نمایش تک نفره

پریشانی سوار بر باد تا بیکرانهها

تکگویی نمایشی

به قلم رضا آشفته

آدمها:

یک زن، بیست و چند ساله

صحنه:

سه تابلو متفاوت

1. ایستگاه مترو

زن نشسته بر یک صندلی بلند و فلزی! صدای قطار از دور...

زن: به هیکلم نگاه نکن که هنو برقرارم. من از درون پوسیدهام کافیه فوت کنی تا ببینی چطور از هم میپاشم.

مشکل کی نداره؟ منام یکی از هزاران آدمی که مشکل دارم... زدم به سیم آخر... یا سیب آخر... همون سیبی که حوا گاز زد و داد دست آدم که هبوط و رسوایی بار آورد... اون سیب آخرین گازش رسیده به من... (آن سیب گاز خورده را از کیف چرم سرخش بیرون میآورد) لذت داره، اونم چه لذتی؟ خیلیا دوست دارن خطا کنن در حد آدم و حوا.. اما انگار قسمت منه که در حد تیم ملی خطا کنم و برم تو فهرست آدمای کار درست... آهان من بچه دار نمیشم هان... (جلدی سیب گاز زده را میبلعد) فکر کردی سر فرود میآورم و تسلیم کائنات میشم یا رب العظیم... به ما که رسید، وا رسید. ببین من چقدر خرد و خاکشیر شدم جلو اون مرد که هفت ساله شوهرم شده و اون خونواده تازه به دوران رسیدهاش که هنو طعم خیلی از چیزا رو نچشیدهان مگر به مرحمتی و لطف من که نسل اندر نسل شاهزاده بودیم و با تفاخر و سربلندی نفس کشیدهایم... دنیا دیدهایم و بلند نظر.. دست و دل باز و پر غرور.. تکبر هم داریم الا ماشاءالله چرا نداشته باشیم که از نسل فرعونیم؟!

من اگه دارم رسوا میشم بگو که نشم. بچه ازت خواستم ندادی. دنیا رو بهم ریختم رفتم پیش بزرگترین دکترای عالم اما بیا که دست از پا کوتاه برگشتم جلو اینا که ونگ بزنم دس از سرم بردارید. من بچه دار نمیشم برید یه سوگلی بیارید برا این آقازاده و فخر آفرین عالم امکان.. نرفتن که میخوان از نسل شاهزاده بچهدار بشن که این فردای اونا رو تضمین میکنه.. ببین من شدم گارانتی تفاخر اونا.. اما نه از من دس بردارن و نه از نیش و کنایه... حالا مثل خل و چلا راه افتادم که برم برا همیشه.. واقعن نعشمو هم نمی تونن برگردونن تو اون خونه و زندگی.. میرم پی سرنوشت.. می خوام خودم باشم و تنها... رب العالمین اهل خودکشی نیستم اما دیگه سر به فرمان تو هم فرود نمیارم. می دونی چرا؟ چون این غربتیها رو نصیبم کردی که غرور و تفاخر منو بشکنن که شکستن و خوبم شکستن.. منو ببین برا یه بچه نداشته ویرون شدهام و بیچاره... گردن کجم و روسیاه، اینا بالاترین شکنجه است برا یه بانو که از نسل بزرگانه.. یه بانو که میتونه در حد ملکه جهان رو بگردونه.. اما این ملکه بی بال و پر شده و فراری... بیچاره و درمونده.. من حالا به چی باید فخر کنم؟...

منو بردن دارالمجانین که حاشا و کلا دیوونهام باید تحت مراقبت باشم تا خوب بشم و بازم برگردم اون دیونه خونه بزرگ که شوهرمو تر و خشک کنم... آخه با چه دلی و با چه سری و سامانی؟

هی بچه، تو چند سالته؟ طفل خدا تو چهار پنج سالته اومدی فال می فروشی.. تو فنچ کوچولو الان باید کنار مامانت یا غذا بخوری یا تاتی تاتی بازی کنی یا خوابت برده باشه.. بیا به یکی میدی از پس نگه داشتنش برنمیاد به یکی هم نمیدی تا در حسرت داشتنش بمیره. منم که نخوام به اجبار باید نصیبم کنی وگرنه تا سر حد جنون حالمو میگیرن. آخر سرم اسممو میذارن زنیکه دیوونه و روانی!

بچه! شلخته دوست داشتنی واستا کارت دارم... زن به دنبال بچه میدود. صدای قطار که اوج میگیرد... تاریکی و جیغ بلند و پژواک آن در ایستگاه زیر زمینی...

نمایش تک نفره

مطالب مشابه :

نماییشنامه کوتاه کمدی : تست بازیگری

دانلود نمایشنامه کوتاه (2)

نگاهی کوتاه به نمایش های ابزورد

نمایش تک نفره

چند نمایش کوتاه

نمايشنامه هاي مدرن ايراني

دانلود نمايشنامه هاي شكسپير

نگاهی به نمایشنامه ی رادیویی

جنس چینی (نمایشنامه ی رادیویی کوتاه)

خلاصه 50نمایشنامه ایرانی