شیلات هرمزگان
انواع میگو
انواع میگو 1 – میگوی سفید هندی ( penaeus indicus ) این گونه بدنی نیمه شفاف ، به رنگ صورتی کمرنگ تا زرد دارد . از مهمترین مشخصات این گونه وجود یک جفت آنتن بسیار بلند شیری رنگ است که آن را از سایر گونه ها متمایز می سازد . درجه حرارت 22 تا 23 درجه سانتی گراد و شوری 15 تا 25 جزء در هزار برای پرورش این گونه مناسب است .میگوی سفید هندی در مقایسه با سایر گونه ها زودتر فاسد می شود ، لذا در حمل و نقل و نگهداری بعد از صید ، باید بسیار دقت کرد .2 – میگوی موزی ( penaeus merguiensis ) بدن میگوی موزی به رنگ صورتی تا زرد کمرنگ است و خالهای قرمز مایل به قهوه ای دارد ( شبیه موز کمی مانده ) .درجه حرارت 25 تا 32 درجه سانتی گراد و شوری 15 تا 32 جزء در هزار برای پرورش این گونه مناسب است .3 – میگوی ببری سبز ( penaeus semisulcatus ) بدن این گونه باندهایی رنگی دارد که این باندها به صورت اریب یا متقاطعند . درجه حرارت 24 تا 34 درجه سانتی گراد و شوری 15 تا 28 جزء در هزار برای پرورش این گونه مناسب است . مکان یابیانتخاب مکان مناسب برای پرورش میگو بسیار حائز اهمیت است و از جنبه های مختلفی مد نظر قرار می گیرد ، زیرا هرگونه اشتباه در انتخاب محل یا تغییرات بعدی ، سرمایه گذاری را با هزینه های بالایی روبه رو می کند ، مکان یابی ، طراحی و برنامه ریزی برای احداث کارگاه پرورش میگو باید طبق بررسی های کارشناسانه و همه جانبه صورت پذیرد . منبع آبی بنا به نیاز کارگاه دو نوع منبع آبی مدنظر قرار می گیرد :آب شور دریا : نزدیکی کارگاه به آب دریا از مزایای آن است . منبع اصلی تأمین آب استخرهای پرورشی آب دریاست که به روشهای مختلف (کانالهای آبرسانی ، پمپاژ ، جزرومد ، ... ) به حوضچه ها انتقال می یابد . نکته ی مهم در استفاده از آب دریا محل استفاده از آب است . این مکان به دلیل کدورت و گل آلودگی آب و همچنین نوسانات شوری نباید در حاشیه ی مصبها و خورها قرار داشته باشد ، ضمن اینکه باید از منابع آلوده کننده ی آب نظیر کارخانه ها ، فاضلاب های صنعتی و خانگی ، بنادر و ... دور باشد .آب شیرین : علاوه بر آب شور دریا ، آب شیرین نیز برای کارگاه پرورش میگو ضروری است . این آب در مرحله ی اول برای تعدیل شوری آب استخرها ( به دلیل تبخیر ) مورد استفاده قرار می گیرد ، همچنین برای مصارف بهداشتی و شست و شوی ابزار و وسایل مصرف می شود . شرایط آب هوایی منطقه ی پرورش میگو بسیار حائز اهمیت است . محل مورد نظر باید دارای اقلیم گرمسیری و نیمه گرمسیری و تعداد روزهای آفتابی آن در طول دوره ی پرورش بالا باشد .بافت خاک زمین مورد نظر میزان رس لازم ( 30 تا 50 درصد ) را داشته باشد تا از قدرت نگهدارندگی کافی در برابر آب برخوردار باشد . ضمن اینکه در بافت خاک تناسب بین رس و ...
