علیرضا رضایی را بیشتر بشناسیم
*علیرضا رضایی در استادیوم آنولیوسیای شهر آتن توانست تنها مدال فوق سنگین تاریخ کشتی آزاد ایران در بازی های المپیک را نصیب خود کند.
*در فاصله چند روز مانده به مسابقات جهانی تهران بین او و جدیدی در حالیکه بعضی از کشورها حتی به تهران آمده بودند,انتخابی گذاشتند
*سالها بدون هیچ دلیلی پشت خط او را نگه داشتند,اما هیچ وقت مایوس نشد
* از حیث اخلاق و رفتار زبانزد است
رضایی در سنین نوجوانی پدرش را از دست داد. مادرش برای او و برادر کوچکترش امیر، هم پدر بود و هم مادر. امیر خود نیز کشتی گیر شاخصی بود و در فینال جام بین المللی جوانان، پشت "زهیر عبدالسلاموف" از روسیه را با فن کمر به تشک دوخت.
علیرضا رضایی در نارمک متولد شد. در دبستان تقوا واقع در خیابان طوس درس خواند و سپس مدرسه بیت المقدس در ستارخان.
در هفت سالگی، تماشای مسابقه محمدحسین محبی مقابل پاول پنی گین از تلویزیون او را به عشق این رشته این ورزشی مبتلا کرد. خیلی زود شیفته ماخاربک خادارتسف شد. اطلاعات عمومی اش هم از کشتی بالا بود و بعداً حتی خبرنگاران این رشته نیز یارای رقابت با او را نداشتند.
سال ۱۳۶۸ کشتی را آغاز کرد اما اولین روزی که به کشتی آمد پایش شکست و چند ماهی از تشک دور بود. کسی که پای او را شکست، خودش دیگر نیامد تمرین و گویی فقط آمده بود تا پای مرد تاریخ ساز دسته فوق سنگین کشتی آزاد ایران را بشکند!
رضایی سال ۱۳۶۸ در بازگشت مجدد به روی تشک، پس از چند هفته تمرین فاتح ۷۳ کیلوگرم نونهالان تهران شد. او دبیرستان را در هنرستان سروندی میدان بهارستان به پایان رساند.
رضایی در طول دوران قهرمانی اش چهار بار بر عباس جدیدی غلبه کرد که نخستین بار او فقط ۱۹ ساله بود اما جدیدی ۲۶ ساله و در اوج.
آلکسیس رودریگز از کوبا، دیوید موسول بز از روسیه، آلکسی شیماروف از روسیه که بعداً تابعیت بلاروس را پذیرفت، ذکریا گوچلو، آیدین پولاتچی و احمت دوغو از ترکیه، مارک گارمولوویچ از لهستان، مارید موتالیموف از قزاقستان، کیم تائه¬وو از کره جنوبی و میراب والیف از اوکراین همگی از جمله قهرمانان مدال آور و سرشناسی هستند که مغلوب رضایی شده اند.
او از جمله کشتی گیرانی است که بارها حرف اول رقابت های انتخابی را زد اما هر بار به صلاحدید مربیان یا فدراسیون، جای خود را به کشتی گیری دیگر داد.
سال ۱۹۹۶ اگرچه با غلبه بر جدیدی فاتح جام تختی شد اما این فرد مغلوب بود که به المپیک رفت.
در اردوی مسابقات جهانی ۱۹۹۷ کراسنویارسک و در حین تمرین بسکتبال، آرنج امیر خادم مدیر وقت تیم ملی به صورت رضایی خورد و او را به شدت مصدوم کرد.
"این اتفاق در اردوی تیم ملی افتاده بود اما خودم ناگزیر شدم تنهایی بروم بیمارستان. هزینه های درمانی نیز پای خودم بود. مدتی هم خانه نشین شدم. اما در تمام این مدت دریغ از یک تماس تلفنی از طرف خادم برای پیگیری وضعیت من."
در جام تختی سال ۱۳۷۶، دوباره مهربان را برد و ذکریا گوچلو که پنج ماه قبل قهرمان جهان شده بود را شکست داد تا قهرمان شود. سپس در جام جهانی اوکلاهما با رودریگز، شومیلین و تام اریکسون سه سنگین وزن نخبه جهان رویارو شد تا بر بار تجارب خود از وزن جدید بیافزاید.
اما سال ۱۹۹۸ که باز هم او فاتح رقابت های انتخابی بود، رسول خادم پس از دو سال دوری از تشک، بدون انتخابی ملی پوش شد و با وزن بدنی حدود ۱۰۵ کیلو به مصاف سنگین وزن های جهان رفت.
برای المپیک سیدنی نیز فرصت حضور به رضایی داده نشد. برای انتخاب شدن در آن سال در جام تختی کشتی گرفت. سپس به جام جهانی آمریکا رفت و رودریگز کوبایی و میراب والیف اوکراینی را شکست داد. با این وصف برای اعزام به قهرمانی آسیا نیز برایش کشتی گذاشتند. جدیدی اما در تمام این رقابت ها غایب بود و باز انتخاب شد برای المپیک سیدنی.
