افزایش سرمایه شرکت

در این مقاله ضمن بیان تاریخچه بورس در مورد تاثیر اقتصادی بورس و نیز دلایل و منابع تامین مالی، خصوصیات و مزایا و معایب آنها و نیز بازده و سود و اعطای سهام مجانی و معیارهای بازده مثبت و در نهایت دید سرمایه گذاران و صادركنندگان اوراق بهادار در مورد نقش بورس توضیحاتی ارائه شده است. هدف از ارائه مقاله، این است كه اولاً سهامداران بتوانند اطلاعاتی در مورد شیوه های افزایش سرمایه دریافت كنند و ثانیاً برای آنها مشخص شود كه آیا افزایش سرمایه دلیلی برای افزایش سود و بازدهی است یا خیر؟ در مقاله حاضر ضمن بررسی روشهای چهارگانه افزایش سرمایه، داده های آماری و فرضیات تحقیق با استفاده از روشهای توصیفی و استنباطی و تحلیل كو واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و در نهایت این نتیجه حاصل شده است كه روش اشتراكی در بین سه روش دیگر (آورده نقدی، سود انباشته، اندوخته‌ها) به عنوان روش برتر باعث بازدهی بیشتر سهام، كارایی بهتر شركت و نیز افزایش بهره وری می گردد.
● مقدمه :
امروز مشاركت مردم در تولید از طریق بازارهای سرمایه بویژه بورس اوراق بهادار صورت می‌گیرد كه به عنوان شیوه ای بسیار مهم در راستاینیل به توسعه اقتصادی كشورها به شمار می رود.
شركتهایی كه از نظر سودآوری در وضعیت مناسبی قرار دارند، سعی می‌كنند فعالیتهای خود را توسعه دهند وتمام نقدینگی خود را در راه افزایش فروش و كسب سود بیشتر صرف كنند. بنابراین برای تامین مالی در جهت سرمایه‌گذاری های جدید و كسب نقدینگی، به بازارهای سرمایه روی می آورند. از طرف دیگر تعادل اقتصادی و توزیع عادلانه تر درآمد میان كلیه اقشار جامعه و عدم امكان كسب درآمدهای فوق العاده از طریق سرمایه‌گذاری در امور غیر مولد یا كاذب، عامه مردم را وا می‌دارد در سهام شركتهای تولیدی و تجاری سرمایه گذاری نمایند. سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار از شیوه‌های همگانی و رایج سرمایه‌گذاری است و به طور كلی حمایتهای دولتی و فرهنگ عمومی موجب شده است كه حذف چنین بازارهای سرمایه ای از ساختار جامعه، امكان پذیر نباشد.
بر این اساس مردم با اطمینان و امیدواری بیشتر روی انواع اوراق بهادار مشاركت می كنند. معمولاً اكثر شركتها با سرمایه اندك، فعالیت خود را آغاز می‌كنند و پس از پذیرش در بورس اوراق بهادار تهران برای توسعه فعالیتها و اجرای طرحهای توسعه به نقدینگی نیاز پیدا می كنند. در این حالت، شركتها به علت محدود بودن اعتبارات سیستم بانكی و پیچیده بودن مراحل اخذ مجوز انتشار اوراق قرضه، به انتشار سهام جدید اقدام می نمایند.
حال با توجه به اینكه شركتهای پذیرفته شده در بوس اوراق بهادار، گرایش فراوانی به افزایش سرمایه یافته اند و همچنین وجود روشهای گوناگون برای افزایش سرمایه، ضرورت تشخیص داده شد كه پیرامون ارزیابی شیوه‌های افزایش سرمایه بر بازده سهام، تحقیق حاضر صورت گیرد.
● بیان مساله و اهمیت موضوع
سرمایه‌گذاران به عنوان تامین‌كنندگان منابع مالی مورد نیاز واحدهای اقتصادی با انگیزه های مختلفی سرمایه‌گذاری می كنند كه می تواند شامل بهره‌گیری از سود و مزایای نقدی و نیز مالكیت در این واحدها باشد. از طرف دیگر واحدهای اقتصادی نیز به دلایل مختلفی به منابع مالی نیازمند هستند، ولی آنچه بیش از همه برای سرمایه‌گذاران و واحدهای اختصاصی مهم به نظر می‌رسد، افزایش ثروت سهامداران است.
