پانسمان و بانداژ

پانسمان وبانداژ یا باندپیچی

هنگامی که زخم را پانسمانکردیم لازم است این پانسمان را به وسیله بانداژ ثابت نگهداریم. علاوه بر این درمواقعی که می‌خواهیم تکیه گاهی برای عضو صدمه دیده فراهم نماییم , یا حرکت آن رامحدود کنیم , عضو را باندپیچی می‌کنیم .

انواع باند
باندها انواع گوناگون دارند که برخی از آنها عبارتند از :
1- باندهای لوله شده :‌این نوع باندها نوارهایی از جنس بافته های مختلف با طول و عرضمتفاوت هستند که بصورت لوله شده (استوانه‌ای) و در بسته بندی‌های مختلف می‌توانآنها راتهیه کرد . جنس باندهای لوله شده را بر اساس هدفی که از باند پیچی داریمانتخاب می کنیم. باند لوله شده می‌تواند از جنس گاز، کاغذ ، فلانل، لاستیک وغیرهباشد. معمولاً در زخم بندی ، باندهایی که از جنس گاز هستند مورد استفاده قرارمی‌گیرد.
از باندهای لوله شده برای بانداژ قسمت‌های مختلف بدن استفاده می‌شود. از متداول‌ترین روشهای استفاده از این نوع باندها ، بانداژ مدور یا حلقوی، بانداژمارپیچ در فرم‌های باز ، بسته و معکوس، بانداژ به شکل 8 و بانداژ حلقه‌ای سرانگشتان قابل ذکرند.
2- باند سه گوش : اگر پارچه مربعی شکلی را که از یک مترمربع کمتر نباشد ، بطور مایل ازوسط به دونیم کنیم ، دو باند سه گوش یا مثلثی شکلخواهیم داشت باند سه گوش معمولاً در فوریت های پزشکی برای باند پیچی سر ، دست، پاویا قسمت‌های وسیع بدن بکار می‌رود. از باند سه گوش باند کرواتی نیز میتوان درستکرد. برای این کار راس باند سه گوش را به طرف وسط قاعده آن تا می‌کنیم و بعد از طولتا می‌زنیم تا به پهنای مورد نظر دست یابیم. از این نوع باند ، برای بانداژ پیشانی،گوش چشم، سر، آرنج و زانو بخوبی می‌توان استفاده کرد.
3- باند چندسر: باند عریضیاست که هر یک از دو انتهای آن با چند بریدگی به قسمت‌هایی با عرض یکسان تقسیم شدهاست . این باند را دور قفسه سینه و یا شکم می‌بندند و هر یک از سرهای یک طرف را رویسرئ مشابه طرف دیگر گذاشته ، با سنجاق به هم وصل وثابت می‌کنند. این باند در مواردیکه باید پانسمان را مرتباً عوض کرد مناسب‌ترین باندهااست و معمولاً از جنس فلانلمی‌باشد.
4- باند به شکل t : مخصوص پانسمان‌های میان دو راه (پرینه) می باشد ومعمولاً از چلوار ساخته می‌شود .
5- باند چسب دار: این نوع باندها با نامهایتجارتی مختلف در داروخانه ها به فروش می‌رسد در وسط باند یک قطعه گاز استریل کهبعضاً با یک محلول ضد عفونی آغشته شده است قرار دارد باید توجه کرد پشت قطعه گاز وچسب سوراخ سوراخ بوده تا بخارات زخم بتواند ار آن خارج گردند.
6- باند توریکشدار : این نوع باند از جنس تور و بشکل ساقه جوراب و کشدار است وبه اندازه‌هایمختلف بدن بریده می‌شود طرز استفاده از آن بسیار ساده بوده ، قابل شستشو و استفادهمجدد است
لازم به یاداوری است در بین انواع مختلف باندها ، باند سه گوش و لولهای متداول‌تر از بقیه بوده وکاربرد بیشتری دارند.

اهداف متعددی را می توان با انجام بانداژ دنبال نمود:
برای نگهداشتن پانسمان روی سطح زخم، برای کنترل خونریزی، برای تثبیت موقعیت و یا بی حرکت سازی اعضا در صدمات گوناگون و یا برای کاهش میزان تورم و التهاب عضو.

بانداژ ها به سه گروه اصلی تقسیم می شوند:
۱) بانداژ نواری: که پانسمان را ثابت و یا محکم می کند و یا اینکه برای تثبیت موقعیت اندام مجروح بکار برده می شود.
۲) بانداژ لوله ای: که می تواند باعث استحکام پانسمان در نواحی انگشتان و یا پنجه ها گردیده و یا از مفاصل مصدوم حمایت کند.
۳) بانداژ سه گوش: که معمولاً از جنس پارچه بوده و به عنوان آویز، پوشش دهنده سطوح وسیع، تثبیت سایر انواع پانسمان ها و یا بی حرکت سازی اندامها می تواند بکار برده شود. در موارد اضطراری شما ممکن است مجبور به ابداع پانسمان های ابتکاری از کالاهای (مثلاً پارچه های) مورد مصرف روزمره باشید.

