بخش بردخون

بخش بردخون یادگار دین و علم و شجاعت

بخش بردخون ازتوابع شهرستان دیّردر جنوب غربی استان بوشهر واقع شده که از مشرق و جنوب شرقی با بخش مرکزی شهرستان دیر و از شمال و شمال شرقی با بخش کاکی شهرستان دشتی همجوار می‌باشد و در غرب و جنوب تا کالو – آخرین روستای تابع جنوبی آن – در همسایگی خلیج فارس، گوش به نجوای موج‌ها سپرده ‌است.

جمعیت بخش بردخون براساس سرشماری سال ۱۳90 برابر با 9758 نفر (2439 خانوار) است و دارای دو دهستان به نام‌های بردخون و آبکش می‌باشد. البته در فصل پاییز و زمستان به دلیل حضور جمعیت مهاجر وکارگران فصلی شاغل درمزارع کشاورزی جمعیتی بالغ بر15000نفر در منطقه سکونت دارند.

شهر بردخون مرکز بخش بردخون، پرجمعیت‌ترین نقطه بخش ۴۳7۶ نفر جمعیت و 1114خانوار دارد. از حدود ۳۵ روستای بخش بردخون، ۳0 روستا باقی مانده و از این تعداد تنها ۲۱ روستا دارای سکنه ‌است و تنها شهر آن بردخون است.

روستاهای بخش بردخون که امروزه مسکونی هستند به ترتیب جمعیت: شهنیاء، مغدان، آبکش، بردخون کهنه، وحدت آباد، کناری، سجادیه(احشام کهنه)، دمی گز شمالی(دوپلنگو)، ملسوخته، کالو، گزخون، زیدون، نره کو، کمال احمدی، شیبرم، حاج محمدی، مل گنزه.

از آغاز دقیق شکل گیری و نحوه سکونت اولیه ساکنان روستاهای بخش بردخون اطلاعات جامع و مستندی به دست نیامده وآنچه به دست آمده حاکی از این است که بردخون از دیر باز در این کشور پهناور شناخته شده و مورد توجه بوده ‌است.

«تاریخ ایران»، «بردخون» را یکی از بنادر مهم اداری دارای اعتبار و شهرت از ایالت فارس دانسته و آن را به همراه بندرسیراف، بندرهرمز، بندرعباس، بندرلنگه، بندسی نیز و بندر ریگ، از مهمترین مراکز تجاری – بازرگانی روزگار خود قلمداد نموده‌است، اما از سال ۱۳۳۳ هجری قمری (۱۹۱۵ میلادی)، به بعد بیشتر بر سر زبان‌ها افتاد.

در جریان جنگ جهانی اول که انگلیسی‌ها علیرغم اعلام بی طرفی ایران به جنوب کشور حمله کردند، بوشهری‌ها، تنگستانی‌ها و دشتستانی‌ها به فرماندهی رئیسعلی دلواری، شیخ حسین خان چاهکوتاهی، زایر خضرخان اهرمی و حمایت روحانیون منطقه به دفاع برخاستند و خالوحسین بردخونی با ۲۰۰ سوار از بردخون به یاری آنها شتافت.

وجه تسمیه

آبادی بردخون سه یا چهار سده پیش در کناره خَنی (به فتح اول با یاء مدی: سفره‌های زیرزمینی دره‌مانند طبیعی) در دو کیلومتری شمال شرقی محل کنونی - یعنی روستای احشام کهنه(سجادیه)، شکل گرفته است. به علت کناره خنی سکنی‌گزیدن، اهالی آنرا (بُردِخَنی ها) می‌گفتند که هنوز هم استعمال محلی غالب دارد (بُرد «به ضم اوّل» به معنی کناره و حاشیه). بعدها به علت نامأنوس بودن اصطلاح محلی، به جهت تبادر کلمه خان یا تطابق با خور خان(بردخان)، سپس با تطورات - اداری- بدون هیچ مناسبتی با پسوند خون (بردخون) نام گرفته‌است.

موقعیت: شهر بردخون (بردخون نو) مرکز بخش بردخون است که با مختصات جغرافیایی ۲۸ درجه و 40 دقیقه عرض شمالی و ۵۱ درجه و ۲۸ دقیقه طول شرقی در میانه آن بخش واقع است. در سال ۱۳۵۹ بخشداری در آن استقرار یافت و از سال ۱۳۷۹ با تاسیس شهرداری به شهر تبدیل شد.

زاویه انحراف قبله شهر بردخون از مبدأ شمال ۲۴۰٫۵ درجه (۲۴۰ و نیم درجه) متقابلا از غرب به جنوب ۲۹٫۵ یا به عبارتی سی درجه می‌باشد. زاویه انحراف قبله از شمال تا جنوب بخش بردخون۳۰٫۵ تا ۲۸ درجه از غرب به جنوب متمایل می‌باشد.

فصل چهل و سیّم [بردغان] ازکتابچه مساحت فارس

بعد از حرکت از گوگان روانه محال بردغان؛ و مسافت این راه چهار فرسنگ تمام است و هنگام حرکت از گوگان، نصف راه اندک به میل به مشرق، و نصف دیگر به مغرب می‌رود، و به فاصله یک فرسنگ از گوگان، باید راه را از دهات ثلاثه موسُومات به زیارت و برمسار و گردوان گذشت. و اصل ده زیارت در سر راه واقع است، و این دیهات البدای‍ۀ الی النهای‍ه هر کدام درکی است از درکات سقر، و مضمون وَ ما أَدْراکَ ما سَقَر، لا تُبْقی‏ وَ لا تَذَر[31] در آنجا ظاهر است. و زیارتش به تقریب آن گویند که روز چنان باید از ابواب سبعه در آمده، آنجا را زیارت‌گاه سازند و آن دو ده دیگر [126] قدری از راه دور و در دامنه کوه مسمّی به مُند که اواخر کوه‌های تنگستان است واقع و به فاصله یک فرسنگ و نیم از زیارت، راه داخل رودخانه مسمّی به مُند می‌شود. و رودخانه مذکور بزرگ و به قدر سه زرع عمیق و از سمت فیروزآباد آمده، نزدیکی مشیله گوگان داخل دریا می‌شود. و در موسم بهار سیلاب چنان جاری می‌شود که با آن همه عمق مملّو شده، سطح صحرا را به کلّی آب فرو می‌گیرد. و این رودخانه را مُطلقا پلی نیست، باید از درون رودخانه عبُور کرد، و هنگام طغیان آب عبور از آنجا مشکل بلکه محال است. و این صحرا مسمّی به زیرو می‌باشد، و هنگام ملاحظه، صحرای صاف و هموار به نظر جلوه‌گر است، لیکن تمامت اراضی‌اش از اثر سیلاب مانند نهر آب از چپ و راست بریده بریده است.

بعد از عبور از رودخانه مذکور، راه میل و اصل قلعه بردغان مربّع و چهار برجی است و جمعیّتش زیاده از پانصد خانوار نیستند؛ و اطراف قلعه بردغان نخیلات و درختان گز بسیار است، و در سمت شرقی قلعه مزبور به فاصله دو فرسنگ، کُوهی است که معدن نمک است، و نمک بسیار از آن کوه برداشته می‌شود، و سمت غربی قلعه به فاصله سه فرسنگ و نیم کناره دریاست.

بخش بردخون

مطالب مشابه :

بردخون

بسیج سازندگی

راهپیمایی عظیم22بهمن

غذاهای محلی

بخش بردخون

بازار هفتگی

افتخار

مراسم جشن فجر