با توجه به موضوع تحقیق حاضر، یكی از مهمترین تصمیمات مدیران یك شركت، اخذ تصمیم در مورد افزایش سرمایه و استفاده از موثرترین روشهای افزایش سرمایه است؛ زیرا این اقدام علاوه بر تاثیر سریع خود بر قیمت سهام و بازده سهامداران ممكن است بر سایر فعالیتهای شركت نیز اثرگذار باشد. البته بایستی اذعان داشت كه افزایش سرمایه، یكی از بهترین روشهای كسب نقدینگی در جهت توسعه فعالیتها و اجرای طرحهای آتی هم به لحاظ هزینه سرمایه و هم سهولت انجام آن است. لیكن پس از افزایش سرمایه، سهامداران از لحاظ روانی كاهش قیمت سهامشان را كاهش ثروت خود تلقی می كنند و مدیران شركت را مسئول این امر می دانند. در مقابل مدیران نیز همواره با تاكید به آینده نگری در تصمیمات خود و موقتی بودن كاهش قیمت سهام، بر نگهداری سهم و عدم فروش آن اصرار می‌ورزند.
برای قضاوت در مورد اینكه آیا افزایش سرمایه در راستای منافع سهامداران و افزایش ثروت آنهاست یا خیر، می‌بایست تاثیر افزایش سرمایه را بر بازده سهام عادی بررسی و مورد آزمون قرار داد.
در سالهای اخیر شاهد گرایش فزاینده افزایش سرمایه توسط شركتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران هستیم. حال با توجه به اینكه پس از هر افزایش سرمایه، قیمت سهام شركتها به شدت كاهش می یابد، دو وضعیت پیش روی سرمایه‌گذاران و شركت قرار داد:
۱) در صورتی كه شركت بتواند از سرمایه به دست آمده به‌گونه‌ای بهینه استفاده كند و بر سودآوری شركت بیافزاید، قیمت سهامش پس از افت شدید، سیر صعودی خواهد داشت و حتی ممكن است ظرف مدت كوتاهی از قیمت پیش از افزایش سرمایه نیز فراتر رود.
۲) اگر شركت نتواند از سرمایه به دست آمده به نحوی مطلوب استفاده كند، قیمت سهامش روند نزولی خواهد پیمود و حتی امكان ورشكستگی نیز خواهد رفت.
با توجه به موارد یاد شده درمی یابیم كه اثرات افزایش سرمایه به طور مستقیم بر بازده سهامداران تاثیر خواه داشت. بنابراین در صورتی كه افزایش سرمایه به كاهش بازده سهامداران منجر شود، میل به سرمایه‌گذاری در بورس اوراق بهادار توسط سهامداران كاهش می یابد. در نتیجه منجر به فرار سرمایه از بورس و جذب سرمایه در مكانهای دیگر می شود و در نهایت بورس از رونق می‌افتد. سرانجام به دلیل عدم رونق بورس اوراق بهادار، سرمایه‌ها در فعالیتهای مناسب سرمایه‌گذاری نمی‌شوند كه این مساله به متضرر شدن اقتصاد كشور از دید كلان منجر می گردد.
از آنجا كه تحقیق حاضر در حوزه امور مالی صورت می گیرد، بنابراین نتایج آن می تواند برای تمامی گروههای درگیر تصمیمات مالی و افراد، نهادها و گروههایی نظیر سرمایه‌گذاران بالقوه و بالفعل، مدیران شركتها، بورس اوراق بهادار، و نهادهای مالی و اقتصادی خارج از بورس حائز اهمیت باشد. همچنین نتایج این تحقیق می تواند پایه و چارچوبی را برای تحقیقات مشابه بعدی فراهم آورد و اطلاعات مورد نیاز دانشپژوهان و موسسات تحقیقاتی را تامین نماید.