•قواعد اساسی بانداژ:
الف) قبل از شروع بانداژ باید:
- مصدوم را آرام و مطمئن ساخته و اقداماتی که می خواهید انجام دهید را به وضوح برایش شرح دهید.
- مصدوم را در موقعیتی مناسب و راحت (نشسته و یا دراز کشیده) قرار دهید.
- ناحیه آسیب دیده را ثابت و تحت حمایت قرار دهید. البته عمل نگهداری اندام را خود مصدوم و یا یک دستیار می تواند برایتان انجام دهد.
- سعی کنید در صورت امکان همیشه در مقابل و روبروی مصدوم و ترجیحاً در سمت آسیب دیده او قرار گرفته و اقدام کنید.

ب) در حین انجام بانداژ:
- اگر مصدوم دراز کشیده است، ابتدا باند را از زیر فرورفتگی های طبیعی سطح بدن او عبور دهید(مثلاً از زیر کمر، زانو ها، گردن و یا مچ پاها) سپس بانداژ خود را به طریقه جلو و یا عقب لغزاندن در زیر بدن به موقعیت مورد نظر خود منتقل نمایید. مثلاً برای بانداژ سر و یا قسمت فوقانی تنه می توانید رشته باند مورد نظر خود را در فرو رفتگی ناحیه زیری گردن گذارده و سپس آنرا به محل مورد نظر بلغزانید.
- بانداژ به عمل آمده باید بقدر کافی مستحکم باشد ولی نه آنقدر محکم که باعث قطع و یا بروز اختلال در جریان خون اندام مربوطه گردد.
- در صورت بانداژ یک اندام باید در صورت امکان انگشتان دست و یا پنجه های پا را نپوشانید تا بتوانید(با بررسی سطح برهنه مانده آنها) بعد از اتمام بانداژ، جریان خون را در اندام مربوطه بررسی نمایید.
- با بکارگیری گره مربعی بانداژ را محکم کنید. البته گره زدن نباید روی نواحی استخوانی صورت گرفته و نیز نباید باعث ایجاد ناراحتی در مصدوم گردد. انتها های آزاد بانداژ را در صورت امکان به زیر گره زده شده، فرو ببرید.
- مکرراً گردش خون نواحی انتهایی اندام مصدوم را بررسی کرده و در صورت لزوم بانداژ به عمل آمده را مقداری شل تر کنید.

ج) اگر هدف از بانداژ بی حرکت ساختن یک اندام باشد:
- برای اجتناب و پیشگیری از جابجا شدن احتمالی استخوانهای شکسته شده ابتدا باید پوششی نرم نظیر حوله و یا لباسهای تا شده را مانند بالشتکی نرم و نسبتاً حجیم بین بازو و تنه و یا مابین پاها قرار دهید و بعد بانداژ را شروع کنید.
- فواصل بانداژ های به عمل آمده در اطراف اندام را باید به گونه ای انتخاب کنید که حداکثر مقدار حریم ممکنه برای ناحیه آسیب دیده حفظ گردد.
- محل گره زدن را به گونه ای انتخاب کنید که گره ها در سمت سالم بدن و رو به سمت بالا (یعنی به طرف جلوی بدن) قرار گیرند. اگر هر دو طرف بدن آسیب دیده اند، باید محل محکم کردن گره ها حتی المقدور در ناحیه میانی بدن بوده و یا اینکه در جایی صورت گیرند که احتمال ایجاد صدمه بیشتر به حداقل مقدار ممکن برسد.
د) پس از اتمام بانداژ:
- وضعیت گردش خون در اندام بانداژ شده را هر ده دقیقه یکبار کنترل نمایید.

وسیله یک باند سه گوش باز شده می توان به عمل تثبیت موقعیت پانسمان های به کار رفته در ناحیه فرق سر کمک نمود ولی نمی توان به وسیله آن فشار لازم برای کنترل خونریزی های شدید این قسمت را به وجود آورد. در این گونه موارد باید پانسمان پوشاننده سطح زخم (در ناحیه جمجمه را) با یک باند نواری در محل خود محکم نمود (مباحث خونریزی های نقاط خاص بدن و بانداژ های نواری را نیز مطالعه کنید) بهتر است در صورت امکان مصدوم را بنشانید چرا که در این وضعیت انجام عمل بانداژ در ناحیه کاسه سر راحت تر صورت خواهد گرفت.

