جنگ های باستانی ایران

در سالهای اخیر شاهد ساخت برخی  آثار سینمایی علیه تمدن ایران هستیم. فیلم سیصد نمونه بارز اینگونه آثار است که با اهدافی مغرضانه به فرهنگ و تمدن ایران باستان بی حرمتی کرده و با تحریف آشکار تاریخ ، تصویری زشت از تاریخ باشکوه ایران به نمایش در می آورد.

اگر تا کنون در آثار سینمایی و به خصوص هالیودی و همچنین بازیهای رایانه ای شاهد نوعی حذف و نادیده انگاشتن تمدن ایران بودیم اکنون قومی فرضی ، وحشی و بدوی را می بینیم که به جای آن تمدنی  که اولین منشور حقوق بشر را به جهانیان عرضه کرد، به بینندگان ناآگاه قالب می شود.

بازی اسپارتا نیز با تاثیر از چنین جوی ساخته شده است اگرچه سازندگان آن علیرغم میل باطنیشان نتوانسته اند براحتی از کنار شکوه تمدن ایران، فرهنگ و پیشرفت های اجتماعی سیاسی و نظامی و از همه مهمتر تاثیر رهبری آنان بر جهان بگذرند و به همین دلیل نوعی تلطیف افکار ضد ایرانی را در این بازی می بینیم.

اگر چه بازی به لحاظ عوامل دخیل در موفقیت یک بازی استراتژیک از جمله گرافیک ، روابط بین واحدها ، ساختمانها ، دوره ها و نبردها موفق می باشد امام عدم تحقیقات کافی تاریخی در شکل گیری داستان و اکتفا به آثار مورخین ضد ایرانی همچون هرودت و تاثیر گرفتن از جو ضد ایرانی حاکم بر آثار سینمایی از نقاط ضعف آن به حساب می آید.

شاید تلاش در عدم توجه به چنین تحریف های آشکار تاریخی و محکوم کردن آنها از طریق نادیده انگاشتنشان از سوی ایرانیان این جسارت را به سازندگان چنین آثاری می دهد تا پارا از حدود واقعیات مستند تاریخی فراتر گذاشته و هر روز در این بی شرمی های احمقانه خود پیشروی کنند.

دارینوس با اعتقاد به این اصل که بهترین راه برخورد با متجاوزین به فرهنگ ایرانی شناخت کامل و دقیق آثارشان می باشد و نه بی توجهی به آنان. تلاش می کند تا مخاطبین ایرانی را با دست های پنهانی که خزنده و خصمانه بسوی فرهنگ با عظمت ایران دراز شده ، آشنا کند. باشد که فرزندان این میهن پر گوهر همچون سایر عرصه ها در این زمینه نیز در جهت برخورد منطقی و اصولی و در عین حال موثر گام بردارند.