● نقش بورس اوراق بهادار از منظر اقتصاد كلان
از دید اقتصاد كلان، نقش بورس اوراق بهادار از چهار بعد قابل تامل است:
۱) تجهیز منابع مالی از طریق فروش اوراق قرضه و سهام یكی از مطمئن‌ترین راههای جمع‌آوری وجوه لازم برای سرمایه‌گذاری است. واحدهای تولیدی و تجاری به عوض استقراض از نظام بانكی می‌توانند تحت ضوابطی از طریق فروش سهام یا اوراق قرضه در بورس اوراق بهادار، نیازهای مالی خود را تامین كنند.
۲) تقسیم مالكیت های بزرگ از طریق فروش سهام آنها در بورس اوراق بهادار از دید اقتصاد كلان به هدفهای توزیع عادلانه تر درآمد و نیز احساس مشاركت در عموم افراد جامعه در فعالیتهای تولیدی و تجاری، كمك زیادی می كند. مالكیت یك بنگاه عظیم توسط یك فرد یا معدودی از افراد كه قادر به تامین مالی آن هستند، قابل قیاس با مزایای «مالكیت انبوه» نیست. علاوه بر این چنانچه امكان تامین منابع سرمایه گذاری های بزرگ با استقراض بانكی هم میسر شود، مع هذا انتشار و فروش سهام به عموم، به منظور تامین منابع مالی ترجیح دارد.
۳) بورس اوراق بهادار، یك بازار كامل است. بازارهای رقابت كامل دارای خصوصیاتی هستند كه مهمترین ویژگی آنها متجانس بودن با محصول است كه بورس اوراق بهادار حائز آن است. همچنین تعداد خریداران و فروشندگان عموماً زیاد است و بالاخره مشخصه سوم هر بازار كامل كه ورود و خروج آزادانه به آن است، در بورس اوراق بهادار جمع است. به عبارت دیگر هر كس كه دارای اوراق بهادار ثبت شده در بورس است، می‌تواند به بورس مراجعه كرده و آن را عرضه كند.
۴) وجود فضای یك بازار كامل در بورس اوراق بهادار، تخصیص مطلوب منابع را میسر می سازد. بورس اوراق بهادار با تعیین رقابت آمیز بهای سهام به عنوان ابزار انتظامی اقتصاد، مدیران غیركارا و ضعیف را تنبیه و مدیران مبتكر و قدرتمند را تشویق می‌كند. یك شركت زیان‌ده نمی‌تواند از طریق بورس به تامین نیازهای مالی خود اقدام كند و بالعكس یك شركت سوآور قادر است به سهولت از طریق فروش سهام خود، تامین مالی شود.
● دلایل و منابع تامین مالی شركتها
نظریه پردازان سه مدل اصلی درباره عرضه سهام جدید طراحی كرده اند. در این مدل‌ها فرض بر این است كه اولاً مدیران شركتها در جهت حفظ منافع سهامداران فعلی عمل می كنند. ثانیاً عرضه سهام جدید فقط در صورتی برای بازار سرمایه حاوی اطلاعات است كه مدیران در مقایسه با سرمایه‌گذاران، اطلاعات بهتری درباره آینده شركت داشته باشند.
شركتها برای استفاده های مختلفی اقدام به تامین مالی از طریق عرضه سهام جدید می كنند كه می‌توان آن را در قالب سه مدل اصلی به این شرح ارائه كرد:
۱) تامین مالی به منظور بازپرداخت بدهیهای موجود (مدل تغییر ساختار سرمایه)
۲) تامین مالی جهت انجام سرمایه‌گذاری های جدید
۳) تامین مالی برای جبران كمبود نقدینگی.
بدهیها و حقوق صاحبان سهام، نشان دهنده منابع مالی هستند كه شركت برای به دست آوردن دارائیها از آنها استفاده می‌كند.
برخی از این منابع مالی عبارتند از: حسابها و اسناد پرداختنی، مالیاتها و حقوق پرداختی كاركنان، انواع و اقسام وامها و اوراق قرضه، سهام ممتاز، سهام عادی، اندوخته ها و سود انباشته.
