مدلهاي جا كفشي
پاهای گرم ؛ چطور مانع سرمازدگی پاهایيمان شويم؟
پاهای گرم ؛ چطور مانع سرمازدگی پاهایيمان شويم؟منابع : + و + بخش اول: هنر محافظت از پا و تكنيك هايي براي صعودهاي سخت و طولاني: ديواره نوردی و کوهنوردی در زمستان بيشتر در حوزه مسئوليت فردی قرار می گيرد. زمانيکه بحث سرمازدگی هم پيش می آيد مقصر دانستن فرد بيشتر ديده می شود. بجز استثنا ها و موارد بدبياری ها، بيشتر از 90 درصد موادری که منجر به صدمه ديدگی انگشتان پاها شده است به دليل کمبود دانش و تجربه در رويارويي با هوای بسيار سرد در ارتفاعات يا در زمستان بوده است. اين روزها به دليل حضور هرچه بيشتر کوهنوردان در ارتفاعات و يا صعودها در آب و هوای سرد به نظر وقت مناسبی است تا مروری بر تکنيکهای جلوگيری از سرمازدگی انگشتان پا داشته باشيم. تا چندي پيش شركت در يك اردوي (expedition) كوهنوردي واقعأ كار سختي بود. عضويت در يك تيم كوهنوردي و قرار گرفتن در شرايط سخت، خواسته همه كوهنوردان بود، آرزويي كه يکبار تحقق مي يافت و شانسي بود كه شايد ديگر تكرار نمي شد. در آن روزها كوههايي چون چو آيو، دنالي يا آمادابلام، تداركات زيادي نياز داشتند كه يك سال برنامه ريزي و هماهنگي قبل از صعود را طلب مي كرد. يكي از بزرگترين كارها تهيه و جمع آوري لوازم تخصصي صعود بود. اگر تيم ميخواست شانسي براي صعود به ارتفاعات بالا داشته باشد، تلاش وسيعي براي يافتن تجهيزات لازم بود. وسايلي نظير لباسهاي پر، كيسه خوابهاي خاص و كفشهاي تخصصي. جمع آوري اين تجهيزات در كنار هم، نياز به ماهها تلاش داشت. اولويت اول در تهيه تجهيزات كوهنوردي (مانند حالا در گذشته نيز)، كفش كوهنوردي بود. پوشهاي داخلي در كفشهاي دوپوش و سه پوش (Inner Boot) بايد از محلي پيدا مي شد و سپس با كفش هاي قديمي سايز مي شد و رويه هايي (Over Boot) از جنس نئوپرن سفارش داده مي شد تا كفش به موقع آماده شود. كساني كه به كفش هاي گرم اهميت نمي دادند و با همان كفشهاي سطح پايين خود اقدام به صعود مي كردند، مجبور بودند كه از نزديك قله هايي كه راههايي دوري را با قيمت گزاف براي رسيدن به آنها طي كرده بودند، برگردند، تا ارزش محافظت از انگشتان خود را درك كنند. چقدر زمان عوض شده است ! مدارس كوهنوردي قديم ديگر وجود ندارند، لغت "اردو" (Expedition) به "سفر" (Trip) تغيير يافته است. لغتي غير رسمي تر كه مفهوم آن تيم هاي كوچكتري است كه براي صعود به ارتفاعات تلاش مي كنند. بدون آشوب و هياهوي تيمهاي بزرگ، اين گروهها به اهداف بزرگي مي رسند و مسير هاي دشوارتري را صعود مي كنند. گاهي به شيوه آلپي و گاهي با روشهاي سنتي تر. برنامه های تجاري نيز رونق يافته است. كوهنورداني كه جايي در اردوهاي بزرگ نداشتند، اكنون با پرداخت هزينه خود، ...
تکمیلی مقاله "کفش کوهنوردی"
پاهای گرم ؛ چطور مانع سرمازدگی پاهایيمان شويم؟ منابع : + و + بخش اول: هنر محافظت از پا و تكنيك هايي براي صعودهاي سخت و طولاني: ديواره نوردی و کوهنوردی در زمستان بيشتر در حوزه مسئوليت فردی قرار می گيرد. زمانيکه بحث سرمازدگی هم پيش می آيد مقصر دانستن فرد بيشتر ديده می شود. بجز استثنا ها و موارد بدبياری ها، بيشتر از 90 درصد موادری که منجر به صدمه ديدگی انگشتان پاها شده است به دليل کمبود دانش و تجربه در رويارويي با هوای بسيار سرد در ارتفاعات يا در زمستان بوده است. اين روزها به دليل حضور هرچه بيشتر کوهنوردان در ارتفاعات و يا صعودها در آب و هوای سرد به نظر وقت مناسبی است تا مروری بر تکنيکهای جلوگيری از سرمازدگی انگشتان پا داشته باشيم. تا چندي پيش شركت در يك اردوي (expedition) كوهنوردي واقعأ كار سختي بود. عضويت در يك تيم كوهنوردي و قرار گرفتن در شرايط سخت، خواسته همه كوهنوردان بود، آرزويي كه يکبار تحقق مي يافت و شانسي بود كه شايد ديگر تكرار نمي شد. در آن روزها كوههايي چون چو آيو، دنالي يا آمادابلام، تداركات زيادي نياز داشتند كه يك سال برنامه ريزي و هماهنگي قبل از صعود را طلب مي كرد. يكي از بزرگترين كارها تهيه و جمع آوري لوازم تخصصي صعود بود. اگر تيم ميخواست شانسي براي صعود به ارتفاعات بالا داشته باشد، تلاش وسيعي براي يافتن تجهيزات لازم بود. وسايلي نظير لباسهاي پر، كيسه خوابهاي خاص و كفشهاي تخصصي. جمع آوري اين تجهيزات در كنار هم، نياز به ماهها تلاش داشت. اولويت اول در تهيه تجهيزات كوهنوردي (مانند حالا در گذشته نيز)، كفش كوهنوردي بود. پوشهاي داخلي در كفشهاي دوپوش و سه پوش (Inner Boot) بايد از محلي پيدا مي شد و سپس با كفش هاي قديمي سايز مي شد و رويه هايي (Over Boot) از جنس نئوپرن سفارش داده مي شد تا كفش به موقع آماده شود. كساني كه به كفش هاي گرم اهميت نمي دادند و با همان كفشهاي سطح پايين خود اقدام به صعود مي كردند، مجبور بودند كه از نزديك قله هايي كه راههايي دوري را با قيمت گزاف براي رسيدن به آنها طي كرده بودند، برگردند، تا ارزش محافظت از انگشتان خود را درك كنند. چقدر زمان عوض شده است ! مدارس كوهنوردي قديم ديگر وجود ندارند، لغت "اردو" (Expedition) به "سفر" (Trip) تغيير يافته است. لغتي غير رسمي تر كه مفهوم آن تيم هاي كوچكتري است كه براي صعود به ارتفاعات تلاش مي كنند. بدون آشوب و هياهوي تيمهاي بزرگ، اين گروهها به اهداف بزرگي مي رسند و مسير هاي دشوارتري را صعود مي كنند. گاهي به شيوه آلپي و گاهي با روشهاي سنتي تر. برنامه های تجاري نيز رونق يافته است. كوهنورداني كه جايي در اردوهاي بزرگ نداشتند، اكنون با پرداخت هزينه خود، به كوههاي ...