متولد 1330 تهران
فارغ التحصیل رشته نقاشی از دانشگاه هنر برلین
برنده بورس تبادل دانشجو بین فرانسه و آلمان
برنده بورس دوسالانه وزارت فرهنگ و آموزش عالی آلمان
تدریس در آکادمی تابستانی شهر پادربورن- آلمان
تدریس در مدرسه عالی فنی برلین- بخش معماری
تدریس در دانشگاه هنر برلین
استاد مدعو دانشکده معماری و نقاشی دانشگاه تهران و دانشگاه آزاد
برگزیده نخستین نمایشگاه بین المللی طراحی- تهران
داور نمایشگاه طراحی امروز ایران \\\" چشم انداز 79\\\"
شرکت در تعداد کثیری از نمایشگاههای انفرادی و جمعی در ایران- آلمان- ژاپن- سوئد- آمریکا- لهستان و ...
چاپ آثار در کاتالوگ های مختلف و نیز نقد و نظر و مصابحه در بسیاری از رسانه های اروپایی و نیز انتشار چهار کاتالوگ از نمایشگاه های انفرادی.

بخشي از متن سخنراني آقاي نصير در مزوه هنرهاي معاصر اصفهان
زماني كه متوجه شدم كپي از طبيعت و مصور كردن از سطوح نقاشي جاي خود را به دوربين و سينما داده است، نوعي از نقاشي را كه به آن وابسته بودن رها كردم و به بررسي روابط دروني نقاشي و رابطه رنگ، فرم، محتوا، خط، ماده و اثر آن با فضاي بيروني پرداختم. از آن لحظه به بعد مراحل تكوين كارم را بطور خلاصه بازگو مي‌كنم. ابتدا تصوير كردن اشيا، طبيعت بي‌جان و انسان موضوع كارم شد. اشياي بسيار ساده و پيش‌پا افتاده براي من آن زمان حالتي شاعرانه داشتند. در روند تكميل كارم عناصر و پديده‌هاي ديگري ضاهر شدند اين عناصر و پديده‌ها و انسان و اشيا نيز در درگيري ذهني با جامعه فرا صنعتي تغيير كردند و مفهوم جديد از شي و انسان در كارم نمايان شد.
انسان، اشيا و ساختار نقاشي، دو موقعيتي كه قبلاً براي من شناخته بود بيان خشونت و بعد از آن از خود بيگانگي و هويت انسان و در مرحله بعدي روابط انسان اطرافش برايم جالب شد و مدتها است كه موضوع اصلي كارهايم را تشكيل مي‌دهند.
به اين ترتيب كه تا اوايل دهه 90 سلسله آثاري كه خشونت مستقيم و بي‌واسطه را به تصوير مي‌كشند موضوع كارم شد. گرچه اين موضوع هنوز هم تازگي خود را از دست نداده است و اين آثار هم بسيار موفق بودند اما تصميم گرفتم به عرصه‌هاي ناشناخته‌تري پا بگذارم. در اين جستجوها به تك چهره‌ها و يا فگيورهاي تنها در مينياتورهاي ايراني برخوردم و تلاش كردم كه چيزي شبيه آنرا براي زمان معاصر بوجود بياورم. از اواخر دهه 90 براي اولين بار پاره‌هايي از بدن و صورت از دل رنگ و فرم شروع به شكل گرفتن كردند و چهره فيگورها نيز مشخص‌تر شدند در اين سري كارها موتيف‌هاي شوك دهنده دروان كاري خشونت، تلطيف شدند و بيشتر بصورت اشارهاي نمايان شدند. به اين ترتيب هيچ بيننده‌اي نمي‌داند جفتي كه همديگر را در آغوش گرفته‌اند از مهر است و يا در جنگ سهمناك در گيرند. و يا فيگورهاي در فضاي شاعرانه در حال گريزاند يا جنگ. اين ابهام در تمام آثارم دنبال مي‌شو و بر عهده بيننده است كه راز گشايي كند. ضمن اينكه اين حالت معما گونه، تابلوها را از اخلاق گرايي نجات مي‌دهند.
به طور كل و ضمن اينكه هر دوره و هركدام از كارها براي خودشان مستقل هستند در ضمن همه اجزا مجموعه ايست كه مضمون كارهاي مرا تشكيل مي‌دهند و درونيات مرا بازگو مي‌كنند به اين ترتيب كه در مركز همه كارهاي من انسان به معناي وسيع كلمه قرار دارد. انسان نه بعنوان شخصيت و يا انساني مشخص بلكه انسان عام و هستي انسان در اشكال مختلف. در همه اين كارها هيچگونه نشاني از تشخص و يا يك موقعيت اقليمي مشخص موجود نيست به اين ترتيب گروه انسانها، انسان تنها، انسان در فضاي بسته و يا معلق، انسان در طبيعت، انسان در ميان اشياء، انسان در فاصله از ديگري و پديده انسان‌هايي در شسكون كه گرفتار اضطراب خويشند با شخصيت‌هايي ناشناخته بيگانه، تمام موضوع‌هاي مختلف از جهات مختلف است كه مضمون اصلي يعني انسان عام را در بر مي‌گيرد.
مضمون هر تابلو بر مي‌گردد به موضوع‌ تابلوي قبل از آن و به اين ترتيب است كه زنجيره‌اي از تابلوها به وجود مي‌آيد كه هدفشان بررسي موقعيت انساني است كه از آن ياد كردم. علت اينكه بعضي آثار در اين نمايشگاه هماهنگ با آثار ديگر به نظر نمي‌رسد اين است كه امكان به نمايش گذاشتن آثار واسط به دلايلي موجود نبود.
مايلم كه توضيح كوتاهي نيز در رابطه با رنگ و فرم و خط در كارهايم بدهم و اين موضوع را با يك مقدمه شروع مي‌كنم. بطور كل دو هنرمند روند نقاشي قرن بيستم را تعيين كردند: پيكاسو و ماتيس
من از راه ماتيس به نقاشي ايراني رسيدم با او نقاشي ايران را كشف كردم و در انطباق با موضوعي كه ذهن را مشغول مي‌كرد و بدون هرگونه كوششي در تقليد از كل نظام ساختاري نقاشي ايراني عنصر رنگ را به عنوان تخته پرش برگزيدم. من يك نقاش فيگوراتيو هستم فرم در كار من به صورت انسان و شي بروز مي‌كند اشيا هم در اين تابلوها هيچگونه كاركردي ندارند و تنها نشانه‌اي از مدنيت شهري هستند. جدلي بين اشيا كه در زندگي روزمره هرگز با هم برخورد نكرده‌اند و تنها در چهارچوب اين تابلوها معنا يا نشانه‌ي بخصوصي گرفته‌اند. در اطراف فيگورها و بر صحنه خطوط فرار تصوير شده‌اند. اين خطوط سرنوشت و هستي فيگوروها را مشخص‌تر مي‌كنند و البته بقول بيكن بيننده آزاد است كه بر اين خطوط دريافت‌ها و احساساتش را بياويزد.