کاربرد نانوتکنولوژی در مهندسی پزشکی نانو

اما اصطلاح‎ ‎قراردادي "نانوتكنولوژي" به طور معمول براي تركيبات مصنوعي استفاده مي‌شود، كه از‏‎ ‎نيمه رساناها، فلزات، پلاستيك‌ها يا شيشه ساخته شده‌اند. نانوتكنولوژي از‏‎ ‎ساختارهايي غيرآلي بهره مي‌گيرد، كه از بلورهاي بسيار ريزي در حد نانومتر تشكيل شده‌اند و كاربردهاي وسيعي در زمينه تحقيقات پزشكي، رساندن داروها به سلول ها، تشخيص‎ ‎بيماري‌ها و شايد درمان آنها پيدا كرده‌اند.‏

بدن همه جانداران از سلول‌هاي ريزي تشكيل شده‌،‎ ‎كه خود آنها نيز از واحدهاي ساختماني كوچك تر در حد نانومتر نظير‎ ‎پروتئين ها، ليپيدها و اسيدهاي نوكلئيك تشكيل شده‌اند. از اين رو، شايد بتوان گفت،‎ ‎كه نانوتكنولوژي به نحوي در عرصه‌هاي مختلف زيست شناسي حضور دارد. اما اصطلاح‎ ‎قراردادي "نانوتكنولوژي" به طور معمول براي تركيبات مصنوعي استفاده مي‌شود، كه از‏‎ ‎نيمه رساناها، فلزات، پلاستيك‌ها يا شيشه ساخته شده‌اند. نانوتكنولوژي از‏‎ ‎ساختارهايي غيرآلي بهره مي‌گيرد، كه از بلورهاي بسيار ريزي در حد نانومتر تشكيل شده‌اند و كاربردهاي وسيعي در زمينه تحقيقات پزشكي، رساندن داروها به سلول ها، تشخيص‎ ‎بيماري‌ها و شايد درمان آنها پيدا كرده‌اند.‏
مي‌توان با بهره گيري از نانوتكنولوژي وسايل آزمايشگاهي جديدي ساخت و از آنها در كشف‏‎ ‎داروهاي جديد و تشخيص ژن‌هاي فعال تحت شرايط گوناگون در سلول ها، استفاده كرد. به‎ ‎علاوه، نانوابزارها مي‌توانند در تشخيص سريع بيماري‌ها و نقص‌هاي ژنتيكي نقش ايفا كنند.‏

تشخیص بیماری با نانوذرات مغناطیسی
محققان در تلاش هستند، تا از ذرات مغناطيسي در‏‎ ‎مقياس نانو براي تشخيص عوامل بيماري زا استفاده كنند. روش اين محققان نيز مانند‎ ‎بسياري از مهارت هايي كه امروزه به كار مي‌روند، به آنتي بادي‌هاي مناسبي نياز دارد،‎ ‎كه به اين عوامل متصل مي‌شوند. ذرات مغناطيسي مانند برچسب به مولكول‌هاي آنتي بادي‎ ‎متصل مي‌شوند. اگر در يك نمونه، عامل بيماري زاي خاصي مانند ويروس مولد ايدز مد نظر‎ ‎باشد، آنتي بادي‌هاي ويژه اين ويروس كه خود به ذرات مغناطيسي متصل هستند، به آنها مي‌چسبند. براي جدا كردن آنتي بادي‌هاي متصل نشده، نمونه را شست وشو مي‌دهند. اگر‎ ‎ويروس ايدز در نمونه وجود داشته باشد، ذرات مغناطيسي آنتي بادي‌هاي متصل شده به‎ ‎ويروس، ميدان‌هاي مغناطيسي توليد مي‌كنند، كه توسط دستگاه حساسي تشخيص داده مي‌شود. حساسيت اين مهارت آزمايشگاهي از روش‌هاي استاندارد موجود بهتر است و به زودي‎ ‎اصلاحات پيش بيني شده، حساسيت را تا چند صد برابر تقويت خواهد كرد.‏