• شیوه انجام:

۱) به روش تا کردن باند لبه ای در ناحیه قاعده ای آن ایجاد نمایید سپس باند سه گوش را طوری روی سر مصدوم بگذارید که قسمت میانی قاعده باند مختصری بالاتر از (امتداد) خط ابروهای وی قرار گیرد و اجازه دهید تا راس باند در پشت سر او آویزان گردد یعنی انتهاهای باند را پشت شانه بیاندازید.

۲) دو انتهای دیگر باند را به گونه ای دور سر مصدوم بیاورید که یا حاشیه (یا لبه ای که در ناحیه قاعده ایجاد کرده بودید) مختصری بالاتر از گوش های وی به سمت قسمت خلفی سر او امتداد یابد. سپس دو انتهای باند را در پشت گردن مصدوم و بر روی راس باند متقاطع کنید (از روی یکدیگر عبور دهید.)

۳) دو انتهای باند را از اطراف (طرفین) سر مصدوم عبور داده و به جلوی سر وی بیاورید. برای تثبیت و تحکیم بانداژ دو انتها را به روش مربعی به هم گره بزنید طوری که محل گره در وسط پیشانی مصدوم انتخاب شده و نزدیک به قاعده بانداژ قرار داشته باشد.

۴) در حالیکه با یک دستتان سر مصدوم را ثابت نگاهداشته اید، با دست دیگرتان راس باند را به سمت پایین بکشید تا بانداژ شما محکم گردد سپس راس باند را به سمت بالا و به طرف فرق سر مصدوم آورده و آنرا به وسیله یک سنجاق قفلی تثبیت نمایید. اگر این گونه سنجاق ها را در اختیار ندارید می توانید راس باند را روی انتها های متقاطع آن در ناحیه پشتی سر تا کرده (چین داده) و سپس آنرا به درون بانداژ وارد نمایید.

می توانید از بانداژ نواری به منظور نگهداری پانسمان به عمل آمده در نواحی دست و پا استفاده کنید و یا اینکه آنرا برای ایجاد حمایت و تثبیت موقعیت مچ دست و یا پا (مثلاً در پیچ خوردگی ها و کشیدگی های این نواحی) بکار گیرید. البته اگر این شیوه بانداژ را به منظور تثبیت مفصل انجام می دهید باید آنرا به میزان کافی در طرفین آن گسترش و امتداد دهید تا بتوانید باعث ایجاد فشار و کشش کافی روی ناحیه آسیب دیده شوید. روشی که در زیر برای بانداژ یک دست توضیح داده می شود می تواند به شرط رعایت این موارد در مورد پا نیز بکار رود. اجتناب از بانداژ کردن پاشنه پا و جانشین کردن انگشت بزرگ پا به جای شست دست.

۱) قسمت دم باند را روی سطح درونی (داخلی) مچ دست به گونه ای قرار دهید که (تقریباً) با قاعده انگشت شست مماس باشد سپس باند را مستقیماً دو دور در اطراف مچ بپیچانید. (به عبارتی دیگر دو مرتبه به طور مستقیم روی قسمت دم)

۲) بانداژ را به صورتی زاویه دار (و از قاعده شست) از پشت دست به نحوی عبور دهید که لبه بالایی آن با ناخن انگشت کوچک دست مماس گردد.

۳) باند را به نحوی از سطح کفی انگشتان دست (و به عبارتی دیگر از زیر انگشتان آن) بگذرانید که لبه بالایی آن در امتداد قاعده ناخن انگشت اشاره قرار گیرد.

۴) باند را به طور زاویه دار از ناحیه پشتی دست عبور دهید تا آنکه به سطح کناری (یا بیرونی) مچ برسید سپس اطراف و بالای مچ دست را بانداژ کنید.

۵) مراتب ذکر شده فوق را چندین مرتبه تکرار نمایید و در هر بار پیچیدن باند به نحوی عمل کنید که در هر مرتبه تقریباً دو سوم سطح باند پیچی شده در دور قبلی تحت پوشش قرار گیرد. انگشت شست را باند پیچی نکنید (آزاد بگذارید) پس از پوشیده شدن (نسبتاً کامل) دست، باید دو دور (دوبار) باند را در اطراف مچ به طور مستقیم بچرخانید.

۶) انتهای بانداژ به عمل آمده را با بکارگیری گیره مخصوص و یا سنجاق قفلی محکم کنید. مکرراً گردش خون انگشتان را ارزیابی و کنترل کرده و در صورت لزوم بانداژ را قدری شل تر نمایید.

- اگر این شیوه بانداژ را در پا بکار برده اید باید در پنجه های پا به بررسی جریان خون بپردازید.