به طور كلی شركتها از دو طریق تامین مالی می‌شوند:
۱) منابع مالی داخل شركت:
۱-۱) منابع مالی حاصل از فروش دارائیهای ثابت
۲-۱) منابع مالی حاصل از فعالیتهای شركت
۳-۱) سود انباشته.
۲) منابع مالی خارج از شركت:
۱-۲) دریافت وام
۲-۲) صدور اوراق قرضه
۳-۲) صدور سهام ممتاز
۴-۲ ) صدور سهام عادی
۵-۲) صدور اختیار خرید سهام عادی.
● بازده سهام و معیارهای آن
طبق تئوری نمایندگی و با توجه به میل سرمایه‌گذاران، هدف مدیریت باید در راستای به حداكثر رسانیدن ارزش شركت باشد. این مفهوم زمانی تحقق می یابد كه تصمیمات مدیریت در زمینه های سرمایه گذاری، تامین مالی و تقسیم سود به صورت بهینه اتخاذ شود.
معیارهای مختلفی مانند حداكثر شدن سود دریافتی سهامداران، میزان خدمات اجتماعی شركت، حداكثر شدن قیمت بازار سهم و حداكثر شدن درآمد بعلاوه قیمت بازار سهم به عنوان معیار حداكثر شدن ثروت سهامدار مورد توجه است.
● حداكثر شدن سود به عنوان یك معیار
اكثر سهامداران عادی سود شركت را هدف مطلوب و حداكثر شدن آن را به عنوان حداكثر شدن ثروت خود تلقی می كنند. حتی برخی افراد با تاكید بر سود گذشته شركت، مبنای ارزیابی و قیمت‌گذاری سهم شركت را بر این معیار قرار داده‌اند:
میانگین سود ۳ سال گذشته شركت = قیمت هر سهم
نرخ بازده مورد انتظار = قیمت هر سهم● حداكثر شدن درآمد هر سهم
از تقسیم سود ویژه شركت بر جمع تعداد سهام، درآمد سهم به دست می‌آید. درآمد هر سهم بخشی از سود یك دوره مالی است كه به دارنده سهم تعلق می‌گیرد. باید توجه داشت كه این مفهوم با مفهوم «سود سهام» اشتباه نشود.
سود سهام مبلغی است كه عملاً به صاحب سهم تعلق می گیرد، اما لزوماً به دارنده سهم پرداخت نمی شود. برای محاسبه درآمد هر سهم، باید ابتدا بخشی از درآمد كه متعلق به سهام ممتاز بوده و مرجح بر سهام عادی است كسر شود و سپس درآمد باقیمانده را به تعداد سهام عادی، تقسیم كرد.
● حداكثر شدن قیمت سهام
حداكثر شدن قیمت سهام، بیشتر هدف سرمایه‌گذارانی است كه به دنبال انتفاع از خرید و فروش سهام هستند. به این صورت كه آنها دارای هدف كوتاه مدت هستند؛ یعنی تنها می خواهند از افزایش قیمت سهام خریداری شده خود، انتفاع ببرند و هیچ توجهی به عایدات نقدی و غیرنقدی بلندمدت سهام ندارند.
● فرضیات تحقیق
در تحقیق علمی، فرضیه حدس زیركانه ای در خصوص پارامترهای جامعه است. به عبارتی دیگر، فرضیه پیشنهادی است كه در محك آزمایش علمی سنجیده می شود. فرهنگ و بستر فرضیه را این‌گونه تعریف می كند: «فرضیه عبارت است از حالت اصلی كه اغلب بدون آنكه اعتقادی به آن باشد، پذیرفته می شود تا بتوان از آن نتایج منطقی استخراج كرد و بدین ترتیب مطابقت آن را با واقعیاتی كه نزد ما معلوم است یا می‌توان آنها را معلوم ساخت، آزمود.» در هر پژوهش علمی، محقق ابتدا باید برای خود چند فرضیه را مشخص كند تا بتوان پژوهش خود را بر مبنای آن انجام داده و از تنش و پراكندگی در انجام تحقیق جلوگیری نماید. بنابراین فرضیه، پژوهشگر را در بررسی نتایج و تجارب به دست آمده كمك می كند. تدوین هر فرضیه باید با توجه به ویژگیهای در پی آمده صورت گیرد:
۱) باید رابطه دو یا چند متغیر را پیش بینی كند.