کاربرد نانوذرات طلا در ژنتیک
‏ نقاط كوانتومي قابليت‌هاي زيادي‎ ‎دارند و در موارد مختلفي مورد استفاده قرار مي‌گيرند. يكي از كاربردهاي اين نقاط‎ ‎نيمه رسانا در تشخيص تركيبات ژنتيكي نمونه‌هاي زيستي است. اخيراً برخي محققان روش‏‎ ‎مبتكرانه‌اي را به كار بردند، تا وجود يك توالي ژنتيكي خاص را در يك نمونه تشخيص‎ ‎دهند. آنان در طرح خود از ذرات طلاي 13 نانومتري استفاده كردند، كه با (‏‎ DNA ‎ماده‎ ‎ژنتيكي) تزئين شده بود. اين محققان در روش ابتكاري خود از دو دسته ذره طلا استفاده‏‎ ‎كردند. يك دسته، حامل‎ DNA ‎بود، كه به نصف توالي هدف متصل مي‌شد و‎ DNA ‎متصل به دسته‎ ‎ديگر به نصف ديگر آن متصل مي‌شد. ‏DNA ‎هدفي كه توالي آن كامل باشد، به راحتي به هر دو‏‎ ‎نوع ذره متصل مي‌شود و به اين ترتيب دو ذره به يكديگر مربوط مي‌شوند. از آنجا كه به‎ ‎هر ذره چندين‎ DNA ‎متصل است، ذرات حامل‎ DNA ‎هدف مي‌توانند چندين ذره را به يكديگر‎ ‎بچسبانند. وقتي اين ذرات طلا تجمع مي‌يابند خصوصياتي كه باعث تشخيص آنها مي‌شود، به‏‎ ‎مقدار چشم گيري تغيير مي‌كند و رنگ نمونه از قرمز به آبي تبديل مي‌شود. چون كه‎ ‎نتيجه اين آزمايش بدون هيچ وسيله‌اي قابل مشاهده است، مي‌توان آن را براي آزمايش‎ DNA ‎در خانه نيز به كار برد. ‏

جایگاه میکروسکپ اتمی

هيچ بحثي از نانوتكنولوژي بدون توجه به يكي از‏‎ ‎ظريف ترين وسايل در علوم امروزي يعني ميكروسكوپ اتمي كامل نمي‌شود. نحوه كار اين وسيله براي جست و جوي مواد مانند گرامافون است. گرامافون، سوزن نوك تيزي دارد، كه با كشيده‎ ‎شدن آن روي يك صفحه، شيارهاي روي آن خوانده مي‌شود. سوزن ميكروسكوپ اتمي بسيار ظريف‎ ‎تر از سوزن گرامافون است، به نحوي كه مي‌تواند ساختارهاي بسيار كوچك تر را حس كند. متاسفانه، ساختن سوزن هايي كه هم ظريف باشند و هم محكم، بسيار مشكل است. محققان با‎ ‎استفاده از نانو لوله‌هاي باريك از جنس كربن كه به نوك ميكروسكوپ متصل مي‌شود، اين‎ ‎مشكل را حل كرده‌اند. با اين كار امكان رديابي نمونه‌هايي با اندازه فقط چند نانومتر‏‎ ‎فراهم شد. به اين ترتيب، براي كشف مولكول‌هاي زنده پيچيده و برهم كنش هايشان وسيله‌اي با قدرت تفكيك بسيار بالا در اختيار محققان قرار گرفت. ‏