اینگونه بانداژ که می تواند برای حمایت از مفاصلی چون آرنج و قوزک نیز بکار رود، به شکل لوله ای بوده و از جنس گاز بدون درز (seamless gauez) تهیه شده است. یک گاز لوله ای کوچک را می توان در مواردی به کمک یک اپلیکاتور (ابزار اجرا کننده –applicator ) در انگشتان دست و یا پنجه پا نیز بکار برد. گاز لوله ای می تواند برای نگهداشتن پانسمان های کوچک در سر جای خود مفید باشد ولی نمی توان به وسیله آن (یعنی گاز لوله ای ) خونریزی حاصله از یک زخم را تحت فشار کافی برای کنترل کردن قرار داد.

پانسمان پوشش حفاظتی زخماست . که به منظورهای مختلفی از قبیل : محافظت از زخم در طول مدت التیام , کمک بهکنترل خونریزی , جذب خون و ترشحات زخم , جلوگیری از آلودگی بیشتر زخم , نگهداریداروی زخم و کاهش درد انجام می‌گیرد .
انواع وسیلهپانسمان
پوششی که برای پانسمان زخمها به کار از نظر جنس , اندازه وشکل انواع مختلف دارد که مهمترین آنها عبارتند از :
1- گاز یا تنزیب: نوعیوسیله پانسمان است که از پارچه توری مخصوصی تهیه می‌شود . معمولاًَ چند لایه آن دراندازه‌های 10×10 سانتیمتری یا به اندازه‌های مختلف دیگر , وسیله بسیار مناسبی برایپوشانیدن اکثر زخمها است .
2- پد: نوع دیگری از وسیله پانسمان است که ازلایه‌هایی از پنبه و گاز یا پارچه دیگری که قدرت جذب ترشحات را دارد در اندازه هایمختلف تهیه می‌شود .
3- ورقه پلی اتیلن و پد : پلی اتیلن یک ماده شیمیایی است کههیچگونه عارضه‌ای از قبیل حساسیت وغیره در تماس با یاخته های بدن ایجاد نمی‌کند . برای پانسمان ورقه‌ای از پلی اتیلن را همراه با یک پد که روی آن قرار دارد به رویزخم می‌گذارند . از این نوع پانسمان معمولاًَ در زخمهای مربوط به اعمال جراحیاستفاده می‌شود .
به طور کلی نمی‌توان یک نوع پانسمان را برای همه انواع زخمهامناسب و مطلوب فرض کرد بلکه نوع پانسمان بر حسب نوع زخم , محل و اندازه آن متفاوتخواهد بود .

روش پانسمان کردن
درمورد پانسمان زخمی که در سطح پوست ایجاد شده و بافتهای عمقی را در بر نگرفته وخونریزی نداشته باشد , میتوانید به شرح زیر اقدام نمایید .
1- وسایل پانسمان راآماده نموده و نزد بیمار ببرید .
2- بیمار را در وضعیت راحتی قرار دهید .
3- دستهای خود را با آب و صابون بشویید و با با الکل آنها را ضد عفونی کنید.
4- بایک دست پانسمان قبلی را بردارید و با دست دیگر , زخم و اطراف آنرا با داروهای ضدعفونی کننده تمیز کنید . این کار را از مرکز زخم شروع و به اطراف آن ختم نمائید . یعنی از اطراف زخم دوباره به مرکز زخم بر نگردید و به هر تعداد که لازم باشد گاز یاپنبه استریل برای تمیز کردن به کار ببرید .
5- با استفاده از پنس استریل , بهتعداد لازم گاز استریل روی زخم بگذارید .
6- پانسمان را با استفاده از باند یانوار چسب در محل ثابت کنید .
هنگام تعویض پانسمان باید به علائم عفونت زخم مانندسرخی و تورم در محل زخم و بروز تب توجه شود و اقدامات ضروری انجام گیرد .

• شیوه عملکرد:

۱) قطعه ای از باند لوله ای را تقریباً به طولی معادل با دو و نیم برابر در ازای انگشت مصدوم، بریده و سپس تمامی طول آنرا بر روی اپلیکاتور بکشید. اپلیکاتور را به آرامی و ملایمت روی انگشت مصدوم بلغزانید.

۲) در حالی که انتهای گاز را روی انگشت نگه داشته اید.(بازو های) اپلیکاتور را قدری از هم دورتر کنید تا از قطر نوک انگشتان مقداری بازتر قرار گیرند که در نتیجه این عمل یک لایه از گاز روی سطح انگشت باقی بماند مجدداً و برای یک بار دیگر اپلیکاتور را با پیچاندن باند آماده کنید. پیچاندن باعث محکم شدن بانداژ می گردد.

۳) در حالیکه هنوز گاز را محکم در قاعده انگشت نگه داشته اید یکبار دیگر به آرامی اپلیکاتور را تا هنگامی که سطح انگشت توسط لایه بعدی (یعنی دومین لایه) گاز (و یا به عبارتی دیگر بانداژ لوله ای) پوشانیده گردد روی انگشت به عقب بکشید سپس اپلیکاتور را از روی انگشت برداشته و دور کنید.