۲) باید روشن و بدون ابهام و به صورت یك جمله خبری باشد.
۳) باید دارای استنباط های ضمنی و روشن برای آزمون روابط بین متغیرها باشد.
۴) باید آزمون پذیر باشد؛ یعنی بتوان آن را بر پایه داده‌های گردآوری شده آزمود.
با توجه به عوامل یاد شده و موضوع تحقیق، فرضیه پژوهشی تحقیق حاضر عبارت است از «بین شیوه های افزایش سرمایه و بازدهی شركتهای پذیرفته در بورس اوراق بهادار تهران تفاوت معنادار وجود دارد»
● روش تحقیق
در این تحقیق از روش همبستگی و كلی مقایسه‌‌ای استفاده شده است، به این صورت كه برای آزمون فرضیات تحقیق از جامعه آماری، نمونه‌ها با توجه به شرایط تحقیق انتخاب شده و سپس فرضیات را یك به یك آزمون كرده و در نهایت نتیجه‌گیری به عمل می آید. ضمن اینكه نتیجه حاصل از بررسی نمونه‌های آماری به كل جامعه آماری تعمیم داده می شود. به طور كلی در این تحقیق از روش همبستگی بین درصد افزایش سرمایه با بازده و نیز تحلیل واریانس یكراهه به مقایسه بازده ۴ گروه (انواع افزایش سرمایه) می‌پردازیم.
▪ فرضیه اصلی تحقیق: بین نوع افزایش سرمایه و بازده شركتها، رابطه وجود دارد.
جدول ۱ و نیز نمودار ۱ شاخصهای آماری مربوط به بازده شركتها را با توجه به شیوه افزایش سرمایه آنها در كل دوره مورد بررسی، به طور خلاصه نشان می دهند.
همان طور كه در جدول نشان داده شده است، میانگین بازده شركتهایی كه افزایش سرمایه آنها از طریق روش اشتراكی بوده برابر ۷۳/۰ است كه به نظر می‌رسد نسبت به میانگین در سایر روشها بالاتر است. ولی میانگین بازده در سایر روشها تقریباً در یك حدود است. این نتیجه در نمونه تحقیق صادق بوده و برای حصول اطمینان از نتیجه به دست آمده در جامعه آماری، باید آزمون كرد.
حال با استفاده از تحلیل واریانس یكراهه به مقایسه بین میانگین های محاسبه شده در جامعه آماری می‌پردازیم.
▪ جدول ۱:
شاخص های آماری مربوط به بازده شركتها به تفكیك شیوه افزایش سرمایه
حداكثر/ حداقل/ خطای استاندارد/ انحراف معیار/ تعداد/ میانگین/ شاخص ها/شیوه افزایش سرمایه
۹۹/۰/ ۴۹/۰-/ ۰۲/۲/ ۲۵/۰/ ۱۴۰/ ۲۰/۰/ از طریق مطالبات و آورده نقدی
۹۵/۰/ ۰۴/۰-/ ۰۴/۰/ ۲۷/۰/ ۵۱/ ۲۳/۰/ از طریق اندوخته ها
۹۷/۰/ ۰۸/۰/ ۱۳/۰/ ۳۶/۰/ ۸/ ۲۹/۰/ از طریق سود انباشته
۳۳/۳/ ۲۰/۰-/ ۲۹/۰/ ۰۱/۱/ ۱۲/ ۷۳/۰/ از طریق اشتراكی
۳۳/۳/ ۴۹/۰-/ ۰۳/۰/ ۳۶/۰/ ۲۱۱/ ۲۴/۰/ كل شركتها
نوع افزایش سرمایه
▪ جدول ۲:
تحلیل واریانس به منظور مقایسه میزان بازده شركتها با توجه به شیوه افزایش سرمایه آنها
همان طور كه در جدول ۲ نشان داده شده است، F محاسبه شده برابر ۹۰/۸ است كه با درجه آزادی ۳ و ۲۰۷ در سطح اطمینان ۹۹ درصد (۱%=(a معنی‌دار است. بدین ترتیب فرض آماری مبنی بر عدم تفاوت بین میزان بازده شركتها بر حسب نوع افزایش سرمایه آنها، رد می شود و به عبارتی دیگر مشخص می شود كه در این سطح اطمینان تفاوت معنی‌داری بین میزان بازده شركتها وجود دارد. حال با استفاده از آزمون تعقیبی شفه، به مقایسه بین گروهها پرداخته می شود.