دندریمرها
اين مثال و مثال‌هاي قبل نشان مي‌دهند، كه ارتباط بين نانوتكنولوژي و پزشكي اغلب غيرمستقيم است، به‏‎ ‎نحوي كه بسياري از كارهاي انجام شده، در زمينه ساخت يا بهبود ابزارهاي تحقيقاتي يا‎ ‎كمك به كارهاي تشخيصي است. اما در برخي موارد، نانوتكنولوژي مي‌تواند در درمان‎ ‎بيماري‌ها نيز مفيد باشد. براي مثال مي‌توان داروها را درون بسته‌هايي در حد‏‎ ‎نانومتر قرار داد و آزاد‎ ‎شدن آنها را با روش‌هاي پيچيده تحت كنترل در آورد. يكي از‏‎ ‎نانوساختارهايي كه براي ارسال دارو يا مولكول هايي مانند‏‎ DNA ‎به بافت‌هاي هدف ساخته‎ ‎شده، "دندريمر"ها هستند. اين مولكول‌هاي آلي مصنوعي با ساختارهاي پيچيده براي اولين‎ ‎بار توسط "دونالد توماليا" ساخته شدند. اگر شاخه‌هاي درختي را در يك توپ اسفنجي فرو‏‎ ‎ببريد، به نحوي كه در جهت‌هاي مختلف قرار گيرند، مي‌توان شكلي شبيه يك مولكول دندريمر را ايجاد كرد. دندريمرها مولكول هايي كروي و شاخه شاخه هستند، كه‌اندازه‌اي در حدود‎ ‎يك مولكول پروتئين دارند. دندريمرها مانند درختان پرشاخه و برگ داراي فضاهاي خالي‎ ‎هستند، يعني تعداد زيادي حفرات سطحي دارند. ‏
دندريمرها را مي‌توان طوري ساخت،‎ ‎كه فضاهايي با اندازه‌هاي مختلف داشته باشند. اين فضاها فقط براي نگه داشتن عوامل‏‎ ‎درماني هستند. دندريمرها بسيار انعطاف‌پذير و قابل تنظيم‌ هستند. همچنين مي‌توان آنها را طوري ساخت، كه فقط در حضور مولكول‌هاي محرك مناسب، خود به خود باد كنند و‎ ‎محتويات خود را بيرون بريزند. اين قابليت اجازه مي‌دهد، تا دندريمرهاي اختصاصي‎ ‎بسازيم تا بار دارويي خود را فقط در بافت‌ها يا اندام هايي آزاد كنند، كه نياز به‎ ‎درمان دارند. دندريمرها مي‌توانند براي انتقال‏‎ DNA ‎به سلول‌ها جهت ژن درماني نيز‎ ‎ساخته شوند. اين شيوه نسبت به روش اصلي ژن درماني يعني استفاده از ويروس‌هاي تغيير‎ ‎ژنتيكي يافته بسيار ايمن تر هستند.

نانوپوسته

همچنين محققان ذراتي به نام نانوپوسته‏‎ ‎ساخته‌اند، كه از جنس شيشه پوشيده شده با طلا هستند. اين نانوپوسته‌ها مي‌توانند به‎ ‎صورتي ساخته شوند، تا طول موج خاصي را جذب كنند. اما از آنجا كه طول موج‌هاي مادون‎ ‎قرمز به راحتي تا چند سانتي متر از بافت نفوذ مي‌كنند، نانوپوسته‌هايي كه انرژي‎ ‎نوراني را در نزديكي اين طول موج جذب مي‌كنند، بسيار مورد توجه قرار گرفته‌اند. بنابراين، نانوپوسته‌هايي كه به بدن تزريق مي‌شوند، مي‌توانند از بيرون با استفاده‎ ‎از منبع مادون قرمز قوي گرما داده شوند. چنين نانوپوسته‌هايي را مي‌توان به كپسول‎ ‎هايي از جنس پليمر حساس به گرما متصل كرد. اين كپسول‌ها محتويات خود را فقط زماني‎ ‎آزاد مي‌كنند، كه گرماي نانوپوسته متصل به آن باعث تغيير شكلش شود. ‏