۴) بانداژ لوله ای را در قاعده انگشت و به کمک نوارهای چسبنده محکم و تثبیت کنید. به یاد داشته باشید که برای اجتناب از بروز اختلال در جریان خون انگشت نباید تمامی محیط انگشت را با نوار چسب احاطه نمایید.

سپس وضعیت گردش خون را (طبق روش ذکر شده در مبحث بانداژ ها) مکرراً ارزیابی نموده و در صورت لزوم نوار چسبیده شده را جدا ساخته و مجدداً برای بار دیگر (و با فشار کمتر) آنرا مورد استفاده قرار دهید.

توصیه می گردد همیشه برای سفت کردن یک بانداژ از گره مربعی استفاده کنید چرا که این گونه گره ها سطحی صاف به خود می گیرند و در نتیجه مصدوم احساس راحتی بیشتری خواهد داشت و در عین حال با ثبات بوده و نمی لغزند. از طرفی دیگر به آسانی قابل باز کردن می باشند. البته باید از بستن و یا سفت کردن گره روی سطح جراحت خودداری کنید چرا که این عمل باعث ایجاد ناراحتی در مصدوم خواهد شد.

• روش گره زدن مربعی:

۱) انتهای چپ (در شکل انتهای تیره) را ابتدا از رو و سپس از زیر انتهای سمت راست (سمت روشن تر در شکل) عبور دهید.

۲) هر دو انتهای باند را رو به بالا قرار دهید.

۳) انتهای سمت راستی باند (در اینجا تیره تر) را ابتدا از رو و سپس از زیر انتهای سمت چپ آن عبور دهید.

۴) انتهاها را محکم بکشید تا اینکه سفت و محکم بشوند سپس دو انتهای باند را به زیر بانداژ فرو کنید.

• روش باز کردن یک گره (مربعی):

۱) یکی از دو انتهای باند را هم زمان با یک قسمت دیگر از بانداژ را با تحت کشش قرار دادن از هم دور کنید.(به شکل توجه کنید.)

۲) در حالیکه گره را با دست خود نگه داشته اید (چسبیده اید) یکی از دو انتهای باند را از درون گره بیرون کشیده و درآورید.

می توانید از باندهای نواری در نواحی آرنج و یا زانو برای نگهداشتن پانسمان (به عمل آمده) در محل خود و یا برای تثبیت موقعیت و ایجاد حمایت در موارد آسیب های وارده به بافت های نرم بدن (منجمله پیچ خوردگی ها و کشیدگی ها) استفاده نمایید. البته معمولاً با بکارگیری شیوه استاندارد (چرخانیدن به صورت مارپیچی) اینگونه بانداژ ها به خوبی موثر نخواهد بود. بنابراین باید (در این موارد) از روشی که در زیر بدان اشاره می شود ( در نواحی آرنج ها و یا زانوها) استفاده نمایید. در ضمن همیشه باید بانداژ خود را به قدر کفایت در دو سوی مفصل آسیب دیده گسترش و ادامه دهید تا آنکه باعث ایجاد فشاری یکنواخت در مفصل مصدوم شوید.

• شیوه عملکرد:
۱) آرنج آسیب دیده را در وضعیتی راحت نگهدارید بهتر است در صورت امکان مفصل آرنج در وضعیتی نیمه خمیده قرار گیرد.
۲) قسمت دم باند را روی سطح درونی آرنج قرار دهید سپس بانداژ خود را ابتدا از زیر آرنج عبور داده و سپس آنرا یک و نیم دور در اطراف آرنج و رو به سمت خارج آن بچرخانید که این امر باعث تثبیت بانداژی می شود که قرار است مفصل آرنج را بپوشاند.
۳) بانداژ خود را با عبور دادن به دور مفصل آرنج به طرف سطح درونی (داخلی) باز و گسترش دهید.سپس آنرا به طور زاویه دار در اطراف بازو طوری بپیچید که باعث پوشانیده شدن نیمه فوقانی دور قبلی بانداژ شود.
۴) در ادامه کار باید بانداژ را از سطح درونی بازو (به نقطه ای) در سمت زیر مفصل آرنج ادامه دهید و سپس برای پوشانیدن نیمه تحتانی اولین دور به عمل آمده بانداژ (دور شروع کننده بانداژ) یک بار بانداژ خود را به طور مارپیچی به دور ساعد بچرخانید.
۵) چندین مرتبه به انجام بانداژ به طور زاویه دار در قسمت های فوقانی و تحتانی آرنج (تقریباً به شکل عدد “۸″ ) ادامه دهید که در هر بار تکرار کردن اینگونه بانداژ (شکل ۸ ) باید آنرا به نحوی گسترش و امتداد دهید که هر لایه باند تقریباً دو سوم سطح لایه قبلی را بپوشاند.
تذکر : بانداژ را آنقدر سفت نکنید که باعث قطع جریان خون گردد.
۶) برای اتمام عمل بانداژ باید دوبار باند خود را به صورت مستقیم به دور اندام مجروح (مثلاً در ناحیه ساعد) بچرخانید. بعد باید انتهای باند را تثبیت سازید.
۷) هر ده دقیقه یکبار باید گردش خون انگشتان دست و یا پنجه های پا را ارزیابی کنید (به روش ذکر شده در همین گروه) چرا که ارزیابی جریان خون در صورت بکارگیری این شیوه بانداژ اهمیت ویژه ای دارد.
- اگر بانداژ به عمل آورده بیش از حد سفت و محکم می باشد باید تا زمان بازگشت جریان خون کافی به دست و یا پای مصدوم چندین دور از پیچ های بانداژ خود را بگشایید. می توانید پس از مدتی، دوباره عمل بانداژ را البته این بار قدری شل تر تکرار نمایید.

