در حاشیه بر گزاری آخرین جشنواره های شعر

 

سلام  

در کشور ما که پیشینه ادبی بسیار دیرینی دارد ،همه

ساله کنگره ها و جشنواره های ادبی مختلفی برگزار

 می شود که هر کدام در فصل های مشخص یا نا

 مشخص و با موضوعات متفاوت برپا می شود و از سه

 بخش اصلی  فراخوان ،داوری و همایش پایانی تشکیل

می شود .این سه بخش در همه ی برنامه ها شبیه به

 هم هستند.

 

فراخوان ها بیشتر با موضوعاتی خاص و گاهی  هم آزاد

 منتشر می شود .اکثر منتقدان این کنگره ها ،آسیب

اصلی را ،موضوعی بودن آنها می دانند و بر این باورند که

 موضوعات ارائه شده افکار هنرمند را  محدود می کند

اجازه ی آفرینش های دلپذیر که " بر دل نشیند "را از

هنرمند سلب می کند و باعث تصنعی شدن کار می

شود و فرصت خلق اثر با موضوع آزاد رانیز از هنرمند می

 گیرد که البته این امر انکار ناشدنی است .البته به نظر

 بنده همین موضوعی شدن می تواند از عوامل ایجاد

خلاقیت و آفرینش اثر هنری متفاوت و قابل توجه نیز

باشد،که این بسته به قدرت خلق یک هنرمند است.

 

اما یکی از مهمترین مباحث جشنواره ها داوری اثر

است . در حال حاضر داوران انگشت شماری وجود دارند

 و کنگره ها و جشنواره های بسیاری.بعضی اوقات داوران

 محترم در آن واحد در دو یا سه کنگره همزمان حضور

دارند.در این شرایط داوری باید با سرعت هر چه تمام تر

انجام پذیرد ،زمان برگزاری نزدیک است و برگزار کننده ها

  و شرکت کننده ها منتظرند .

 

به نظر می رسد داوران باید به درجه ی اجتهاد در

سرودن ،خواندن و تشخیص شعر خوب از بد رسیده

باشند و مهمتر از همه عادل و بی طرف باشند که حکما

 چنین است .بدیهی ست  ترکیب تیم داوری باید از

سلایق مختلف باشد ،ممکن است داوری، شعری را

بپسندد که در نظر داور دیگر مقبول نمی افتد .داوران

قدرت تشخیص میوه ی کال از میوه ی رسیده را دارند

،مگر اینکه نخواهند واقعیت را ببیند و رأی خود را توجیه

نمایند که این امر در جشنواره های ما هیچ نمودی ندارد

 و همه واقع بین هستند  و حقیقت گو.

 

داوری در اغلب موارد با حذف نام شاعر و کد گذاری  آثار

انجام می گیرد تا خدای نا کرده آثار یا نام ها شناخته

نشوند و ذهنیت و رأی داوران خدشه دار نشود که این

 سنت پسندیده ای ست.اما یک شیوه ی نوین داوری

 هم در یکی از جشنواره های اخیر به کار گرفته شده و

 به ثبت رسیده است .در این روش جدید آثار کد گذاری

 شده، داوری می شوند و امتیازات معدل گیری می

شوند ،تا این جا، کار جدیدی صورت نگرفته است اما صبر

 داشته باشید پس از مشخص شدن اسامی به بررسی

 سابقه و فعالیت ادبی صاحبان آثار پرداخته می شود و

رابطه ای که با داوران دارند یا ندارند . سپس تعدادی از

آثار و شرکت کننده ها بنا به مصالح می توانند یکی از

گزینه های صعود ،نزول و یا حذف را در تقدیر خود داشته

 باشند،که این نکته ی جدید و قابل تأ ملی ست  و می

 توان آن را در جشنواره های دیگر نیز به اجرا در آورد .

 

 

دو نکته ی دیگر هم وجود دارد :

 

1_داوران صاحب اختیا رند  پس از داوری هم تا قبل از این

 که اسامی برگزید گان توسط مجری خوانده شود در

امتیازاتی که داده ا ند  تجدید نظر کنند و مثلا شرکت

کننده ای را که از مرحله ی مقدماتی بالا تر نیامده در

لیست برگزیدگان نهایی قرار دهند و یا بالعکس .