يكي از‏‎ ‎كاربردهاي شگرف اين نانوپوسته‌ها در درمان سرطان است. مي‌توان نانوپوسته‌هاي پوشيده‎ ‎شده با طلا را به آنتي بادي هايي متصل كرد، كه به طور اختصاصي به سلول‌هاي سرطاني‎ ‎متصل مي‌شوند. از لحاظ نظري اگر نانوپوسته‌ها به مقدار كافي گرم شوند، مي‌توانند فقط‎ ‎سلول‌هاي سرطاني را از بين ببرند و به بافت‌هاي سالم آسيب نرسانند. البته مي‌توان تشيخص داد آيا نانوپوسته‌ها در نهايت به تعهد خود عمل مي‌كنند يا خير. اين موضوع براي‎ ‎هزاران وسيله ريز ديگري نيز مطرح است، كه براي كاربرد در پزشكي ساخته شده‌اند. ‏

پایه مصنوعی برای استخوانی

محققان از نانوتكنولوژي در ساخت پايه‌هاي مصنوعي براي ايجاد بافت‌ها و‎ ‎اندام‌هاي مختلف نيز استفاده كرده‌اند. محققي به نام "ساموئل استوپ" روش نويني‎ ‎ابداع كرده، كه در آن سلول‌هاي استخواني را روي يك پايه مصنوعي رشد مي‌دهد. اين‎ ‎محقق از مولكول‌هاي مصنوعي استفاده كرده است، كه با رشته‌هايي تركيب مي‌شوند، اين‎ ‎رشته‌ها براي چسباندن به سلول‌هاي استخواني تمايل بالايي دارند. اين پايه‌هاي‎ ‎مصنوعي مي‌توانند فعاليت سلول‌ها را هدايت كنند و حتي مي‌توانند رشد آنها را كنترل‎ ‎كنند. محققان اميدوارند سرانجام بتوانند روش هايي بيابند تا نه فقط استخوان، غضروف‎ ‎و پوست بلكه‌اندام‌هاي پيچيده تر را با استفاده از پايه‌هاي مصنوعي بازسازي كنند. ‏
نانولوله‌هاي كربني در مطالعه و درمان اختلالات و آسيب‌هاي عصبي استفاده مي‌شوند . مولكول ‏DNA‏ سرعت محاسبات پيچيده را افزايش مي‌دهد. ‏
نانولوله‌هاي كربني مورد استفاده در كاوشگرها، علاوه بر ايجاد حداقل بافت اضافه باعث رشد زوايد عصبي به ميزان 60 درصد مي‌شوند، كه اين زوايد براي احياي فعاليت مغزي در نواحي آسيب ديده بسيار ضروري است. ‏
نوارهاي‎ ‎زخم بندي هوشمندي با مواد نانو درست شده كه به محض مشاهده نخستين علائم عفونت در‎ ‎مقياس مولكولي، پزشكان را مطلع مي‌سازند.‏

پوشش نانو
‏ يك گروه از محققان تا آنجا پيش رفته‌اند، كه‏‎ ‎درصدد هستند با مواد نانو پوششهاي مناسبي توليد كنند، كه سلولهاي حاوي ويروسهاي خطرناك‏‎ ‎نظير ويروس ايدز را در خود مي‌پوشاند و مانع خروج آنها مي‌شود.

نانوفیبرنوری برای آزمایش های سلولی

مهم‌ترين نكته درباره‎ ‎موقعيت كنوني فناوري نانو آن است، كه اكنون دانشمندان اين توانايي را پيدا كرده‌اند،‎ ‎كه در تراز تك اتمها به بهره گيري از آنها بپردازند و اين توانايي بالقوه مي‌تواند‎ ‎زمينه ساز بسياري از تحولات بعدي شود. يك گروه از برجسته ترين محققان در حوزه‎ ‎نانوتكنولوژي بر اين اعتقادند، كه مي‌توان بدون آسيب رساندن به سلولهاي حياتي، در‎ ‎درون آنها به كاوش و تحقيق پرداخت. شيوه‌هاي كنوني براي بررسي سلولها بسيار خام و‎ ‎ابتدايي است و دانشمندان براي شناخت آنچه كه در درون سلول اتفاق مي‌افتد، ناگزيرند‎ ‎سلولها را از هم بشكافند و در اين حال بسياري از اطلاعات مهم مربوط به سيالهاي درون‏‎ ‎سلول يا ارگانلهاي موجود در آن از بين مي‌رود.‏

