متن ادبی «پدر و مادرم فدای تو...!»

اشارات :: آبان 1382، شماره 54

پدر و مادرم فدای تو باد، ای گل خوشبوی رسالت، چهارمین قمر آسمان اصحاب کسا، امام حسن مجتبی علیه‏السلام ! تا آمدی، تو را در قنداقه سپیدی از پرنیان پیچیدند و به دست خورشید سپردند تا از روزنه گوش‏های تو، اذان و اقامه را در جانت سرازیر کند.

مدینه شاهد روزهای نجیبی است و این روزها، برای پنج نور مقدس چه شیرین می‏گذرد! امروز علی علیه‏السلام و زهرا علیهاالسلام غرق سرورند و پیامبر لبخند، به تبسمی شکفته، مهاجر و انصار و فرشتگان حوالی کهکشان را مجذوب خویش می‏سازد که «کریم اهل بیت»، از نسل او، پا به عرصه گیتی نهاده تا میان دو دسته از امت، آشتی برقرار کند و خون اسلام را پاسداری نماید.
چه گل بوسه‏هایی که لبان مشتاق پیامبر، نصیب تو نکرد!
آه! عشق و دلبستگی به تو و برادرت حسین علیه‏السلام ، خنکای نسیم، به مزرعه قلب پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم می‏نواخت.
تو را همواره می‏بوئید و می‏بوسید و می‏گفت: «خداوندا! حسن را ـ که کریم است ـ دوست دارم؛ تو نیز دوستش بدار و به دوستدارانش محبت بی‏کران فرما.»
پدر و مادرم فدای تو باد، ای فرزند پیغمبر! که اصحاب، از فرط بلندای قدر تو، نزد رسول خدا صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم گرد و غبار کوچه‏های مدینه را از لباس و سر و روی تو می‏زدودند؛ تو را بر فراز دست‏های خویش بلند می‏کردند، تا نگذارند روی پای خویش راه بروی؛ مباد که خسته شوی، تا مگر این چنین نصیبی بیش‏تر از اقیانوس مهر پیامبر صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم و پاداش الهی، بهره آنان شود.
چه داستان‏های شگفت و درس‏آموز که از محبت و علاقه سفیر رحمت الهی، به تو و برادرت حسین علیه‏السلام در گلبرگ‏های تاریخ، می‏درخشد!
این بهشت است که بر خود می‏بالد؛ چونان عروس که بر خود می‏بالد، وقتی سروش رحمانی را شنید و کلام خدا در گوش جانش پیچید که «آیا خشنود نیستی که رکن‏های تو را به دو گوشواره عرش الهی، حسن علیه‏السلام و حسین علیه‏السلام ، زینت داده‏ام؟!
دوست و دشمن از کرامت تو می‏گویند و به عظمت شأن و شخصیت تو اعتراف دارند؛ «سیوطی» این دانشمند اهل سنّت عرب، در تاریخ خود می‏نویسد:
«حسن بن علی علیه‏السلام دارای امتیازات اخلاقی و فضایل انسانی فراوان بود. او شخصیتی بزرگوار، بردبار، باوقار، متین، سخی و بخشنده و مورد ستایش مردم بود.»
پدر و مادرم فدای تو باد که در طول عمر شریفت، سه بار، آن‏چه از مال و منال دنیا داشتی، بین خود و خدای خویش به دو نیم کردی و سهم خداوند را به فقرا و مساکین امّت بذل نمودی.
هیچ کس به یاد ندارد که حاجت‏مندی از خانه «کریم اهل بیت»، ناامید آمده باشد؛ ای کریم اهل بیت! وجودی دداشتی که پناهگاه مستمندان و نقطه پرگار درماندگان بود.
مدح و ستایش تو را می‏کنم که جلوه کرامت خداوندی؛ چه، بی‏آن‏که مسکینِ نادار اظهار احتیاج کند و عرق شرم از جبین عزّت بریزد، انبانش را پر از نان آبرو می‏کردی و همیانش را سرشار از سیم و زر، تا رنج و مذلّت درخواست، پشت حیاتش را نشکند.
از شجاعت تو چه بگویم که به شهادت تاریخ، در شجاعت و شهامت، خلف رشید امیرالمؤمنین بودی، تا بدان حدّ که قلب سپاه خصم، هماره از سطوت گام‏های استوار تو می‏لرزید.
این «محمد حنفیّه» است که در جنگ جمل، شهامت بریدن دست‏های شتر فتنه را ندارد و نزد امیرمؤمنان، دست خالی و سر به زیر، باز می‏گردد و اظهار عجز می‏کند و پدر، این بار، پرچم این مأموریت را به دستان با کفایت تو می‏دهد و ناقه تزویر، زمین‏گیر می‏شود.
پدر و مادر خود را فدای قدم‏های تو می‏کنم؛ که اصحاب رسول اللّه‏ صلی‏الله‏علیه‏و‏آله‏وسلم ، هرگاه می‏خواستند دوستی تو را جلب کنند و محبت پیامبر را پیش کشند و عنایت الهی به خویش را سبب سازند، به هنگام هر خطابی به تو می‏گفتند: «پدر و مادرم فدای تو باد! یابن رسول اللّه‏».
سید عبدالحمید کریمی

متن ادبی «پدر و مادرم فدای تو...!»

مطالب مشابه :

متن های زیبا در مورد پدر و مادر

متن ادبی «پدر و مادرم فدای تو...!»

متن ادبی

متن های ادبی برای تبریک سال نو

متن ادبی

یاد پدر می کنیم

مرگ (متن ادبی)

متن ادبی شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها

نوشته های ادبی در مورد مادر