ماهی تیلاپیا tilapia

   تیلاپیا یکی از نخستین ماهیان پرورشی می باشد. خصوصیات پرورشی مثبت تیلاپیا عبارتند از تحمل کیفیت پایین آب و تغذیه از گستره وسیعی از ارگانیسمهای مغذی طبیعی.

محدودیتهای بیولوژیک در پرورش تجاری تیلاپیا عبارتند از عدم تحمل درجه حرارت زیر 50 تا 52 درجه فارنهایت و همچنین رسیدگی جنسی سریع که منجر به این می شود که ماهیها پیش از آنکه به اندازه فروش بازار برسند، تخمریزی کنند.

   تیلاپیا نام گروهی از سیچلایدهای بومی آفریقا می باشد. این گروه شامل جنسهای پرورشی مهمی شامل Oreochromis و Sarotherodon است.

خصوصیات متعددی این ماهیان را از سایر انواع متمایز می سازد اما احتمالاً مهمترین ویژگی مربوط به رفتار تولید مثلی می باشد.

تمام گونه های تیلاپیا لانه ساز هستند. تخمهای لقاح یافته در درون لانه توسط ماهی مولد مورد محافظت قرار می گیرند.

گونه های هر دو جنس Sarotherodon و Oreochromis تولید مثل دهانی دارند. تخمها در درون لانه لقاح می یابند اما بلافاصله والدین تخمها را در دهان می گیرند و طی دوره انکوباسیون و نیز چند روز پس از تخم گشایی، از آنها نگهداری می کنند. در گونه های متعلق به Oreochromis، فقط ماهیان ماده تولید مثل دهانی را انجام می دهند در حالی که در گونه های متعلق به Sarotherodon، جنس نر و یا هر دو جنس نر و ماده دارای تولید مثل دهانی هستند.

   طی نیم قرن اخیر، پرورش دهندگان ماهی در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری جهان، پرورش تیلاپیا را آغاز نموده اند. امروزه تمام تیلاپیاهای مهم تجاری خارج از آفریقا، متعلق به جنس Oreochromis هستند و بیش از 90 درصد کل تیلاپیاهای پرورشی تجاری خارج از آفریقا، شامل تیلاپیای نیل می باشد. گونه های پرورشی غیر رایج عبارتند از تیلاپیای آبی (O. aureus)، تیلاپیای موزامبیک (O. Mossambicus) و تیلاپیای زنگی (O. urolepis hornorum). اسامی علمی گونه های تیلاپیا طی 30 سال اخیر بارها اصلاح شده و سردرگمی هایی را به وجود آورده است.

اسامی علمی تیلاپیای نیل با عناوین Tilapia nilotica، Sarotherodon niloticus و در حال حاضر نیز Oreochromis niloticus می باشد.

تیلاپیا شباهت زیادی به sunfish و crappie دارد اما به راحتی می توان آن را از روی خط جانبی منقطع تشخیص داد. آنها دارای بدن مرتفع و از پهلو فشرده هستند و باله پشتی طویل دارند. بخش جلویی باله پشتی به شدت خاردار است. خارها در باله های شکمی و مخرجی نیز یافت می شوند.

   گونه های پرورشی اصلی تیلاپیا را می توان از روی الگوی متفاوت نوارهای روی باله دمی تشخیص داد.

تیلاپیای نیل دارای نوارهای عمودی کامل و مشخص می باشد، تیلاپیای آبی نوارهای منقطع دارد و تیلاپیای موزامبیک دارای نوارهای ضعیف و یا فاقد نوار در باله دمی می باشد.

جنس نر تیلاپیای موزامبیک دارای پوزه رو به بالا می باشد. الگوهای رنگ بدن و باله ها نیز می تواند به تشخیص گونه ها کمک کند. تیلاپیای نیل نر بالغ دارای رنگبندی خاکستری یا صورتی در ناحیه گلو می باشد در حالی که تیلاپیای موزامبیک رنگبندی زردتری دارد. معمولاً رنگبندی شیوه قابل اطمینانی برای تعیین گونه تیلاپیا نیست زیرا محیط، وضعیت رسیدگی جنسی و منبع غذایی، تأثیر عمده ای روی رنگ بدن این ماهی می گذارند.

   تیلاپیای قرمز، گونه مطلوبی است زیرا شباهت آن به snapper قرمز دریایی، ارزش تجاری بالاتری به آن می بخشد.

تیلاپیاهای قرمز اولیه، جهش ژنی یافته اند. تیلاپیای قرمزی که نخست در اواخر دهه 1960 در تایوان تولید شد، دورگه ای از تیلاپیای موزامبیک ماده نارنجی مایل به قرمز جهش یافته و یک تیلاپیای نیل نر معمولی بود. این ماهی، تیلاپیای قرمز تایوانی نامیده شد. یک نژاد دیگر تیلاپیای قرمز در دهه 1970 در فلوریدا از طریق دورگه گیری یک تیلاپیای زنگی ماده با رنگ معمولی با یک تیلاپیای موزامبیک قرمز-طلایی تولید شد.

سومین نژاد تیلاپیای قرمز از طریق دورگه گیری یک تیلاپیای نیل صورتی جهش یافته با یک تیلاپیای آبی وحشی به دست آمد. هر سه نژاد اصلی با تیلاپیای قرمز دیگری با منشأ گزارش نشده و یا با گونه های وحشی Oreochromis دورگه گیری شدند. سرانجام این که اکثر تیلاپیاهای قرمز در آمریکا از منشأ نامعلوم هستند.

نژادهای دیگر تیلاپیا که برای رنگ انتخاب شده اند شامل خطوط موزامبیک زرد و طلایی اصلاح نژاد واقعی و تیلاپیای سفید کوه سنگی هستند (یک خط اصلاح نژاد واقعی نشأت گرفته از یک تیلاپیای آبی فرعی که سرانجام با تیلاپیای نیل، دورگه گیری شد.

اکثر نژادهایی که برای رنگ انتخاب می شوند، از رشد خوب و کافی به عنوان ماهیان خوراکی پرورشی برخوردار نیستند.

   شناسایی گونه یک ماهی به دلیل دورگه گیری های طبیعی که بین گونه ها رخ می دهد، پیچیده تر می شود. برای تعیین ترکیب گونه ای یک گروه تیلاپیا معمولاً از الکتروفورز استفاده می شود.




مطالب مشابه :


انواع میگو

انجمن علمی شیلات دانشگاه هرمزگان - انواع میگو - انتخاب مکان مناسب برای پرورش میگو بسیار




جنگل های مانگرو

انجمن علمی شیلات دانشگاه هرمزگان - جنگل های مانگرو - rss. انجمن علمی شیلات دانشگاه




ماهی تیلاپیا tilapia

انجمن علمی شیلات دانشگاه هرمزگان - ماهی تیلاپیا tilapia - RSS. انجمن علمی شیلات دانشگاه




اکولوژی ماهیان دریایی (1)

انجمن علمی شیلات دانشگاه هرمزگان - اکولوژی ماهیان دریایی (1) -




برچسب :