‏ به عنوان‎ ‎نمونه يك گروه از محققان سرگرم تكميل فيبرهاي نوري در ابعاد نانو هستند، كه قادر‏‎ ‎خواهند بود مولكولهاي مورد نظر را شناسايي كنند. گروهي نيز دستگاهي را دردست ساخت‎ ‎دارند، كه با استفاده از ذرات طلا مي‌تواند پروتئين‌هاي معيني را فعال سازد، يا از كار بيندازد. به اعتقاد پژوهشگران براي آنكه بتوان از سلولها در حين فعاليت واقعي‎ ‎آنها اطلاعات مناسب به دست آورد، بايد شيوه تنظيم آزمايشها را مورد تجديدنظر اساسي‎ ‎قرار داد. سلولها در فعاليت طبيعي خود امور مختلفي را به انجام مي‌رسانند: از جمله‎ ‎انتقال اطلاعات و علائم و داده‌ها ميان خود، ردوبدل كردن مواد غذايي و بالاخره سوخت‏‎ ‎و ساز و اعمال حياتي. گروهي از محققان از روش تازه‌اي موسوم به الگوي انتقال ابر - شبكه‏‎ ‎استفاده كرده‌اند، كه ساخت نيمه‌هادي‌هاي نانومتري به قطر 8 نانومتر را امكان‏‎ ‎پذير مي‌سازد. هريك از اين لوله‌هاي بسيار ريز بالقوه مي‌توانند يك پادتن خاص يا يك‎ ‎اوليگو نوكلئو اسيد و يا يك بخش كوچك از رشته دي ان اي بر روي خود جاي دهند. ‏

با كمك هر تراشه مي‌توان 1000 آزمايش متفاوت بر روي يك سلول انجام داد. براي دستيابي به موفقيت كامل بايد بر برخي از محدوديت‌ها غلبه شود، ازجمله آنكه‎ ‎درحال حاضر براي بررسي سلولها بايد، آنها را در درون مايعي قرار داد، كه به طورمصنوعي محيط‎ ‎زيست طبيعي سلولها را بازسازي مي‌كند، اما يون موجود در اين مايع مي‌تواند سنجنده‌هاي موئينه را از كار بيندازد. براي رفع مشكل، محققان سلولها را درون مايعي جاي مي‌دهند، كه چگالي يون آن كمتر است. گروههاي ديگري از محققان نيز در تلاشند تا ابزارهاي‎ ‎مناسب در مقياس نانو براي بررسي جهان سلولها ابداع كنند. يكي از اين ابزارها چنانكه‎ ‎اشاره شد، يك فيبر نوري است، كه ضخامت نوك آن 40 نانومتر است و بر روي نوك نوعي پادتن‏‎ ‎جا داده شده كه قادر است، خود را به مولكول مورد نظر در درون سلول متصل سازد. اين‎ ‎فيبر نوري با استفاده از فيبرهاي معمولي و تراش آنها ساخته شده و بر روي فيبر پوششي‎ ‎از نقره‌اندود شده تا از فرار نور جلوگيري به عمل آورد. نحوه عمل اين فيبر نوري‎ ‎درخور توجه است. ‏
از آنجاكه قطر نوك اين فيبر نوري، از طول موج نوري كه براي‎ ‎روشن كردن سلول مورد استفاده قرار مي‌گيرد، به مراتب بزرگتر است، فوتونهاي نور نمي‎ ‎توانند خود را تا انتهاي فيبر برسانند، درعوض در نزديكي نوك فيبر مجتمع مي‌شوند و‎ ‎يك ميدان نوري بوجود مي‌آورند كه تنها مي‌تواند مولكولهايي را كه در تماس با نوك‏‎ ‎فيبر قرار مي‌گيرند، تحريك كند. به نوك اين فيبر نوري يك پادتن متصل است و محققان به‎ ‎اين پادتن يك مولكول فلورسان مي‌چسبانند و آنگاه نوك فيبر را به درون يك سلول فرو مي‌كنند. در درون سلول، نمونه مشابه مولكول فلورسان نوك فيبر، اين مولكول را كنار مي‌زند و خود جاي آن را مي‌گيرد. به اين ترتيب نوري كه از مولكول فلورسان ساطع مي‌شود،‎ ‎از بين مي‌رود و فضاي درون سلول تنها با نوري كه به وسيله ميدان موجود در فيبر نوري‎ ‎به وجود مي‌آيد، روشن مي‌شود و درنتيجه‎ ‎محققان قادر مي‌شوند، يك تك مولكول را در درون‎ ‎سلول مشاهده كنند.‏
مزيت بزرگ اين روش در آن است، كه باعث مرگ سلول نمي شود و‏‎ ‎به دانشمندان اجازه مي‌دهد، درون سلول را در هنگام فعاليت آن مشاهده كنند. نانو‎ ‎تكنولوژي همچنين به محققان امكان مي‌دهد كه بتوانند رويدادهاي بسيار نادر يا‎ ‎مولكولهاي با چگالي بسيار كم را مشاهده كنند. ‏