جدول ۳: نتایج آزمون شفه به منظور مقایسه بین میانگین بازده شركتها
همان طور كه ملاحظه می‌شود تفاوت بین بازده شركتهایی كه افزایش سرمایه آنها از طریق اشتراكی بوده با میانگین بازده شركتهایی كه از سایر روشها برای افزایش سرمایه استفاده كرده‌اند، در سطح اطمینان ۹۵ درصد معنی‌دار است و در سایر موارد تفاوت معنی‌داری بین گروهها ملاحظه نشد. یعنی در مجموعه مقایسه میانگین ها نشان می‌دهد كه بازده شركتهایی كه از طریق اشتراكی افزایش سرمایه داده‌اند، به طور معنی داری بیشتر از بازده سایر شركتها است.
● نتیجه گیری
یكی از اساسی‌ترین اصول مالی كه به طور عام توسط دست‌اندركاران امور مالی پذیرفته شده، این است كه ارزش ذاتی یك قلم دارایی برابر است با ارزش فعلی جریانات نقدی مورد انتظار ناشی از آن دارایی در طی عمر مفید آن. بر این اساس هرگونه حادثه‌ای كه به ایجاد این حس در سهامداران منجر شود كه دریافتهای نقدی آنها در آینده در مورد سهام خاصی افزایش می یابد، موجب می شود كه قیمت آن سهام خاص و در نتیجه ارزش آن سهام افزایش یابد. عكس این حالت هم صادق است، یعنی اگر سهامداران احساس كنند كه انجام رویداد خاص یا اتخاذ تصمیم ویژه‌ای منجر به این گردد كه منافع آتی آنها با خطر (ریسك) مواجه شود، این امر موجب كاهش قیمت آن سهم و در نتیجه كاهش ارزش آن می گردد.
بر این اساس، یكی از رویدادهای ویژه كه سهامداران همواره با نگاه خاصی به آن می نگرند، تشكیل مجامع عمومی فوق‌العاده و تصمیمات اخذ شده در آن است. در مجامع عمومی فوق‌العاده ممكن است تصمیماتی از قبیل تصویب صورتهای مالی سال گذشته، تعیین یا تغییر اعضای هیات مدیره، تعیین و تغییر اعضای علی البدل یا بازرسان شركت، تقسیم سود، افزایش سرمایه یا تصمیمات مهم دیگری اخذ شود كه هر كدام از این تصمیمات با توجه به شرایط زمانی موجود به‌گونه ای خاص از سوی سهامداران مورد تعبیر و تفسیر قرار گرفته و در نتیجه قیمت سهام شركتها، دستخوش تغییرات گوناگون گردد.
تاكنون در مورد هر كدام از جنبه های یاد شده (تصمیمات اخذ شده در مجامع عمومی) و آثار آن بر قیمت یا بازده سهام شركتها، تحقیقات زیادی انجام گرفته و نتایج متفاوتی را نیز به همراه داشته است. اما در تحقیق حاضر ما بر آن شدیم روشهای افزایش سرمایه بر بازده سهام را بعد از افزایش سرمایه در مجمع فوق العاده، مورد ارزیابی قرار دهیم.
افزایش سرمایه از محل اندوخته ها در واقع نوعی سهام جایزه است كه می توان آن را در چارچوب یكی از سیاستهای تقسیم سود مورد بررسی قرار داد. شركتها به دلایل و انگیزه های متنوعی اقدام به انتشار سهام جایزه می كنند. در این مورد آنچه كه در مورد سهام جایزه مهم است این است كه در این نوع افزایش، در مجموع حقوق صاحبان سهام و در نتیجه در مجموع داراییهای شركت، افزایش صورت نمی‌گیرد. افزایش سرمایه از محل اندوخته ها در واقع تنها نوعی جابجایی و تغییر در تركیب حقوق صاحبان سهام است كه طی آن بخشی از حقوق صاحبان سهام از محل اندوخته‌ها به حساب سرمایه منتقل می شود.