می توان اینگونه باندها را که در بسته بندی های استریل نیز عرضه می گردند خریداری نموده و یا اینکه آنها را با بریدن و از نیمه تا کردن پارچه های مستحکم (مثلاً از جنس چلوار و یا کتان قابل شستشو) به صورت مایل (یا زاویه دار) تهیه و آماده ساخت.

• برخی از کاربرد های بالقوه بانداژ سه گوش به شرح زیر می باشند:
۱) بی حرکت ساختن و یا حمایت کردن اندامها، سفت نمودن و تثبیت آتل ها و پانسمان های حجیم به وسیله بانداژ پهن (broad-fold bandage) که می توان با دوبار چین دادن باند سه گوش آنرا تهیه کرد.
۲) بی حرکت کردن پنجه پاها و قوزکها و یا نگهداشتن پانسمانها در محل بکار گرفته شده به وسیله استفاده از بانداژ کراواتی باریک (یا بانداژ تا شده باریک narrow-fold ) که اینگونه باندها را نیز می توان از باند سه گوش تهیه نمود.
۳) تشکیل یک بالشتک محافظ و یا یک پانسمان استریل (از خود باند سه گوش): به روش باز کردن یک باند سه گوش بسته بندی شده و به شکل دلخواه یا ابتکاری چین دادن و تا کردن آن.
۴) بکارگیری باند سه گوش به شکل باز (گسترده شده) به عنوان آویز برای حمایت از یک اندام آسیب دیده و یا نگهداشتن پانسمان های (پوشش های) به کار رفته در نواحی جمجمه، کف دست و یا پا در محل خود.

الف) یک باند سه گوش را باز کرده و به شکل گسترده و صاف روی یک سطح پاکیزه قرار دهید و آنرا به طور افقی به گونه ای تا کنید که راس آن به صورت مماس با قسمت میانی قاعده (وسط قاعده) قرار گیرد.

ب) مجدداً و برای یک مرتبه دیگر باند سه گوش را از وسط و در همان جهت قبلی تا کنید تا یک باند کراواتی پهن (برای مصرف) آماده گردد.

• روش تهیه بانداژ کراواتی باریک:

الف) ابتدا (طبق روش فوق) یک باند کراواتی پهن را از باند سه گوش تهیه نمایید.

ب) یک مرتبه دیگر باید آنرا از نصف به دو نیم تا کنید که بتوانید یک باند قطور و در عین حال طویل و باریک به دست آورید.

•روش نگهداری (انبار کردن) یک باند سه گوش:

باندهای سه گوش را درون بسته بندی های خود نگهداری کنید تا اینکه هم بتوان آنها را به سهولت در موارد اورژانس به همان شکل تا خورده (مثلاً به عنوان یک پد یا بالشتک محافظ) استفاده نمود و یا اینکه بتوان به آسانی و با یکبار تکان دادن آنها را باز کرده ( مثلاً به عنوان آویز و یا پانسمان کردن سوختگی ها) به کار برد.

۱) ابتدا (به روش توضیح داده شده) باند سه گوش را به شکل یک باند کراواتی باریک درآورده و سپس دو انتهای حاصله را به قسمت وسط بیاورید (به عبارتی دیگر باند کراواتی را این بار در جهتی عمود بر جهت های قبلی تا نمایید.)

۲) تا زمان به دست آوردن اندازه دلخواه و مورد نظر خود به تا کردن انتهاهای باند به وسط آن ادامه دهید.

باند به دست آمده (حاصله) را در مکانی خشک نگهداری و یا انبار کنید.

آویز بازو (اندام فوقانی)، معمولاً در آسیب دیدگی های نواحی بازو، ساعد، مچ دست و یا شکستگی های ساده دنده ای بکار برده می شوند و به نحوی باعث نگهداشتن و حمایت اندام فوقانی می گردند، که در آن ساعد به شکل افقی قرار گرفته و یا فقط مختصری به سمت بالا کشیده می شود.