نانو ابزار برای عرضه موثرتر دارو
از‎ ‎ابزارهاي در مقياس نانو همچنين مي‌توان براي عرضه مؤثرتر داروها در نقاط موردنظر‏‎ ‎استفاده به عمل آورد. در آزمايشي كه به تازگي به انجام رسيده نشان داده شده است، كه‏‎ ‎حمله به سلولهاي سرطاني با استفاده از ذرات نانو 100برابر بازده عمل را افزايش مي‌دهد. محققان اميدوارند، در آينده‌اي نه چندان دور با استفاده از نانو تكنولوژي موفق‏‎ ‎شوند، امور داخلي هر سلول را تحت كنترل خود درآورند. هم اكنون گامهاي بلندي در اين‎ ‎زمينه برداشته شده و به عنوان نمونه دانشمندان مي‌توانند فعاليت پروتئينها و مولكول‎ DNA ‎‏ را در درون سلول كنترل كنند. به اين ترتيب نانو تكنولوژي به محققان امكان مي‌دهد، تا اطلاعات خود را درباره سلولها يعني اصلي ترين بخش سازنده بدن جانداران به‎ ‎بهترين وجه كامل سازند. ‏
دانشمندان مؤسسه ملي استاندارد و فناوري (‏NIST‏) نانولوله‌هاي پليمري توليد كرده‌اند، كه بيش از نمونه‌هاي ديگر طويل بوده (‏cm‏ 1) و مي‌توانند شكل خود را تا مدت طولاني حفظ كنند. اين نانولوله‌ها داراي كاربردهايي در زيست نانوفناوري‌ هستند مثلاً به عنوان مجاري بسيار ريز انتقال مواد شيميايي در راكتورهاي نانوسيالي يا به عنوان كوچكترين سوزن‌هاي زيرپوستي براي تزريق مولكول‌ها .