در مورد افزایش سرمایه از محل مطالبات و آورده های نقدی وضعیت متفاوت است، زیرا در این نوع افزایش سرمایه، در مجموع حقوق صاحبان سهام و در نتیجه مجموعه داراییهای شركت افزایش یافته و از طرفی ممكن است تركیب مالكیت سهامداران نیز تغییر یابد. بعلاوه، دلایل و انگیزه‌های شركتها از افزایش سرمایه از محل اندوخته‌ها متفاوت است. این نوع افزایش سرمایه می‌تواند اهدافی از قبیل توسعه شركت، خرید داراییهای جدید یا جایگزینی داراییهای موجود، تحصیل منابع برای ورود به بازارهای خارجی تا پرداخت بدهیهای شركت و تحصیل سرمایه در گردش مورد نیاز شركت را شامل گردد. البته چنین به نظر می رسد كه افزایش سرمایه از این منبع بیشتر به منظور توسعه فعالیتهای شركت بوده و كمتر افزایش سرمایه از این محل به منظور تامین سرمایه در گردش یا انجام امور جاری شركت است؛ زیرا هزینه تامین مالی از این محل بسیار بالا بوده و در صورتی كه تامین مالی با هدف پرداخت بدهیهای شركت یا پرداخت سود سهامداران صورت گیرد، این امر در دراز مدت باعث شود، كه ارزش سهام شركت كاهش یافته كه با هدف اصلی مدیریت كه بیشینه‌سازی ثروت سهامداران می باشد، در تضاد است. بر این اساس و با این پیش فرض كه افزایش سرمایه از محل مطالبات و آورده های نقدی بیشتر در جهت توسعه فعالیتهای شركت است، سهامداران در یك بازار كارا حاضر به پرداخت بهای بیشتر برای سهام این‌گونه شركتها بوده و در نتیجه با اعلان خبر افزایش سرمایه از این طریق، قیمت چنین سهامی افزایش بیشتری نسبت به افزایش سرمایه از محل اندوخته‌ها می نماید. افزایش سرمایه از طریق سود انباشته موجب كاهش سهام قابل پرداخت به سهامداران فعلی خواهد شد. به عبارت دیگر در دسترس بودن سود انباشته نه تنها به سودهای تحصیل شده توسط شركت بستگی دارد، بلكه به سیاست پرداخت سود سهام نیز مربوط است.
در این تحقیق با توجه به اطلاعات و آزمون های آماری صورت گرفته می توان چنین نتیجه گرفت كه بهترین راه افزایش سرمایه برای افزایش بازدهی سهام، روش اشتراكی است. در این روش اغلب اوقات یك طرف این اشتراك مطالبات و آورده نقدی است و این منبع باعث افزایش نقدینگی شركت می شود و در نهایت باعث مانور بهتر شركت و در صورت استفاده بهینه از این نقدینگی موجب كارآیی بهتر و در نتیجه افزایش بازده می‌شود. در طرف دیگر اندوخته و یا سود انباشته قرار دارد كه در هر صورت باعث عدم خروج سرمایه از شركت شده كه این عمل نیز به نوعی باعث افزایش بازدهی می گردد.
بنابراین می‌توان چنین گفت استفاده از مزایای هر روش در پوشاندن معایب روش دیگر و مكمل یكدیگر قراردادن این روشهاست كه باعث افزایش بازده سهام می شود. ˜

افزایش سرمایه شرکت

مطالب مشابه :

رشته های مورد نیاز آزمون کارشناس رسمی دادگستری 1393+ تعداد مورد نیاز هر استان

آزمون استخدامی كارشناس رسمي دادگستري سال 1393

زمان ثبت‌نام و برگزاری همه آزمون‌های سراسری سال 93

آزمونهای نظام مهندسی رشته برق

افزایش سرمایه شرکت

نرم افزار محاسبه دستمزد طبق تعرفه