• طریقه بکارگیری آویز بازو (اندام فوقانی):

۱) اندام آسیب دیده را طوری نگهدارید که در آن قدری دست بالاتر از آرنج اندام سالم قرار داشته باشد. یکی از انتها های باند سه گوش را از زیر آرنج مربوط به اندام آسیب دیده عبور داده و به سمت شانه مخالف (شانه مربوط به اندام سالم) کشیده و در آن محل نگهدارید. باند را به نحوی رو به سمت بیرون گسترش دهید که قاعده آن (قاعده باند) هم تراز با ناخن انگشت کوچک مصدوم قرار گیرد.

۲) انتهای تحتانی (پایین قرار گرفته) باند را طوری از روی ساعد مصدوم عبور دهید که در محل شانه وی به انتهای دیگر باند برسد.

۳) در حفره واقع شده در بالای استخوان ترقوه طرف آسیب دیده بدن از یک گره مربعی استفاده کنید. سپس هر دو انتهای بانداژ را به زیر گره فرو کنید تا مثل یک پد (بالشتک) اطراف گره را پوشانده (و نرم) کند.

۴) راس باند را به سمت جلوی آرنج تا کنید (چین بدهید.) قسمت های شل بانداژ را در ناحیه زیرین آن جمع کرده (و تو بگذارید) و سپس به وسیله یک سنجاق قفلی راس باند را به قسمت جلویی بانداژ ببندید.

- اگر سنجاق قفلی در اختیار ندارید، آنقدر باید راس باند را بپیچانید تا اینکه آویز به نحوی راحت و مناسب نگهداشته شود.سپس راس باند را در ناحیه پشتی باز و به درون آویز فرو ببرید.

۵) مکرراً گردش خون را در انگشتان دست مصدوم (که باید قابل رویت و برهنه باشند) ارزیابی کنید و در صورت لزوم آویز را باز کرده و هر گونه پانسمان که در زیر آویز انجام داده اید را نیز بگشایید.

آویز بالا برنده که به کمک آن اندام فوقانی به گونه ای حمایت و تثبیت می گردد که دست به اندازه قابل توجه و مطلوبی بالا برده شده است و در موارد زیر کاربرد دارد:

برای کمک به کنترل خونریزی از زخم های ناحیه ساعد، برای کاهش میزان تورم در سوختگی ها و در برخی از انواع شکستگی های عارضه دار و یا مرکب در دنده ها.

• طریقه استفاده از یک آویز بالا برنده:

۱) از مصدوم بخواهید که طوری اندام آسیب دیده خود را روی سینه اش نگهدارد که نوک انگشتان او قادر به لمس کردن شانه مقابل (شانه سالم) باشند.

۲) یکی از انتها های باند سه گوش را روی شانه سالم او بیاندازید به نحوی که راس باند در طرف صدمه دیده او قرار بگیرد.

۳) از مصدوم بخواهید که بازوی خود را رها کند. قاعده بانداژ خود را به زیر دست و ساعد و به پشت و اطراف آرنج وی فرو کنید، در عین حال باید اندام فوقانی وی را در این مدت نگهداشته و همچنین از پوشانیدن انگشت شست در او خودداری نمایید.

۴) انتهای تحتانی (پایین قرار گرفته) باند را به شکل زاویه دار (مایل) و در ناحیه پشت مصدوم، به سمت بالا بیاورید تا اینکه در ناحیه شانه به انتهای دیگر باند برسد.

۵) این دو انتهای باند را به روش مربعی گره بزنید به طوری که گره در حفره واقع در بالای استخوان ترقوه مصدوم قرار داده شود و انتها های باند را به شکل یک بالشتک به زیر و اطراف گره فرو ببرید.

۶) آنقدر راس باند را بپیچانید تا آنکه بانداژ به عمل آمده به نحوی راحت و مناسب با آرنج مصدوم تطابق یابد . سپس راس باند را در حوالی آرنج به درون آویز فرو کرده و محکم نمایید. در صورتی که سنجاق قفلی در اختیار دارید قسمتهای شل قرار گرفته بانداژ را به روی راس باند تا کرده و در کنار بانداژ محکم و تثبیت کنید.