 

2_  بر خلاف کشورهای دیگر جنسیت  شرکت کنندگان

 تاثیری در نتایج ندارد .

 

 

 

اما یکی از مسایل مورد توجه در همایش پایانی جوایز

است که توزیع آنها به چه صورتی انجام می گیرد. در

 بسیاری از کنگره ها به ویژه آنها که در پایتخت

 

 پایه گذاری شده و برگزار می شوند جوایز اغلب بدون

 درد سر بین شرکت کنند گان تهرانی و یا شهرستانی

 های مقیم پایتخت،که دارند جای خود را برای احراز

پست در آینده باز می کنند،توزیع می شود،اما اگر قرار

 باشد به شرکت کنند گان شهرستانی برسد کار بسیار

 مشکل می شود.

 

 

البته این کار را می توان این گونه ساده کرد، با  حذف

 این شاعران یا اعتباری کردن جوایز که برای اولین بار

سال گذشته در کشور به اجرا در آمد و با این حرکت

کلیه  شاعران صاحب کار و سرمایه ی فراوان شدند.

 

 

البته این گونه حرکت ها بسیار به ندرت  اتفاق می افتد

 و اگر مانند سالهای قبل داوران و برگزار کننده گان خود

 شرکت کننده نیز باشند،روال سال های قبل ادامه می

 یابد.

 

 

ناگفته نماند میزان جوایز در برنامه های مختلف تفاوت

های چشم گیری دارد،گاه در جشنواره ای یک نفر نه(9)

 عدد سکه می گیرد و در جایی دیگر به نفر برتر یک ربع

 سکه  می دهند یعنی کمتر از هزینه ی رفت و آمد ش.

 

 

حالا،بخشی که گویا جشنواره ها در اصل برای آن برگزار

می شوند یعنی شعرها و شعر خوانی ها، مظلوم ترین

بخش هر کنگره و جشنواره اند، که به راحتی از برنامه

حذف می شوند و جای خود را به دیگر بخش ها یی که

 حتی پیش بینی نشده ا ند

 

می دهند و تنها بخش مفید که به یاد می ماند  دوستی

 ها و تبادل نظرهایی ست که در اتاق های محل اسکان

 گاهی تا صبح اتفاق می افتد .

۰۰۰۰۰۰۰۰۰

مطالب  مرتبط: 

یه قل دو قل (شعر طنز)

مناجات نامه 

روزگار غریبی ست...

چیزی شبیه یک تذکر

شاید امید

شبهای شهریور

شب های آذر

تیشه به دستان آگاه...

خودی ، غیرخودی ، نُخودی ، بیخودی !

شعر طنز

 

 

 


مطالب مشابه :


آثار یوسفعلی میر شکاک،مهدی رحیمی، محمد حسین صفاریان(عاشورایی)

سی پل - آثار یوسفعلی میر شکاک،مهدی رحیمی، محمد حسین صفاریان(عاشورایی) - وبلاگ محمد حسین




اعلام نتایج مسابقات قرآن ونماز مرحله منطقه ای ((پسران))

مهدی اکبری موثق پور. 74. سوم مرتضی رحیمی




آثار سعید بیابانکی،مهدی جهاندار(عاشورایی)

سی پل - آثار سعید بیابانکی،مهدی جهاندار(عاشورایی) - وبلاگ محمد حسین صفاریان - سی پل




آثار سید حمید برقعی،حسین حاجی هاشمی،محسن نیکنام،محمد حسین صفاریان(عاشورایی)

منبع موثق / ارجن آباد/مهدی رحیمی: زير خط فقر/ محسن آزادي : مشتی سنگ میان سطرها/هاجر فرهادی :




دریافت مبالغ 90 میلیونی برخی اصولگرایان مجلس از رحیمی

گودرز نیوز بادرود - دریافت مبالغ 90 میلیونی برخی اصولگرایان مجلس از رحیمی - از هردری سخنی




آثار سعید بیابانکی،عباس کیقبادی،محمد حسین صفاریان(عاشورایی)

منبع موثق / ارجن آباد/مهدی رحیمی: زير خط فقر/ محسن آزادي : مشتی سنگ میان سطرها/هاجر فرهادی :




در حاشیه بر گزاری آخرین جشنواره های شعر

سی پل - در حاشیه بر گزاری آخرین جشنواره های شعر - وبلاگ محمد حسین صفاریان - سی پل




برچسب :