برای مسابقات جهانی ۲۰۰۱ صوفیا قرار شد رضایی و جدیدی مسابقه انتخابی برگزار کنند، جدیدی این شرط را نپذیرفت. رضایی اما پنج دوره کشتی گرفت و بدون از دست دادن امتیاز به قهرمانی رسید. هم در آسیایی کشتی گرفت و هم در جام تختی به روی تشک رفت.
سپس گفته شد که هر دو باید به لهستان بروند و در جام لودز، تکلیف ملی پوش این وزن را مشخص کنند.
روز پرواز اما در حضور خبرنگاران و هواداران کشتی که به فرودگاه آمده بودند، به رضایی گفتند که پاسپورت تو را به صندوق سفارت انداخته بودیم و هنوز خبر نداده اند که آیا پاسپورت را از صندوق در آورده اند یا نه!
به این ترتیب، جدیدی عازم لهستان شد و رضایی از فرودگاه به خانه بازگشت.
برای سال ۲۰۰۲ فدراسیون کشتی به جای برگزاری رقابت انتخابی، این بار او را ملزم کرد که در غیاب سایر مدعیان، حتی در رقابت های انتخابی جام تختی در سالن حیدرنیا نیز کشتی بگیرد.
رضایی آنجا به راحتی قهرمان شد و سپس در رقابت های انتخابی نیز تمام رقبای خودش را مغلوب کرد. فردین معصومی را با اختلاف فاحش شکست داد و در فینال نیز با اختلاف امتیاز از سد عبدالرضا کارگر گذشت.
فدراسیون کشتی برای جدیدی، رضایی و نورزایی روادید روسیه گرفت تا هرسه را به جام بلاگلازوف بفرستد. جدیدی اما حاضر به همراهی این جمع نشد. ارسلان پیروز مربی رضایی معترض بود و می گفت: "قصد دارند با اعزام رضایی به مسلخ روس ها، همان جا پرونده اش را ببندند و باز هم بدون انتخابی کنارش بگذارند."
رضایی اما در روسیه با اختلاف چشمگیری حریفانش را شکست داد و قهرمان شد. با این حال، انتخابش نکردند.
همزمان عباس جدیدی نامه ای به فدراسیون کشتی نوشت و فرصتی مجدد را درخواست کرد. فدراسیون نیز در تصمیمی دیرهنگام، کمتر از دو هفته قبل از مسابقات جهانی برای جدیدی و رضایی مسابقه گذاشت.
سالن خانه کشتی ایران مملو از جمعیت بود. او در مسابقه ای با قضاوت اسدالله رضایی از سد جدیدی گذشت. رسول خادم سرپرست تیم ملی عقیده داشت که همان روز باید فرد برتر معرفی شود.
سعید فائقی معاون سازمان ورزش اما معتقد بود که جدیدی را باید معرفی کنند.
در این بین، علیرضا دبیر به اتفاق محمد طلایی و علیرضا حیدری به امیر خادم هشدار دادند که اگر رضایی خط بخورد، آنها نیز همراه رضایی از اردو خواهند رفت.
امیررضا خادم هم تصمیم به برگزاری مسابقه ای دیگر گرفت. آنهم در فاصله کمتر از یک هفته تا آغاز مسابقات جهانی و در شرایطی که برخی تیم های خارجی وارد تهران شده بودند!
جدیدی و رضایی این بار در مجموعه ورزشی انقلاب و به قضاوت حجت الله گودرزی به مصاف هم رفتند که باز هم دست رضایی بالا رفت و برای اولین بار انتخاب شد برای مسابقات جهانی. گرچه دیگر رمقی برای درخشش در ورزشگاه آزادی باقی نمانده بود.
رضایی پس از طلای مجدد آسیا در سال ۲۰۰۳ در همان سال موفق شد در رقابت های جهانی نیویورک با غلبه بر سرگئی پریدون اوکراینی روی سکوی سوم بایستد. او قبل از اعلام رای داور در آغوش محمدرضا طالقانی که کنار تشک آمده بود قرار گرفت.
رضایی به این ترتیب سهمیه المپیک را گرفت و سپس در مسابقه انتخابی باز هم بر فردین معصومی غلبه کرد تا مسافر آتن شود.
الپیک آتن - نقره
پیش از المپیک در جام اوماخانوف، ماگومد اوماروف نماینده روس ها را شکست داد اما رقیب مغلوب، خارج از جریان مسابقه بینی او را شکست. حرکتی که باعث شد میخاییل مامیاشویلی برای عذرخواهی، دو مرتبه به اتفاق کشتی گیر ضارب، نزد رضایی بیایند و هزینه های درمانی در ایران را هم متقبل شوند.
این مصدومیت و آسیب ناشی از آن؛ چندان چشمگیرتر از ضربات خطای مارید موتالیموف در المپیک آتن نبود. موتالیموف وقتی دید راهی برای جبران نتیجه ندارد، از تکنیک های رزمی سود برد و پس از هر ضربه، داور به تذکر اکتفا می کرد.
