گذری بر زندگی شهید حیدر کاظمی

نام : حیدر

نام خانوادگی : کاظمی

نام پدر : علی اکبر

محل تولد : ملاير

تاریخ شهادت : 29/10/65

نام عملیات : کربلای 5

مکان شهادت : نهر جاسم

« عشق شهادت » به روایت برادر

ای خدای بزرگ ! بنده ای گنه کار و عاصی به درگاهت آمده است ، او را بپذیر ، تو خودت خوب می دانی و من هم می دانم که گنهکارم ، ولی امیدِ بخشش دارم و اگر تو مرا بپذیری چه کسی باید مرا بپذیرد. درست است که گنهکارم ولی بزرگی گناه کجا و بزرگی رحمت توکجا ؟ « سطر به سطر وصیت نامه اش را می خوانم شـــاید بفهمم که که برادرم از کدام گـناه حرف می زند ، در حالیکه احســــاس می کنم رابطه ای میان او و گناه هرگز بیهوده نیـــست . پ مگر می شود کسـی که در سپیده دم اولین روز تولد طبیعت بدنیا می آید و حضورش با پاکی همراه باشد و شهادتش نیز با شروع تولد طبیعت فاصلة چندانی نداشته باشد ؛ آلوده به گناه باشد؟ در سال 46 در اولین روز بهار پا به زندگیمان گذاشت. نامش را مادرم انتخاب کرد ، « حیدر » که بعدها دیدیم چه قدر این نام برازندة اوست. گفتن از او ، از محبت هایش ، از شیطنت های کودکی اش ، از مردانگی ، نوجوانی و ایثار و جوانی اش ، که هر کدام یک دنیا معنی و درس در خود داشته و دارد ، آسان نیست. حیدر ابتدائی و راهنمائی و دبیرستان را پشت سر گذاشت. او تا گرفتن دیپلم راه زیادی نداشت و در همین زمان بود که برای اولین بار برای پاکسازی منطقة کردستان اعلام آمادگی کرد و به آنجا اعزام شد . بعد از آن و با شروع جنگ تحمیلی ، در مناطق گیلان غرب ، سرپل ذهاب و قصر شیرین به خدمت مشغول شد. او دیپلمش را گرفت و در رشته فلسفة دانشگاه شهید بهشتی پذیرفته شد و همزمان با تحصیل ، در قسمت گزینش آموزش و پرورش تهران مشغول بکار شد. در دوران دانشجوئی بارها به جبهه رفت و برای آخرین بار ، همراه سپاهیان محمد راهی جبهه شد . و در کربلای 5 در نهر جاسم ، به فیض عظیم شهادت نایل آمد. یادم می آید ، آخرین بار حیدر تماس تلفنی گرفت و قول برگشتن را به مادرم داد ، اما این برگشتن 12 سال طول کشید. هر چند ، بعد از چهار ، پنج ماه فهمیدیم که او شهید شده است ، اما پیکر مطهرش تا سال 1377 پیدا نشد. در این مدت بارها خوابش را دیده ام ، مخصوصاً وقتی مشکل یا ناراحتی برای خانواده پیش می آید ، حضورش را به خوبی احساس می کنیم. ایثارگر من ! تو تنها دانشجوی مکتب حسین (علیه السلام) بودی و بس. تنها شهادت می توانست ، مفسر فلسفة وجود تو باشد . وجودی که از قید هستی ، از بود و نبود دل برید ، تا خدا را برای دنیا و آخرت خویش برگزیند. شهید احمدرضا احدی ، از دوستان حیدر ، عروج حیدر را در دستنوشته های خود چنین نگاشته است : « شب بود ، هوا هم سرد ، ولی او هنوز پشت تیربارش ایستاده بود ، خسته و مجروح با باندی سفید که بر پیشانی بسته بود و غنچه خونی که از زیر سفیدی باند به بیرون نَشت می کرد. حالش را پرسیدی گفت : « سرم درد می کند و جلوی چشمهایم تار شده است » . گفتی که هیچکس نیست ، پُل را باید تا صبح که نیروها می رسند ، نگه داشت و او در حالیکه نوارها را پُر می کرد ، خندید و گفت : « تا آخرین نفس خواهیم ایستاد » . مدتی نگذشت ، رفته بودی به سنگرهای دیگر سری بزنی که ناگهان یک موشک آرپی جی 11، سنگر تیربار را نشانه گرفت و دود سیاهی از سنگر بلند شد . هر جور بود خودت را به سنگر رساندی ، می دانستی که می خواهی چه صحنه ای را ببینی . وقتی چشمهایت حیدر را دید یکدفعه خشکت زد ؛ حیدر آرامتر از همیشه ، گر چه بچة نا آرامی در ظاهر بود ، ولی ایندفعه چندان آرام خوابیده بود که تماشایش اشکهایت را بند نمی آورد . چمهایش بسته بود ، مستِ مست ، خوابیده بود . مثل یک گل ، مثل همان شبهای سرد درکه ، ولی این بار هر چه صدایش می زدی ، جواب نمی گفت ، تکانش دادی ولی هیچ پاسخی نداد. نمی دانی برایش شعر میخواندی یا درد دل ، باور کن که نمی دانستی چه می گفتی ، فقط می دانی که گریه می کردی ... هنوز خونِ زیر باندش خیس بود و او آرام با آن حمایل و کلاه آهنی ، با آن قیافة نازنین در زیر مقداری گونی، کنار تیربارش خوابیده بود.

گذری بر زندگی شهید حیدر کاظمی

مطالب مشابه :

گذری بر فلسفه نام ماههای ایران زمین

سیسمونی نی نی

هر چقدر می خواهی آرزو کن... کائنات بر آورده می کند

ساخت کلیپ

آغوش مهربان خداوند

تاریخ تولد

اندکی صبر...

بسته راز ثروتمندشدن+هدیه اورجینال

گذری بر زندگی شهید حیدر کاظمی

روز مادر مبارک