از «اوبامای‌مودب» تا «منتقدین‌ بزدل»! چه‌کسی لایق‌جهنم است؟

رهروان ولایت ـ «نباید بگذاریم فضای جامعه به نحوی باشد که پرسشی، اندیشه‌ای و نقدی زیرزمینی شود. پرسش و نقد از بین نمی‌رود؛ اگر نگذاریم که ظهور و بروز یابد، به ناچار زیرزمینی می‌شود و این به نفع جامعه و کشور نیست؛ بگذارید فضا باز باشد تا هر کسی که پرسش و نقد دارد مطرح کند.»[1] «خداوندا، به تو پناه می‌برم از استبداد رأی ... و بستن دهان رقیبان و منتقدان»[2] «چه خوب است كه در زنگ انشاء، دانش‌آموزان یاد بگیرند از رییس جمهور انتقاد كرده، نقایص و كاستی‌هایی كه در كار او می‌بینند و در می‌یابند را مكتوب كرده و پیشنهادات خود برای رفع این كاستی ها را ارائه كنند»[3]
این‌ها فقط سه نمونه از جملات مربوط به رییس‌جمهور محترم، درخصوص لزوم نقدپذیری و برخورد محترمانه با آرای مخالفان و منتقدان بود و همانطور که ملاحظه کردید آقای روحانی حتی برای دانش‌آموزان هم حق انتقاد از خودشان را محفوظ می‌دانستند و معتقد بودند که نقد را باید از همان دوران کودکی آموخت و به‌کار بست.

در آموزه‌های اسلامی هم به ضرورت انتقادپذیری و برخورد مشفقانه با نصیحت دیگران، سفارش فراوانی شده است؛ تا جایی‌که امام معصوم که از هر خطا و عیبی، مصون است می‌فرماید: «بهترین دوستان نزد من کسانی هستند که عیوب و نواقص مرا به من هدیه دهند.»[4] و این، نشان از لزوم وجود یک فرهنگ ثابت و غیرقابل‌تغییر، در میان پیروان اسلام است. فایده‌ی انتقادپذیری و ضرر انتقادناپذیری هم در کلام امام سجاد(علیه‌السلام) به خوبی تبیین شده است. آن حضرت در روایتی عبرت‌آموز می‌فرمایند: «چه‌بسا اشخاصی که از بس خوبی آنها را گفتند و مدحشان نمودند، فریب خوردند و چه‌بسا افرادی که چون از عیب آنها چشم‌پوشی شد [و مورد انتقاد قرار نگرفتند] مغرور شدند.»[5]

آن‌چه از رییس‌جمهور محترم در سطور ابتدایی این نوشته نقل شد(به همراه ده‌ها مورد مشابه) می‌توانست نویدبخش ایجاد فضایی آکنده از «احترام به نظر مخالف و منتقد» باشد تا در سایه‌ی آن، نخبگان و حتی عموم مردم بتوانند بدون هراس از برچسب‌زنی و سرکوب، به بیان دیدگاه‌ها و نظرات خود بپردازند. اما با هزاران تأسف باید گفت که فاصله‌ی میان حرف تا عمل شیخ حسن روحانی، بسیار زیاد و باورنکردنی است! چگونه می‌شود که شخصی از بستن دهان منتقدان، به خدا پناه ببرد ولی درعمل و برای بستن دهان آنها از برچسب‌هایی مثل «کم‌سواد»[6] و «افراطی»[7] استفاده کند؟ وقتی بالاترین مقام اجرایی کشور، منتقدین را «بزدل» می‌نامد و برای آنها «رفتن به جهنم» را تجویز می‌کند[8] آیا در چنین شرایطی، سخن از بازگذاشتن فضای نقد -حتی برای دانش‌آموزان- ادعایی گزاف و مضحک نیست؟ تعجب و تاسف‌آور اینکه آقای روحانی در توصیف جنایتکاری مثل اوباما از لفظ «مودب» و «باهوش» استفاده می‌کند ولی منتقدین دلسوز داخلی را بزدل و کم‌سواد می‌نامد!
رییس‌جمهور و دوستانش در این یک‌‌سالی که از عمر دولت یازدهم می‌گذرد به بدترین شیوه، مخالفان خود را نوازش کرده‌اند که یک نمونه‌ی آن مربوط می‌شود به اظهارات مشاور آقای روحانی و مرد چندشغله‌ی دولت یازدهم که گفته بود: تمام کسانی که به روحانی رأی ندادند حامی بی‌قانونی هستند![9] در همین راستا معاون اول رییس‌جمهور، منتقدین را حسود می‌خواند[10] و یکی دیگر از مسئولین می‌گوید که منتقدین توافق هسته‌ای، «کوردل» هستند![11]

نمونه‌هایی که بیان شد فقط «اندکی از بسیار» و «مشتی از خروار» بود و گمان نمی‌رود که هیچ دولت دیگری در این مدت کوتاه، چنین برخوردی با منتقدان کرده باشد. پرواضح است که دولت جمهوری‌اسلامی به دلیل مشروعیت حاصل از تنفیذ ولی‌فقیه، قانونی و محترم است و دلیل اصلی تذکرات این چنینی هم این نکته است که نظام جمهوری‌اسلامی و مردم شریف ایران، لایق بهترین و بااخلاق‌ترین مسئولان می‌باشند و نباید مسئولی به‌خود اجازه دهد که با مواضع نامناسب، آبروی ملت را در خطر قرار دهد. نگاهی به رسانه‌های معاند در چند روز اخیر نشان می‌دهد که دشمنان انقلاب تا چه اندازه از این اظهارات نسنجیده به وجد آمده‌اند و آن‌را بعنوان تابلویی برای بدنامی نظام اسلامی در دست گرفته‌اند.[12]

-----------------------------------------------------------

پی‌نوشت:

1- نباید بگذاریم در جامعه نقد زیرزمینی شود

2- سخنان در مراسم تنفیذ

3- سخنان در آیین بازگشایی مدارس كشور

4- حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 8، ص 413

5- علامهمجلسی، بحارالانوار ج 75، ص 139

6- چرا فقط یک عده معدود کم‌سواد باید از توافق ژنو حرف بزنند

7- حسن روحانی بر کدام افراطی و تندرو پیروز شد؟

8- عده‌ای بزدل سیاسی‌ هستند/ به جهنم! بروید جایی که نلرزید

9- توهین اکبر ترکان به نيمي از ملت ایران

10- مخالفت‌هایی با اقدامات دولت، از روی حسادت است