برنامه ریزی فضایی

برنامه ریزی فضایی روشی است که بوسیله بخش عمومی برای تأثیر گذاشتن بر توزیع فعالیتها و انسان ها در فضاهای با مقیاس های مختلف از آن استفاده می شود.زیر شاخه های برنامه ریزی فضایی عبارت است از : برنامه ریزی کاربری اراضی ,برنامه ریزی شهری ,برنامه ریزی حمل و نقل,برنامه ریزی محیطی ,برنامه ریزی اقتصادی و اجتماعی.برنامه های فضایی در سطوح محلی,منطقه ایی ,ملی و بین المللی انجام می شودو اغلب منتج به یک طرح فضایی می شود.تعاریف زیادی از برنامه های فضایی صورت گرفته است ,یکی از قدیمی ترین تعاریف برنامه یرزی فضایی توسط منشور برنامه های فضایی/منطقه ایی اروپایی در کنفرانس زرای اروپایی پاسخگو به برنامه ریزی منطقه ایی در سال 1983 صورت گرفته است که عبارت است از : برنامه ریزی فضایی بیان جغرافیایی سیاستهای اکولوژیکی ,فرهنگی,اجتماعی و اقتصادی اجتماع است, برنامه ریزی فضایی یک نظم علمی,یک تکنیک اداری و یک سیاست توسعه یافته است که عنوان یک رویکرد جامع و بین رشته ایی به حیات خود ادامه داده و به سمت تعادل توسعه منطقه ایی و سازمان کالبدی فضا مطابق با یک استراتژی کلی گام بر می دارد.سیستم های برنامه ریزی فضایی متعددی در جهان و بویژه در اروپای شمال غربی وجود دارد که بیشتر در اواخر دهه 1950 شکل گرفت.

برنامه ریزی فضایی ما را قادر می سازد تا اقتصاد فضایی بسیار قطبی کشورهای در حال توسعه را به نحوی دگرگون کنیم که بتوان منافع توسعه برنامه ریزی شده را در همه مناطق از جمله آنهایی که همیشه مورد فراموشی قرار گرفته اند , توزیع کنیم.این نوع برنامه ریزی تلاشی است برای اینکه تخصیص منابع بخشی را در مکانها و نواحی گوناگون به طریقی انجام دهیم که :

- سرمایه گذاریهای بخشی ,بیشترین بازده اقتصادی و اجتماعی را به همراه داشته باشند و یکدیگر را تقویت کنند.

- فعالیتهای تولیدی و تسهیلات اجتماعی در دسترس آنهایی قرار گیرند که به این فعالیتها اشتغال دارند و شایسته برخورداری از آنها هستند.

- اختلاف درآمد و رفاه میان مردم و نواحی اگر از میان نمی رود کاهش یابد.

- نوعی ساختار فضایی اجرا شود که به توسعه با برنامه کشور یا منطقه بیانجامد.

نقش برنامه ریزی فضایی:

برنامه ریزی فضایی دارای دو نقش است , یکی خلق شرایطی برای افزایش کیفیت زندگی و برآوردن کمک های کافی و دموکراسی از طریق مشارکت عمومی و دیگری برخورد با چالشهای توسعه پایدار است.

اهداف برنامه ریزی فضایی:

یکی از اهداف اصلی برنامه ریزی فضایی این است که اطمینان پیدا کنیم که بهره وری از منابع زمین برنامه ریزی شده و کامل است و در یک سازمان روشمند با برطرف کردن نیازهای حال حاضر و آینده می باشد. شناخت منابع سرزمین و چگونگی بهره برداری از این منابع همراه با پیش بینی وضعیت آینده استقرار مطلوب انسان و عملکرد وی در طبیعت به منظور رشد معقول ,متوازن و مطلوب اقتصادی بر پهنه سرزمین , از اهدف عمده برنامه ریزی فضایی می باشد.رسیدن به این اهداف مستلزم دستیابی به موارد زیر می باشد:

- تعیین مراکز عمده توسعه و سطح بندی آن ها و شناخت محورهای توسعه در سطح سرزمین.

- طراحی نظام شهری و روستایی متناسب با سیمای اقتصادی – اجتماعی در سطح سرزمین.

- تشخیص ,طبقه بندی و سطح بندی فعالیت های اقتصادی-اجتماعی امکانپذیر در هر منطقه در قالب مراکز و محورهای توسعه سطح ملی.

- تعیین شبکه های خدمات زیربنایی و مراکز ارتباطی در سطح سرزمین.

نظریه های برنامه ریزی فضایی:

این مقوله از تئوری برنامه ریزی بر پایه فعالیتهای تجسمی و تنظیمی برنامه ریزان شهری و شهرکها می باشد.این نظریه با فضاههای مادی و فعالیت های شهری سروکار دارد.نظریه های برنامه ریزی فضایی ,نظریه هایی در برنامه ریزی است که بر نظریه های اجتماعی برنامه ریزی و چگونگی به فعل درآوردن آنها بر روی زمین براساس برنامه ریزی و عملی ساختن آنها اشاره می نماید.نظریه برنامه ریزی فضائی شهری شامل موارد زیر است:

نظریه برنامه ریزی فضایی شهری شامل موارد زیر است :

الف- نظریه های مربوط به بافت شهری و حمل و نقل که مربوط به پیشنهاداتی برای استفاده از طرق دیگر حمل و نقل و شبکه های راهی است.

ب- نظریه های مربوط به ارتباطات فضایی و روابط عملی فعالیتهای گوناگون و زمینهای مورد نیاز و اشغال آنها در سطح شهر می باشد.

پ- نظریه های مربوط به روابط اساسی فضایی با زیباسازی در شهرهای گوناگون که در ناحیه های مرکزی ,صنعتی و مسکونی و زمینهایی که برای مصارف مخصوص تعیین می گردد,متفاوت و مغایر می باشد.

برنامه ریزی فضایی

مطالب مشابه :

دانشگاه آزاد اسلامی - واحد ملایر

زورنالهای بین المللی

برنامه ریزی فضایی

طرح ملی امداد و نجات زمستانه در استان همدان

آدرس سایت دانشگاه آزاد اسلامی ملایر

تشکیل تیم ویژه امداد هسته ای

بدون شرح (تصوير شماره يك)