شعری از سیمین بهبهانی

شب ...

شب چون هوای بوسه و آغوش می کنی
دزدانه جام یاد مرا نوش می کنی
عریان ز راه می رسم و پیکر مرا
پنهان به بوسه های گنه جوش می کنی
شرمنده پیش سایه ی پروانه می شوم
زان شمع شب فروز که خاموش می کنی
ای مست بوسه ی دو لبم، در کنار من
بهتر ز بوسه هست و فراموش می کنی
مشکن مرا چو جام که بی من شب فراق
چون کوزه دست خویش در آغوش می کنی
سیمین! تو ساقی ی ِ سخنی وز شراب شعر
یک جرعه در پیاله ی هر گوش می کنی.

پ.ن : سیمین بهبهانی یکی از قله های غزل معاصر به حساب میاد . از ویژگی های بارز شعر اون میشه به صداقت و شناخت ظرفیت عروض اشاره کرد .
معمولا از سیمین به عنوان بانویی که تونست چند وزن به اوزان عروضی اضافه کنه یاد می کنند و حتی خود سیمین هم قائل به همین نظره . اما من با این موضوع موافق نیستم . به نظر من هر جمله یا عبارتی که از دهان شما خارج میشه روی یک ریتم افاعیلی قرار داره دوستانی که با عروض آشنایی دارند بهتر حرف من رو متوجه می شن . هنر سیمین شعر سرودن در این اوزان غریبه نه ایجاد یک وزن جدید . شاید اگر کسی بتونه بحری جدید ابداع کنه بشه اون رو یک فرد خارق العاده تصور کرد ولی زدن این حرف درباره ی سیمین کم لطفی به ظرفیت عروضه .

پ.ن.ن : هوشنگ ابتهاج غزلی با مطلع : ((امشب به قصه ی دل من گوش می کن فردا مرا چو قصه فراموش می کنی )) در مجله روشنگر به چاپ رسوند و با ابتکار مدیر صفحه ادبی مجله یک جور طبع آزمایی بین شعرای جوان اون روزگار برای استقبال از این غزل سایه به وجود اومد .
بنده شخصا استقبال نادر پور ، فروغ ، شهریار و سیمین رو از اون غزل دیدم که در این پست استقبال سیمین به نظرتون می رسه .

پ.ن.ن.ن :از نکات قابل توجهی که در این غزل به نظرم اومد سخن شاعر در بیت سومه . اونجایی که عاشق هوسباز شاعر به خاطر پنهان کاری شبانش آتش یک عشق موازی رو خاموش می کنه . به عبارت بهتر سیمین از ناکامی پروانه ( که عاشق شمعی است که به دست عاشق سیمین خاموش می شه ) احساس شرمندگی می کنه . عاشق خودخواه به خاطر وصل مجازی خودش با معشوق غایب ، وصل حقیقی پروانه رو از بین می بره و سیمین از این قتل عشق حس خوبی نداره .

یکی دیگه از ویژگی های این شعر حس ظریف زنانه است که کاملا محسوس و روشن بیان شده . شاید بار ها از خودمون پرسیدیم در یک رابطه ( از هر نوعش ) طرف مونث چه احساساتی داره چه نگرانی هایی داره و کلا از رابطه چه انتظاراتی داره . سیمین مثل یک نظامی ساده دل تمام اسرار عملیات رو لو داده . نگرانی اصلی شاعر در این غزل توجه بیش از حد عاشق به تن و اندام اونه و بار ها در جریان غزل این نگرانی رو فریاد می زنه . اولین فریاد ، فضای عمومی غزله که از کلمات منفی پر شده . به این کلمات توجه کنید : دزدانه ، پنهان ، گنه ، شرمنده ، خاموش ، فراموش ، مشکن مرا این همه واژه ی منفی بی دلیل نیست . این موضوع نشون می ده شاعر حس خوبی نسبت به موضوع نداره . حالا موضوع چی بود ؟ توجه بیش از اندازه به بوسه و آغوش .
شاید صریح ترین بیت درباره ی این موضوع این بیت باشه : ای مست بوسه دو لبم ...
دیگه چه جوری بگه آخه ؟؟؟

هر چند این غزل از کار های متوسط سیمین به حساب میاد اما شعر با یک فخریه ( که بسیار هم هنرمندانه بیان شده ) به پایان می رسه :
سیمین! تو ساقی ی ِ سخنی وز شراب شعر
یک جرعه در پیاله ی هر گوش می کنی.

شعری از سیمین بهبهانی

مطالب مشابه :

شعری درباره ی روز معلم

معرفی کتاب های معروف

شعر درباره بابای مدرسه

شعری دروصف روز(مدتی هست که نقادجماعت طردند...)

قطعه شعری درجواب سرلشگرفیروزآبادی عزیز!

شعری از سیمین بهبهانی

دکلمه هایی از شهدا+شعر درباره شهید+متن زیبا در مورد شهید و شهادت (جدید و زیبا)

شعری برای معلمم

درباره ی قیصر امین پور