهانت كننده بدون قصد، نسبت به دین اسلام و مقدسات آن با كلمات وهن آور اهانت كند و ثابت شود كه این عمل در حدّی نیست كه مرتكب را مرتد شناخت، مجازات او به صلاحدید حاكم شرع و براساس مقررات قانون تعزیرات تعیین می‌شود. ب- اهانت به بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و مقام معظم رهبری: این ممنوعیت در ماده 514 قانون مجازات اسلامی مقرر شده است و بدیهی است علت وضع این قانون، مقام شامخ ایشان بوده و اهانت به آن دو خلافِ اخلاق حسنه و نظم عمومی می‌باشد، به همین ترتیب اگر كسی به مراجع مسلّم تقلید توسط نشریات اهانت نماید برابر مقررات بند 7 مادۀ 6 قانون مطبوعات، نه تنها پروانۀ نشریۀ آن‌ها لغو می‌گردد، بلكه مدیر مسئول و نویسنده مطالب اهانت‌آمیز به مراجع قضایی معرفی خواهند شد. عنصر معنوی: جرم توهین و فحاشی از جمله جرائم عمدی است و منظور از آن علم و آگاهی مرتكب، به وهن آور بودن كردار یا گفتار یا نوشتاری است كه به حیثیت و شرافت طرف لطمه وارد می‌سازد. به طور كلی سوء نیت در جرم توهین و فحاشی مفروض می‌باشد و احتیاج به اثبات ندارد و اثبات خلاف آن به عهده متهم می‌باشد. در توهین مشدد شخص مرتكب علاوه بر داشتن قصد اهانت باید شخصیت طرف توهین را بشناسد و از سمت و مقام او نیز آگاهی داشته باشد و گرنه عمل او توهین ساده تلقی خواهد شد. گفتنی است كه توهین به افراد عادی، توهین ساده و از جرایم قابل گذشت، ولی توهین به ماموران رسمی و مقامات دولتی، توهین مشدد و از جرایم غیرقابل گذشت می‌باشد. مجازات جرم توهین:(مواد608 و609 قانون مجارات اسلامي) مجازات توهین به افراد عادی، چنانچه موجب حدّ قذف نباشد، شلاق تا 74 ضربه و یا پنجاه‌هزار ریال تا یك میلیون ریال جزای نقدی است و مجازات توهین به مقامات و مسئولین، حبس از سه تا شش ماه یا شلاق تا 74 ضربه و یا جزای نقدی از پنجاه هزار تا یك میلیون ریال می‌باشد و اگر مرتكب، ضمن عمل توهین، اقدام به ایراد ضرب یا جرح به مأمور نماید، این مورد طبق ماده 614 قانون مجازات اسلامی از موارد تعدد جرم محسوب می‌شود.

توهين

مطالب مشابه :

برات

سازش

ادله اثبات دعوی

توهين

شهادت شهود

پذيرش دانشجو در ۱۷ رشته كارداني پيوسته در دانشگاه آزاد اسلامي ساري

آیا سفیه می تواند وکیل در امور مالی باشد؟