۷) مکرراً گردش خون را در انگشت شست او ارزیابی کنید و در صورت لزوم آویز و هر گونه پانسمان به عمل آمده در زیر آنرا باز نمایید. اگر پوشش های استریل و آماده شده را در اختیار ندارید، می توانید با بکارگیری چند لایه گاز به عنوان یک پد ، عمل زخم بندی را شروع کرده و سپس برای جذب خون و سایر ترشحات زخم، پوششی از جنس کتان را روی آن قرار داده و سطح بیرونی پد اولیه(از جنس گاز) را بپوشانید و بعد این مجموعه (پانسمان) را بوسیله چسب نواری شکل و یا باند نواری، در صورت نیاز به اعمال فشار، ثابت و محکم کنید. البته برای اجتناب و پیشگیری از بروز اختلال در گردش خون نباید تمامی سطوح محیطی یک انگشت و یا یک اندام را تحت فشار قرار دهید. در صورتی که مصدوم سابقه حساسیت به چسب های نواری داشته باشد، باید از بانداژ نواری استفاده کنید.

• شیوه عملکرد:

۱) در حالی که پد تهیه شده از گاز را از لبه های آن نگهداشته اید، آنرا مستقیماً روی سطح زخم قرار دهید.

۲) لایه ای از جنس کتان را به حالت یک پد بر روی پوشش تهیه شده از گاز اضافه نمایید.

۳) با بکار گیری چسب و یا باند نواری شکل پانسمان خود را در محل آن تثبیت و یا محکم نمایید.

• زخم بندی به طریقه ابتکاری:

اگر پوشش های آماده شده در دسترس ندارید، می توانید به جای آن از هر گونه پارچه پاکیزه به طریقه ابتکاری کمک بگیرید. البته نباید از پارچه های پرز دار و کرکی استفاده کنید، چرا که الیاف آن می توانند به زخم چسبیده و باعث تسهیل در ایجاد عفونت گردند. در این گونه موارد بهترین انتخاب ، لباس هایی هستند که به تازگی خشکشویی شده اند.

• شیوه عملکرد:

۱) پارچه مورد نظر را فقط از ناحیه لبه های آن نگهدارید، سپس چین خوردگی های آن را باز کرده و مجدداً به نحوی تا کنید که سطوحی که قبل از باز کردن پارچه ، درون آن قرار داشتند(و بالنتیجه پاکیزه تر می باشند) این بار رو به سمت بیرونی قرار گیرند.(و در نتیجه سطح تمیز تر پارچه روی زخم قرار گیرد.)

۲) پدی را که از پارچه تهیه کرده اید، مستقیماً روی سطح مجروح قرار دهید و در صورت لزوم مجدداً روی آن ، پارچه ها (و یا مواد نرم و تمیز) دیگر بگذارید.

۳) پانسمان خود را به وسیله باند و یا یک باریکه تمیز پارچه ای محکم کنید. دو انتهای رشته بکار برده را به روش مربعی گره بزنید.

شما می توانید با دادن تغییرات مناسبی در پوشاک مصدوم به صورت ابتکاری یک آویز را فراهم کنید البته باید از دوام پارچه و وسعت کافی آن برای تحت حمایت قرار گرفتن اندام فوقانی اطمینان داشته باشید. همچنین گاهی اوقات می توانید به کمک سایر اجزای لباس بیمار و یا وسایل دیگری (مثل کمربند) آویزی مناسب و با توجه به شرایط مصدوم برای وی طرح نمایید.

• شیوه عملکرد:

الف) ژاکت (نیم تنه):

دکمه های نیم تنه را باز کرده و لبه آنرا (جداره آنرا) به نحوی به سمت بالا برگردانید که روی اندام آسیب دیده را بپوشاند. جداره ژاکت را به روی قسمت سینه ای لباس به وسیله سنجاق قفلی محکم و تثبیت نمایید؛ انگشتان را برای چک کردن وضعیت جریان خون بیرون بگذارید. اندام فوقانی مصدوم در محل تا شده ژاکت ثابت نگاهداشته می شود.

ب) کت و یا ژاکتی که کناره آن سراسر دگمه دار باشد-کاپشن:

در درون حفره ایجاد شده (در بین دگمه های آن) قرار دهید. دگمه ژاکت، مچ دست را ثابت نگه می دارد.

ج) پیراهن آستین بلند:

اگر مصدوم پیراهنی آستین بلند به تن دارد، جداره سر آستین را در طرف آسیب دیده به قسمت جلویی پیراهن و یا ژاکت او با سنجاق کردن متصل نمایید. اگر می خواهید آویز ابتکاری شما از نوع بالا برنده باشد، می توانید سر آستین را قدری بالاتر و در روی شانه وی به لباسش سنجاق کنید که در نتیجه اندام فوقانی آسیب دیده او بالاتر قرار خواهد گرفت.

مطالب مشابه :

پانسمان و بانداژ

قوائد انواع باند پيچي

باند فرکانسی ماهواره ها

انواع چراغهاي باند پرواز

پانسمان و بانداژ

لیست قیمت روز انواع مدلهای پژو 206

انواع رادیو با پهنای باند جهانی

آشنایی با سیستم های صوتی ( بخش اول )

باند گچی

باند