اشعار در سوگ مادر
در سوگ مادر .
این چهریه خوبان که کنون از بر ما رفت داغی بشد و بر دل پر اخگر ما رفت چون آتش شمعی که سر و قامت او سوخت دودش ز سر سوز جگر بر سر ما رفت قدر تو ندانستم و از دست چو بدادم کس هیچ نداند تن و این پیکر ما رفت دور از نظر تو که بخون آمده اشکم طوفان بلا آمد ه بر یاور ما رفت بودی چو دوا بهر دل زار و مریضم افسوس که درد ماند و حکیم از در ما رفت آن مهر و صفای دل پاک و رخ مهتاب زود ماه رخش در شب تار از سر ما رفت مانی چه کند با دل پر خون چه بگوید با درد چه بنالد که آن سرور ما رفت
در سوگ مادر
در سوگ مادر تقديم به روح پر فتوح مادرم خانم گيلاندخت داوريان، روحش شاد و يادش گرامي باد دل عجب در سينه من بي قراري مي‌كند ديده‌ام مي‌گريد و شب زنده داري مي‌كن چهره زيباي مادر در نقاب خاك خفت بي سبب ديگر دلم چشم انتظاري مي كند جاي جاي خانه را سر مي كشم ديوانه وار خانه ويران و پدر ويرانه داري مي كند ما همه، جمعي به او وابسته و او بي نياز چرخ گردون را ببين، وارونه كاري مي‌كند ناگهاني رفت و جز غم كامي از دنيا نديد كار اين دنيا عجب بي اعتباري مي كند فرودين، امسال رنگ آخر پاييز داشت اين بهار محنت افزا، كي بهاري مي‌كند نام سبزش يادگار خطه((گيلان)) زمين آسمان هم در عزايش گريه زاري مي كند در رثاي مادرم، شعري چنين، لايق نبود در غمش كلك ((كفايي)) سوگواري مي كند
در سوگ مادر
از پیش ما رفتی بی قصد برگشتن دنبالت از این پس باید کجا گشتن ؟
سوگ مادر
در سوگ مادر: لذت هر زندگانی را صفای مادر است سینه ام آکنده از مهر و وفای مادر است عالمی در وصف او هرگز نمی گیرد قرار چون بهشت جاودانی زیر پای مادر است -------------------------------- عمری صبور، درد کشیدی، چه بی صدا یک روز صبح زود، پریدی، چه بی صدا راحت بخواب، ای گل نیلوفری، بخواب ما مانده ایم و غربت بی مادری، بخواب ----------------------------- فلک بردی ز کف صبر و قرارم زدی آتش به قلب داغدارم ز درگاهت خدایا عفو و رحمت برای مادر خود خواستارم ------------------------------- گلهای بهشت سایه بانت مادر صد دسته ستاره ارمغانت مادر دیگر چه کسی چشم به راهم باشد قربان نگاه مهربانت مادر