نانولوله های کربنی ‏
نانولوله‌هاي كربني از جمله موضوعات بسيار مورد توجه محققان فعال در حوزه فناوري نانو مخصوصاً در ساخت الياف و ديگر ساختارهاي فوق‌العاده محكم هستند. نانولوله‌هاي ساخته شده از مواد ديگر براي انتقال مواد در كاربردهاي بيوشيميايي به‌كار مي‌روند و معمولاً در چند ساعت اول شكسته شده و از بين مي‌روند. گروه تحقيقاتي ‏NIST‏ فرآيندهايي را براي توسعه طول عمر نانولوله‌هايي كه داراي كاربردهاي تجاري قابل توجهي هستند و شكل دادن ساختارهاي شبكه‌اي مستحكم از نانولوله‌ها ارائه كردند. ‏
تصاوير گرفته شده با پالس‌هاي ليزري ماوراء بنفش با تمركز بالا بر روي غشاي پليمري كه با رنگ‌هاي فلوئورسانت رنگ‌آميزي شده‌اند.‏
اين محققان ابتدا ظروف كروي بسيار ريز پر شده از يك سيال را ساختند. اين ظروف داراي يك غشاي دو لايه پليمري هستند، كه يك سر آن آب‌دوست و سر ديگر آن آب‌گريز است. محققان با افزودن يك سيال صابوني شكل به پليمر مذكور سبب تغيير خواص مكانيكي غشا شده و خاصيت كشساني به آن داده‌اند. سپس با استفاده از موچين‌هاي نوري (ليزرهاي مادون قرمز با تمركز بسيار بالا) يا قطره چكان‌هاي ريز به نام ميكروپيپت اين غشاي الاستيك را مي‌كشند، تا نانولوله‌هاي دولايه طويل با قطر كمتر از 100 نانومتر تشكيل شوند. يك ماده شيميايي براي شكستن پيوند بين اتم‌ها در بخشي از پليمرها و ايجاد اتصالات جديد بين بخش‌هاي متفاوت افزوده و منجر به تشكيل غشايي با اتصالات عرضي شد. سپس نانولوله‌ها با يك چاقوي جراحي نوري (پالس‌هاي ليزري ماوراء بنفش با تمركز بالا) از سلول اصلي بريده شدند. اين نانولوله‌ها حتي پس از چندين هفته شكل لوله خود را حفظ مي‌كنند. موچين‌هاي نوري مي‌توانند براي ساخت ساختارهاي شبكه‌اي نانولوله‌اي به‌كار روند. ‏
محققان دانشگاه ميشيگان با روش رشد لايه به لايه كپسول‌هاي پليمري؛ فرآيندي براي‎ ‎به‌دام انداختن داروهاي نانوبلوري كه حلاليت ناچيز دارند، به دست آورده‌اند. فناوري‎ ‎لايه به لايه اجازه مي‌دهد، تا با دقت، خصوصيات فيزيكي و شيميايي ويژه كپسول را براي‎ ‎انتقال دارو به مكان‌هاي مشخص و بهينه كنترل شوند. ‏
افزايش رسانايي نانولوله‌هاي كربني در خلاء ‏
محققان‎ ‎به تازگي دريافته‌اند كه رسانايي الكتريكي نانولوله‌هاي كربني تك جداره هنگامي ‌كه در خلاء مقابل نور قرار مي‌گيرند، بسيار بيشتر مي‌شود، از اين اثر مي‌توان در حسگرهاي نانولوله‌اي مادون قرمز براي تصويربرداري گرمايي، طيف‌سنجي و ستاره‌شناسي مادون قرمز استفاده كرد.‏
نانولوله‌هاي كربني تك جداره قابليت هدايت فوتون در شرايط عادي آن‌گونه كه نور منجر به ايجاد حالت تحريك و توليد حامل‌هاي آزاد و در نتيجه رسانايي الكتريكي خوب مي‌شود، را ندارند، اما در عوض همين حالت‌هاي تحريك ايجاد شده توسط نور، در فيلم‌هاي از جنس نانو لوله كربني تك جداره شد و به سرعت از بين مي‌روند و اين فيلم را گرم مي‌كنند.

کاربرد نانوتکنولوژی در مهندسی پزشکی نانو

مطالب مشابه :

کاربرد های نانوتکنولوژی

نانو تکنولوژی

کاربرد مواد نانو ساختار در صنعت ساختمان

فناوری نانو چیست؟

مجموعه مقالات نانو تکنولوژی

کاربرد نانوتکنولوژی در مهندسی پزشکی نانو

فروش نانو مواد با بهترین کیفیت

كاربرد نانو تكنولوژي در كامپيوتر و الكترونيك

استفاده از فناوري‌نانو در صنعت بسته‌بندي، تهيه و توليد غذاها