رضایی روی تشک های آتن ابتدا مقابل بویدار بویاجی¬یف از بلغارستان قرار گرفت. نفر سوم جوانان جهان در لاس¬وگاس و قهرمان رقابت های گزینشی المپیک. رضایی اما ۵-۰ از سد او گذشت.
او در گام دوم با اوسوخ بایار از مغولستان سرشاخ شد. غول دومتری و فاتح رقابت های قاره ای در سال ۲۰۰۱ که در کارنامه اش سابقه غلبه بر دیوید موسول¬بز از روسیه و اسون تیل از آلمان را داشت. اوسوخ بایار که شباهت فراوانی با یائو مینگ بسکتبالیست چینی داشت، قبلاً با خود رضایی نیز برد و باخت شده بود.
رضایی که به کشتی گیری با بهره هوشی بالا و تنوع تاکتیکی شهره است، در قانون کمرتوکمر و پیش از سوت داور، در اوج حساسیت و فشار جسمانی و روانی این مسابقه، ناگهان از تصمیم قبلی خود صرف نظر کرد تا دست ها را از جهت مخالف قلاب کند. این مهم ترین تغییر تاکتیک او در تمام دوران فعالیت حرفه ای اش در عرصه ورزش است.
برنده این مسابقه علیرضا رضایی از ایران بود که به ۳-۰ از سد اوسوخ بایار گذشت.
رقیب بعدی، بوریس هرینکه¬ویچ از بلاروس بود. او که برای چهارمین بار با رضایی سرشاخ می شد در جام مدوید سابقه غلبه بر کورماگومدوف و آلکسیس رودریگز را داشت اما باز هم به رضایی باخت.
نتیجه ۷-۰ به آن معنا بود که رضایی بدون از دست دادن امتیاز راهی مرحله نیمه نهایی شده است. او بعداً درباره این مسابقه حساس گفت: "المپیک را با هیچ مسابقه ای نباید قیاس کرد. سه مرتبه بوریس هرینکه¬ویچ را ۱۰-۰ شکست داده بودم اما در المپیک انگار این نام، در کالبدی دیگر به روی تشک آمده بود."
مارید موتالیموف از قزاقستان که در قهرمانی ۲۰۰۳ آسیا با ۱۱ امتیاز به رضایی باخته بود، در اوج آمادگی به المپیک آمده و بزرگترین شگفتی این وزن را هم با برتری مقابل کری مک کوی آمریکایی رقم زده بود.
رضایی این مسابقه را ۴-۱ برد اما چشم، بینی، لب ها و صورتش از مشت های حریف به شدت آسیب دیده بود.
رضایی در فینال با آرتور تایمازوف روبرو شد. فوق ستاره روسی الاصل ازبکستان و برادر کوچکتر تیمور تایمازوف قهرمان وزن ۱۰۸ کیلوگرم رقابت های وزنه برداری المپیک آتلانتا.
هجوم های تایمازوف مقابل رضایی از ابتدا به در بسته خورد. او که تمام رقبا را از دم تیغ گذرانده بود، مقابل رضایی حتی یک بار هم نتوانست از زیرگیری های استثنایی اش بهره ای ببرد. حتی اخطار اول هم به او تعلق گرفت.
وقتی نتوانست به پاهای رضایی برسد، مطابق روش روس ها برای شکستن قفل بدن حریف ایرانی اش، دست راستش را زیر کتف او برد و باز نتوانست او را قوس کند.
تایمازوف که وقت اول را با یک بارانداز برنده شده بود، در وقت دوم نیز بارانداز را تکرار کرد. عقربک رضایی برای بدلکاری، ناقص ماند و او روی پل گیر کرد تا پس از ۴ دقیقه و ۳۳ ثانیه مبارزه، مدال طلا نصیب تایمازوف شود.
پس از المپیک، دکتر رازی می گفت به هیچ وجه وجه نباید کشتی بگیری. رضایی با این حال به آلمان رفت تا پاسخی قاطع از پروفسور فیستر جراح لوتار ماتیوس بشنود که به او گفته بود؛ حتی راه رفتن هم با این زانو خطرناک است!
به رغم این توصیه، رضایی پس از بازگشت به ایران در جام تختی، جام جهانی، دو سال لیگ برتر، و قهرمانی آسیا در چین به روی تشک رفت!
فردای روز خداحافظی هم ساک تمرین را برداشت و دوباره رفت سالن ایزد فردوسی. این بار اما برای مربیگری.
رضایی که متاهل است و فرزندی به نام امیرعلی دارد، از حیث اخلاق و رفتار در خانواده این ورزش زبانزد است
به قلم:مهدی رستم پور
مطالب مشابه :
نظرات 100 -200ادامه مطلب
کنم اصلا دکتر جراح تو همین سایت نداره اما دکتر محبی تهران پایین تر
علیرضا رضایی را بیشتر بشناسیم
علیرضا رضایی در در هفت سالگی، تماشای مسابقه محمدحسین محبی مقابل پاول پنی گین از
رمان غزال (قسمت دهم)
همسر دکتر که او هم جراح چشم بود به آقای محبی مردی پنجاه و سه جواب سوالات سایت حضرت
برچسب :
سایت دکتر علیرضا محبی جراح بینی