جنگل های مانگرو
اکوسیستم جنگل های دریایی «جنگل های مانگرو» در جهانجنگل های دریایی جنگل هایی هستند که در سواحل مناطق استوایی و نیمه استوایی قرار دارند و اکوسیستمی جذاب را پدید می آورند. اکوسیستم جنگل های دریایی «جنگل های مانگرو» در جهانچکیده :جنگل های دریایی جنگل هایی هستند که در سواحل مناطق استوایی و نیمه استوایی قرار دارند و اکوسیستمی جذاب را پدید می آورند. این جنگلها در جهان به نام عمومی «مانگرو» و به نام علمی «اوسینا مارینا»شناخته می شود و در ایران به «جنگلهای حرا» معروف است. مانگرو به اکوسیستمی اطلاق می شود که از زمین های مرطوب حد واسط مناطق جزر و مدی دریا همراه با مجموعه هایی از گیاهان بی نظیر و جانوران خاص که در مناطق ساحلی و کنار تالابی اکوسیستم تکثیر پیدا می کنند تشکیل شده است. از آنجا که جنگل حرا در جزیره قشم و سواحل جنوبی استان هرمزگان از وسیع ترین نمونه های آن در دنیاست از اهمیت خاصی برای ایرانیان و دانشمندان سایر ملتها برخوردار است.در این مقاله در قسمت اول به معرفی اکوسیستم جنگل های دریازی و ویژگی های جنگلهای مانگرو در جهان و در قسمت دوم به معرفی خصوصیات جنگلهای حرا، نواحی پراکنش آنها و چگونگی رشد و تکثیر و سازگاری با شوری آب دریا و موارد استفاده و اهمیت و اثرات زیست محیطی این جنگلها پرداخته شده است. مقدمه :جنگل های دریایی چهره ای از سیمای طبیعی استوایی و نزدیک استوا هستند که از چند دهه گذشته مورد توجه مجامع زیست محیطی جهان قرار گرفته اند.جنگل های دریایی که جنگلهای مانگرو ( Mangrove ) نامیده می شوند، اکوسیستم کاملا ویژه ای هستند که اجتماعات گیاهی و جانوری آنها در ارتباط با شرایط خاص شکل می گیرد. این اکوسیستم در زمره غنی ترین و حاصلخیزترین اکوسیستم های دنیا به حساب می آید، چرا که از اکسیژن مناسب که از رودخانه ها به آن وارد می شود و از مواد معدنی غنی که در دریاها به وفور یافت می شود برخوردارند. اما مسئله اصلی شوری بالای آب و خاک در این مناطق است که این اکوسیستم به طور اعجاب انگیزی با آن تطابق یافته است.در سال های اخیر، با تخریب جهانی «جنگلهای استوایی» توجه فزاینده ای به «اکوسیستم درخت زارهای دریایی» که در معرض تهدید یا نابودی هستند صورت پذیرفت. بطوری که این اکوسیستم را بسیاری از متخصصین به عنوان زیست گاهی برای شمار مختلفی از گونه دهای آبزی و حیوانات وابسته به آن دانسته اند. بسیاری از این گونه ها ارزش تجاری دارند. همچنین این اکوسیستم را عامل تعیین کننده ای در پایداری سواحل در مقابل فرسایش امواج سهمگین دریایی می دانند و نقش بارز آن را در تامین چوب و علوفه انکار نمی کنند و نیز وجود آن را ...
ماهی تیلاپیا tilapia
تیلاپیا یکی از نخستین ماهیان پرورشی می باشد. خصوصیات پرورشی مثبت تیلاپیا عبارتند از تحمل کیفیت پایین آب و تغذیه از گستره وسیعی از ارگانیسمهای مغذی طبیعی. محدودیتهای بیولوژیک در پرورش تجاری تیلاپیا عبارتند از عدم تحمل درجه حرارت زیر 50 تا 52 درجه فارنهایت و همچنین رسیدگی جنسی سریع که منجر به این می شود که ماهیها پیش از آنکه به اندازه فروش بازار برسند، تخمریزی کنند. تیلاپیا نام گروهی از سیچلایدهای بومی آفریقا می باشد. این گروه شامل جنسهای پرورشی مهمی شامل Oreochromis و Sarotherodon است. خصوصیات متعددی این ماهیان را از سایر انواع متمایز می سازد اما احتمالاً مهمترین ویژگی مربوط به رفتار تولید مثلی می باشد. تمام