دانشگاه صوفیان
اطلاعیه
همزمان با آغاز سال جدید ثبت نام طرح ولایت در دانشگاه های کشور آغاز شد.علاقه مندان می توانند برای ثبت نام و کسب اطلاعات بیشتر به پایگاه شهید باهنر دانشگاه آزادا اسلامی صوفیان مراجعه کنند.
کربلا
سلام این روزا هممون دوست داشتیم کربلا باشیم .. انصافا دلی نبود ک هوایی نشه این روزا ..! چه شوریی .. عجب هواااایی ..!! به قول یکی از علما هر کی دلش کربلا بوده یه جورایی کربلاییه ..! فقط اونایی ک رفتن کربلا با جسم رفتن اما ماها با روح رفتیم ..! خوشا به حال اونایی ک رفتنو کربلایی شدن ..! اما باید بدونیم فرق است بین کربلا رفتن و کربلاییی شدن ..! کربلایی شدن کجاو کربلا رفتن کجا ؟؟!!! به قول شهید آوینی که میگه : " کربــــلا " به رفتن نیست ..! به شـــــــدن است ( کربـــــلایی شـــــدن ) که اگر به رفتـــــن بود ! شمـــــــــر هم کربلایــــــی است ..! پ,ن:تا آخر این ماه به دلیل امتحانات وبلاگ به روز نمیشه .آرزوی موفقیت برا همه ی دانشجویان عزیز
ولادت امام هادی(ع) مبارک باد.
امام نقی (علیه السلام):شکرگزاری از نعمت، از خود نعمت بهتر است چرا که نعمت متاع دنیای فانی است اما شکر، نعمت جاودانه آخرت است.
یاد بگیریم به همسر خود عشق بورزیم...
چند وقت پیش کتاب داستان ازدواج چهارده معصوم (ع) از سیدهادی میراشرفی رو می خوندم که بخش مربوط به ازدواج امام حسین (ع) با خانم رباب و عشق بازی های زیبای این بزرگواران نظر من رو به خودش جلب کرد. اوج عشق رباب به امام حسین (ع) آنقدر زیاد بود که هیچوقت این عشق و دوستداشتن و علاقه رو از امام محروم نمی کردند اما هیچوقت نتوانستند در مقابل عشق و علاقه ای که امام حسین (ع) به ایشان داشتند عشقی بالاتر بیارند. امامی که از سوی بعضی ها به خشونت و ستیزه جویی متهم میشود در نهایت لطافت برای همسر و دخترش چنین شعری می سراید و ازاین بابت افتخار میکند: لَعَمْرُک اِنِّنی لَاُحِبُّ دارا تَحُلُّ بها سکینةُ و الربابُ اُحبِّهما وَ اَبْدُلُ جُلَّ حالی وَ لَیْسَ لِلاَئمی فیها عِتابُ «به جان تو سوگند! من خانه ای را دوست دارم که سکینه و رباب در آن باشند. آنها را دوست دارم و تمامی دارایی ام را به پای آنها میریزم و هیچ کس نباید در این باره مرا ملامت کند.» شدت علاقه رباب به امام حسین (ع) تا حدی بود که بعد از واقعه عاشورا این بانوی بزرگوار از فرط غصه و گریه، بیش از یک سال زنده نماند. متأسفانه معضلی که این روزها زوج های ایرانی را تحت تأثیر خود قرار داده امتناع از عشق ورزیدن به همدیگه هست. به عنوان نمونه چند روز پیش تو دانشگاه یکی از خانم های همکلاسی دوران کاردانی رو دیدم و با هم احوال پرسی کردیم. به واسطه آشنایی که با همسر ایشون داشتم خبر شوهرشون رو گرفتم. اما شروع کرد به گلایه از وضع زندگی با شوهرش. می گفت حتی محبت هم از من دریغ می کنه. حتی میخوام برم خونه مادرم میگه حق نداری پاتو اونجا بزاری و .... به اون خانم گفتم اجازه هست تو زندگیتون دخالت کنم و مشکل رو حل کنم؟ گفت با اخلاقی از شوهرم میشناسم بعید میدونم شدنی باشه. گفتم شما کاری که من میگم انجام بدین. همین الآن یک پیامک به ایشون بزنید و بگین سلام عزیزم خسته نباشی شوهر خوبم. اگه اجازه میدی امروز یه سر به مادرم بزنم. همکلاسی سابقم ناراحت شد و گفت : من به اون همچین حرفی بزنم؟ عمراً. گفتم دیدی عیب از شماست. شما که محبت رو از همسرت دریغ می کنی توقع داری بهت محبت کنه و باهات کنار بیاد؟ شما این پیامک رو بفرست تا متوجه بشی منظورم چی هست. ایشون پیامک رو فرستاد. چند لحظه بعد شوهرش جواب پیامکش رو داد. متن پیامک شوهرش : سلام عزیزم. ممنون خانم خوبم. اجازه منم دست شماست اما بزار از سر کار برگشتم خودم می برمت. بهش گفتم یعنی یه محبت کوچیک اینقدر سخت بود؟ لبخند زد و گفت حق باشما بود. پ,ن1 : خانم ها و آقایون یادتون نره اگه شما به همسرتون محبت نکنین، هستند کسایی که جای شما محبت کنن. از من گفتن بود. پ,ن2 : یکی نیست ...