گونه های تیلاپیا لانه ساز هستند. تخمهای لقاح یافته در درون لانه توسط ماهی مولد مورد محافظت قرار می گیرند. گونه های هر دو جنس Sarotherodon و Oreochromis تولید مثل دهانی دارند. تخمها در درون لانه لقاح می یابند اما بلافاصله والدین تخمها را در دهان می گیرند و طی دوره انکوباسیون و نیز چند روز پس از تخم گشایی، از آنها نگهداری می کنند. در گونه های متعلق به Oreochromis، فقط ماهیان ماده تولید مثل دهانی را انجام می دهند در حالی که در گونه های متعلق به Sarotherodon، جنس نر و یا هر دو جنس نر و ماده دارای تولید مثل دهانی هستند. طی نیم قرن اخیر، پرورش دهندگان ماهی در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان، پرورش تیلاپیا را آغاز نموده اند. امروزه تمام تیلاپیاهای مهم تجاری خارج از آفریقا، متعلق به جنس Oreochromis هستند و بیش از 90 درصد کل تیلاپیاهای پرورشی تجاری خارج از آفریقا، شامل تیلاپیای نیل می باشد. گونه های پرورشی غیر رایج عبارتند از تیلاپیای آبی (O. aureus)، تیلاپیای موزامبیک (O. Mossambicus) و تیلاپیای زنگی (O. urolepis hornorum). اسامی علمی گونه های تیلاپیا طی 30 سال اخیر بارها اصلاح شده و سردرگمی هایی را به وجود آورده است. اسامی علمی تیلاپیای نیل با عناوین Tilapia nilotica، Sarotherodon niloticus و در حال حاضر نیز Oreochromis niloticus می باشد.تیلاپیا شباهت زیادی به sunfish و crappie دارد اما به راحتی می توان آن را از روی خط جانبی منقطع تشخیص داد. آنها دارای بدن مرتفع و از پهلو فشرده هستند و باله پشتی طویل دارند. بخش جلویی باله پشتی به شدت خاردار است. خارها در باله های شکمی و مخرجی نیز یافت می شوند. گونه های پرورشی اصلی تیلاپیا را می توان از روی الگوی متفاوت نوارهای روی باله دمی تشخیص داد. تیلاپیای نیل دارای نوارهای عمودی کامل و مشخص می باشد، تیلاپیای آبی نوارهای منقطع دارد و تیلاپیای موزامبیک دارای نوارهای ضعیف و یا فاقد نوار در باله دمی می باشد. جنس نر تیلاپیای موزامبیک دارای پوزه رو به ...
اکولوژی ماهیان دریایی (1)
ماهیان دریایی :دردریا زندگی میکنند ودارای تقسیمات کوچکتری شامل،ماهیان سطح زی،که درستون آب زندگی میکنند مانند:آنچووی ،ماکرل،تن باله آبی اقیانوس اطلس ،ماه ماهی ماهیان روکفزی: که درروی بستر زندگی میکنند مانند:سفره ماهیان،ماهیان پهن و....تقسیمات فرعی دیگرماهیان دریایی شامل گونه های اقیانوسی که درناحیه سطحی دریاهای باز مثل برخی پرنده ماهیان،ماکرل صورتی،تن ماهیان و...گونه های نرتیک که درآب های ساحلی دریا ها زندگی میکنند مانند اکثر صبیتی ماهیان،ماهیان پهن،سگ ماهیان بادکش دارو..گونه های آب های عمیق نیز شامل فانوش ماهیان،لومینه سانس و....تقسیم بندی میشوند.نوع دیگری از ماهیان را نیز داریم که دریک مرحله اززندگی دردریا بسر میبرند،این ماهیان را ماهیان مهاجر می نامند.این ماهیان جهت تکثیر(تولید مثل)یااز دریا به آب شیرین مثل آزاد ماهیان ،ماهیان خاویاری شگ ماهیان ویا ازآب شیرین به دریا مثل مار ماهی مهاجرت میکنند.بر حسب اینکه ماهیان مهاجر از کجا تغذیه نمایند دارای تقسیمات فرعی تغذیه کننده ازدریا مثل آزاد ماهیان وشگ ماهیان وتغذیه کننده ازآب شیرین مثل مارماهیان میباشند.گونه ای از ماهیان نیز در آب های لب شور دریا زندگی میکنند مانند مثل سگ ماهیان بادکش دار،سه خاره ماهیان دریایی وبرخی ازکفشک ماهیان.این داستان ادامه دارد ....